In Luik heeft het hof van assisen Domenico Castellino schuldig bevonden aan de moord op PS-kopstuk André Cools en poging tot doodslag op diens vriendin in 1991. Domenico – Mimo – Castellino vervoerde de Tunesische huurmoordenaars van André Cools. Kort voor het eerste assisenproces in 2003 was de Italiaan naar zijn thuisland gevlucht.

Vorig jaar liep hij toevallig tegen de lamp in Duitsland. Op het eerste assisenproces werd Castellino bij verstek veroordeeld tot twintig jaar cel. Het tweede proces nu kwam er omdat Castellino beroep had aangetekend tegen die straf. Het hof en de jury beraadslagen vandaag over de strafmaat.

Bron » VRT Nieuws

Voor het Luikse assisenhof zijn de moraliteitsgetuigen van Domenico ‘Mimo’ Castellino gehoord. Eerst was het de beurt aan Salvatrice Di Vicenzo, de ex-vrouw van de beschuldigde. “Hij was een goede vader en echtgenoot. We kwamen goed overeen, tot er gezinsproblemen ontstonden. Mimo had een nogal sterk karakter. Als hij iets zei, was het zo. Eerlijke gezegd wist ik niet veel over zijn leven, want hij vertelde me niets over zijn bezigheden”, aldus de vrouw.

“Ik kende Simon Solazzo via de kinderen. Hij kwam bij ons thuis, zelfs midden in de nacht. Hij ging op stap met mijn man, maar ik weet niet wat ze deden. Pino Di Mauro heb ik onlangs ontmoet, toen ik in een restaurant in Luik werkte. Ik herkende hem niet meteen, omdat hij slechts één keer bij ons kwam, in 1996. Mijn man heeft me nooit verteld over de moord op André Cools. Toen hij in 1996 in de gevangenis zat, zei hij me dat hij bedreigd was geweest door Di Mauro.”

Di Vincenzo werd nooit rechtstreeks bedreigd, maar Castellino vertelde haar wel dat hun gezin bedreigd was. Ook verklaarde de ex-vrouw van de beschuldigde dat Castellino geen deel uitmaakte van de maffia en dat zij niet de anonieme getuige was. Vervolgens getuigde Gerardo Apruzzese, de voormalige werkgever van Castellino, dat de beschuldigde een werknemer was die geen problemen veroorzaakte.

Jules Lemaire, een raadgever van de VDAB, preciseerde dat hij Castellino nooit werk heeft aangeboden. De buren legden uit dat de Castellino’s een gewoon gezin waren en dat de beschuldigde erg rustig en hulpvaardig was. Ten slotte beschreef commissaris Groslin het leven van Castellino, die op zijn twaalfde begon te werken. Ook legde hij uit dat voor hem expert Tombeur ter plaatse was toen het wapen uit het water werd gehaald.

Bron » Het Laatste Nieuws

Op het proces Cools bis heeft de jury maandagochtend een deel van de videobeelden te zien gekregen van de confrontatie tussen de twee Tunesiërs en Domenico Castellino. Tijdens die confrontatie identificeerden de twee moordenaars Domenico Castellino als ‘Mimo’. Ze wezen er ook op dat Castellino een verwonding had onderaan de rug.

Domenico Castellino heeft inderdaad op die plaats een litteken van een twintigtal centimeter. Tijdens de confrontatie op de videobeelden spreken de protagonisten elkaar tegen. De twee moordenaars vertellen hoe ze Castellino ontmoetten in Italië, hoe Mimo aan hen werd voorgesteld als een drughandelaar en dat ze vervolgens samen iets aten.

Een geïrriteerde Castellino zegt op de beelden dat die scène nooit heeft plaatsgevonden. De Tunesiërs zetten hun beweringen kracht bij met de uitleg dat ze vlakbij Zwitserland passeerden en dat ze daar een andere man ontmoetten die hen uitlegde hoe ze het best de grens konden oversteken zonder de douane te ontmoeten. De Tunesiërs beweren dat hen gevraagd werd een rivier over te steken, maar dat ze dat niet durfden en dat de man hen vervolgens kwam halen met de wagen.

Toen aan Castellino de naam van die persoon werd gevraagd, ontkende hij nogmaals de feiten. De twee Tunesiërs voegden daar nog aan toe dat Castellino een wapen droeg en Todaro ging vermoorden. Todaro werd effectief niet veel later om het leven gebracht. De rechter ondervroeg de twee over de rol van Castellino in de moord. Volgens de Tunesiërs had Castellino de sleutels van het appartement waarin ze tijdens hun verblijf waren opgesloten en was hij daarnaast chauffeur.

Wat betreft de moord legden de twee uit dat ze al een dag eerder probeerden toe te slaan. Castellino gaf hen de wapens en zei hen ook dat de aanslag met een dag was uitgesteld. Pino Di Mauro had de wapens geleverd. Omdat de eerste poging niet doorging, werden de wapens bewaard in het café waar alle protagonisten regelmatig met zijn allen samenkwamen. Volgens de Tunesiërs stond Di Mauro boven Domenico Castellino.

Die laatste legde uit dat hij door de andere protagonisten was bedreigd om de daden te plegen die hij pleegde. Volgens hem wilde Di Mauro dat hij zelf André Cools om het leven bracht, maar weigerde hij. De Tunesiërs beschuldigen Castellino er dan weer van dat hij hen niet op de hoogte bracht van wat er zich zou afspelen. Mimo legde uit dat hij op de dag van de feiten de twee Tunesiërs afzette niet ver van het appartement van Cools en dat hij hen opwachtte in een iets hoger gelegen straat, vlakbij het station van Guillemins.

Toen de twee na de daad terug in het voertuig stapten, stopte Mimo iets verder om de wapens in het kanaal te gooien. Terug in Italië zei Mimo tegen hen dat ze, als ze werden opgepakt, zich moesten voordoen als lifters. Hij verscheurde vervolgens hun valse identiteitsdocumenten.

De twee Tunesiërs zeggen dat ze niet weten of, buiten de beschuldigden, ook andere mensen betrokken waren bij de moord op André Cools. Ze verklaarden ook dat ze zich verraden voelen door alle beschuldigden en dat ze nooit naar België zouden zijn gekomen als ze hadden geweten wat ze moesten doen. Maandagnamiddag hoort het hof de psychiatrische artsen die de beschuldigde hebben onderzocht.

Bron » Het Laatste Nieuws

Deze middag heeft het hof van assisen van Luik de drie psychiaters gehoord die de beschuldigde in de zaak Cools bis, Domenico Castellino, onderzochten. Volgens de artsen was Castellino op het moment van de feiten niet in een toestand van krankzinnigheid of mentaal onevenwicht die hem belet voor zijn daden verantwoordelijk te zijn.

De artsen, Walter Denis, Xavier Gernay en Philippe Schouteden, oordeelden ook dat Castellino geen gevaar is voor zichzelf of de samenleving. Volgens de psychiaters probeert Castellino zijn verantwoordelijkheid voor de feiten te minimaliseren.

Hij doet zich voor als een slachtoffer en banaliseert de feiten, zeker die tegenover het slachtoffer. Walter Denis kan niet zeggen of de beschuldigde een zwakke of sterke persoonlijkheid heeft, en of dus zijn beweringen dat hij verplicht werd de misdaden te plegen, kloppen.

De arts zegt wel dat de beschuldigde zich in een val gelokt voelde, hoewel hij enkel een vriend een plezier wou doen. Het hof hoorde daarna de verklaringen van de duikers die de wapens uit water haalden.

Bron » Het Laatste Nieuws

Op het proces Cools bis voor het Luikse hof van assisen zijn vrijdagnamiddag Marcel Cools, de zoon van het slachtoffer, en enkele getuigen en bepaalde speurders gehoord. De jury luisterde onder meer naar de verklaringen van de speurders Philippe Lacheron en Philippe Bertrand. Zij voerden een onderzoek uit naar het vermogen van beschuldigde Domenico Castellino.

Uit die analyse blijkt dat Domenico Castellino geen enkel vermogensvoordeel kende na de moord op André Cools. Ook Maurice Demolin werd gehoord door het hof. Hij was destijds secretaris van de Luikse afdeling van de PS en schepen in Grâce-Hollogne. Demolin vertelde dat de moord zowel op gevoelsmatig als op politiek vlak een dieptepunt betekende in zijn leven. Hij had het ook over de conflicten die André Cools had met de andere leden van de PS.

“Hij had Van Der Biest volledig gesteund, zodat die minister kon worden. De grootste tegenstand ondervond André Cools binnen de partij en meer bepaald binnen de Luikse PS. Tijdens elke vergadering ontdekte men een of twee miljard schulden. André Cools was razend. Er waren confrontaties met Jean-Marie Happart en Jean-Maurice Dehousse. Er hing een vergiftigde sfeer.”

“Tegenstanders binnen de partij lichtten journalisten in om schade toe te brengen aan André Cools (…). Guy Mathot, Alain Van Der Biest, Jean-Maurice Dehousse en Jean-Marie Happart kwamen vaak samen en zij voelden een echte haat tegenover André. André had daarenboven gezegd dat zolang hij leefde, Guy Mathot nooit nog minister zou zijn”, zo getuigde Demolin. Ook Demolin stootte op verschillende problemen binnen zijn partij.

“Ik verdacht Van Der Biest er van meegewerkt te hebben aan die laffe moord. Na de verklaringen van Todarello was ik daar zeker van. Van Der Biest had begrepen dat ik het door had. Er is daarna verschillende keren bij mij ingebroken, er werd systematisch schade aangebracht aan mijn wagen en aan mijn huis. Ik ben ervan overtuigd dat hij met de anderen had afgesproken me politiek dood te maken”, aldus Demolin.

De man voegde er nog aan toe dat José Happart volgens hem een zeer slechte rol had gespeeld na de moord. Hij nam voortdurend een verdachte houding aan en verdedigde de beschuldigden die nu veroordeeld zijn. Alain Van Der Biest was de voornaamste aanstoker, maar er zijn medeschuldigen.” De zitting werd afgesloten met een aangrijpende getuigenis van Marcel Cools over de persoonlijkheid van zijn vader. “Wat gebeurd is op 18 juli 1991 was ongezien in ons land”, aldus Marcel Cools.

Bron » Gazet van Antwerpen