Op het proces tegen Marcel Habran en zijn medebeschuldigden voor het assisenhof in Luik, hebben verschillende getuigen vandaag verteld hoe ze in 1998 in Borgworm op de autosnelweg reden waar het Brink’s-geldtransport overvallen werd en hoe ze die overval beleefd hebben. Wetsgeneesheren kwamen vertellen dat de dood van de twee koeriers van het geldtransport snel en gewelddadig was. Een van de getuigen was de chauffeur van een kleine bestelwagen die zich op 12 januari 1998 het dichtst in de buurt van de overval bevond.

De man vertelde hoe hij op de autosnelweg reed en achtereenvolgens door de geldwagen van Brink’s en een Chrysler Voyager werd voorbijgestoken. Even nog bleef een Volvo achter hem rijden, maar toen stak ook die hem voorbij.

De getuige vertelde hoe hij vervolgens zag dat er vanuit de Chrysler verschillende schoten op de voorzijde van het geldtransport werden afgevuurd. Andere automobilisten getuigden dat de geloste schoten talrijk waren. Iemand zei hoe glasscherven tegen zijn voorruit vlogen, afkomstig van de geldwagen. Een politieagent kwam getuigen dat verschillende voertuigen tot stilstand gebracht waren door de spijkers die de overvallers over de weg hadden uitgestrooid.

Zij die zich in de buurt van de overval bevonden, kregen schrik en probeerden zich te verbergen en bescherming te zoeken. Ze zagen ook hoe het geldtransport het mikpunt was van een gewelddadige overval, aldus de agent. Politieagenten zegden ook hoe ze begeleider Kurt Vandermeersch op de plaats van de overval in shock aantroffen.

Vandermeersch zei hen in eerste instantie dat hij vier overvallers had gezien en dat zijn collega’s waren gedood toen de overvallers hen kwamen afmaken nadat het geldtransport tot stilstand was gekomen. Dat laatste kon echter nooit bevestigd worden tijdens het onderzoek.

Voor het Luikse assisenhof kwamen vandaag ook de wetsgeneesheren Angello Abati en Bernadette Eugène-Dahin getuigen. Zij gaven toelichting bij de resultaten van het onderzoek dat ze hebben uitgevoerd op de lichamen van de twee overleden geldkoeriers. Benny Demeester werd vlakbij de bestuurderszetel van de transportwagen teruggevonden, met zijn voeten nog bij de pedalen en zijn hoofd weggestoken achter de passagierszetel. Het lichaam van Koen Meirens werd in een ruimte achterin de wagen aangetroffen.

“Bij zowel de chauffeur als de begeleider is de dood snel ingetreden omdat beiden in slagaders getroffen werden die zich dicht bij het hart bevinden”, aldus Abati. “De chauffeur werd geraakt door drie kogels ter hoogte van de rechterschouder. Zijn passagier werd geraakt in zijn wang, zijn oor en zijn borstbeen. Hij werd in zijn rechterhoofdslagader getroffen.”

Bron » De Morgen

Serge Pierrin, die vermoord werd tijdens de “grote kuis” in het Luikse misdaadmilieu, was een huurmoordenaar. Dat heeft speurder Roger Biazot verklaard tijdens zijn getuigenis voor het Luikse hof van assisen. Pierrin was een onbekende voor het gerecht toen hij op 9 augustus 2004 werd vermoord. Toch zou hij zelf tijdens zijn “carrière” 13 of 14 mensen hebben omgebracht.

“De man doodde zonder enig gewetensbezwaar”, verklaarde Roger Biazot. “Hij werd opgeleid door Mario Tomasi. Pierrin voerde de opdrachten van zijn leermeester uit zonder zich enige vraag te stellen. Hij had vaak geen idee van het motief, de naam van het slachtoffer of de identiteit van de echte opdrachtgever.”

Biazot gaf ook toelichting bij de informatiebronnen die het onderzoek naar de golf van moorden in het Luikse vooruit hebben geholpen. Het dossier is volledig gebaseerd op verklaringen van getuigen. Een ander bewijs tegen de beschuldigden is er niet. Getuige Cej Bejtula kreeg zijn informatie van Tony Samardzic, de enige beschuldigde die zijn aandeel in de moorden heeft toegegeven.

Didier Singleton, de getuige die in de gevangenis een natuurlijke dood stierf, haalde zijn informatie bij Léopold Maréchal en diens vrouw Hatou Prekopuca. Jean-Philippe Mathieu, een andere getuige, had contact met Thierry Dalem en Claude Kremer. Na de dood van Maréchal werd ook Prekopuca een beschermde getuige. Deze namiddag worden de eerste getuigen van de aanslag in Borgworm gehoord.

Bron » De Morgen

Op het proces tegen Marcel Habran en zijn handlangers voor het Luikse hof van assisen zijn de speurders die hebben meegewerkt aan het onderzoek, verder ondervraagd over de grote lijnen van het dossier. Jean-Claude Tahir, die het onderzoek leidde, gaf uitleg over belangrijke onthullingen van beschermde getuigen, onder meer onthullingen over een plan om een speurder en een substituut te vermoorden. Nadat hij eerder de sleutelmomenten van het dossier had overlopen, weidde Tahir uit over belangrijke onthullingen van de beschermde getuige Didier Singleton. Die man was een intieme vriend van Pol Maréchal.

Pol Maréchal is een persoon die meermaals opduikt bij verschillende feiten in het dossier. Zo was hij betrokken bij verschillende overvallen, waaronder die in Borgworm en Findel, en bij verschillende moorden. Nadat Maréchal in 2004 zelf vermoord werd, vreesde Didier Singleton voor zijn eigen leven en dat van zijn familie. Daarom vroeg hij het statuut van beschermde getuige. Daarop bracht hij verschillende feiten van zwaar banditisme aan het licht.

Singleton heeft bekend dat hij op vraag van Pol Maréchal speciale spijkers heeft gemaakt om te gebruiken bij de overval op een geldtransport in Borgworm. Ook verborg hij een van de wapens die bij die overval werden gebruikt. Singleton wees vooral Dalem, Kremer, Schraenen, Maréchal en Lewus aan als de daders van verschillende overvallen. Hij maakte ook bekend dat er plannen waren gemaakt om een substituut van de procureur des konings en de leider van het onderzoek te vermoorden.

De moorden zouden op vraag van Maréchal uitgevoerd worden door Pierrin. Enkele maanden voor de start van het proces is Didier Singleton in de gevangenis overleden aan kanker. Ook de weduwe van Pol Maréchal, die aanvankelijk verdacht werd en opgepakt werd in het kader van bepaalde moorden, genoot het statuut van beschermde getuige. Zij heeft de verklaringen van Cerri en Singleton bevestigd. Ook stelde ze dat ze in verband met dat dossier nooit heeft horen praten over Marcel Habran.

Intussen zorgen de omstandigheden waarin de beschuldigden worden vastgehouden en vervoerd, opnieuw voor problemen. De kortgedingrechter van Luik oordeelde eerder dat beschuldigde Weyns opnieuw in normale omstandigheden vervoerd moest worden, maar de ordediensten zijn terughoudend om dat ook uit te voeren, omdat ze vrezen voor incidenten. Donderdag oordeelde de rechtbank in kort geding dat er voor Eric Weyns opnieuw normale transfervoorwaarden moesten gelden.

Eerder gold bij de overbrenging van Weyns naar de rechtbank en terug veiligheidsniveau 3. Dat betekent dat de ogen en oren van de beschuldigde bedekt worden. Binnenkort zouden voor Weyns ook normale detentievoorwaarden moeten gelden. De politieagenten die instaan voor de overbrenging van de gedetineerde en voor de veiligheid in het Luikse justitiepaleis, zijn niet tevreden met de nieuwe situatie. Die zou volgens hen kunnen leiden tot minder strikte veiligheidsvoorwaarden, wat gevaarlijker kan zijn voor de agenten.

Volgens de veiligheidsverantwoordelijke van het Luikse justitiepaleis bestaat het gevaar op een aanslag als dezelfde veiligheidsmaatregelen toegepast zouden worden voor alle beschuldigden. De politie maakt zich vooral zorgen over twee verdachte voorvallen. Een daarvan deed zich voor tijdens het overbrengen van een gedetineerde. Toen werd de celwagen gevolgd door een wagen met gestolen nummerplaat. Een ander verdacht incident: de broer van een van de beschuldigden is betrapt toen hij foto’s aan het maken was van een deel van de veiligheidsmensen.

Bron » De Morgen

Er was een onderzoek van meer dan tien jaar nodig om de feiten rond Marcel Habran en zijn medebeschuldigden aan het licht te brengen. Dat heeft Jean-Claude Tahir, die het onderzoek leidde, verklaard voor het hof van assisen in Luik. Het dossier beslaat 110.000 pagina’s, die worden vervoerd in 138 dozen.

De speurders verzamelden 375 verhoren van de bendeleden en 250 verklaringen van getuigen. Er werden 75 rogatoire commissies gestuurd en 250 huiszoekingen uitgevoerd. Het onderzoek liep niet van een leien dakje, aldus Tahir. Naast Belgische speurders, werden er ook agenten uit Frankrijk en Luxemburg ingezet, maar het gebrek aan tastbaar bewijsmateriaal maakte het dossier bijzonder ingewikkeld.

Bron » De Morgen

Vandaag stond in het proces-Habran de ondervraging van de verschillende beklaagden op het programma. De eerste beklaagde, Marcel Habran zelf, herhaalde dat hij ten onrechte beschuldigd wordt. Slechts weinig mensen konden zijn verklaring horen, als gevolg van problemen met de microfoon.

Het proces moest uiteindelijk opgeschort worden, zodat technici het euvel konden oplossen. Alle beschuldigden namen aan het begin van de zitting kort het woord. Assisenvoorzitter Marc Dewart wilde de verdachten daarmee de kans geven zich voor te stellen en het even over hun verleden te hebben. De bedoeling was dus niet om een volledig en gedetailleerd verhoor over de feiten af te nemen.

Marcel Habran kwam als achtste beklaagde aan de beurt. Hij herhaalde dat hij beschikte over een alibi voor de overval in Waremme en benadrukte dat hij ten onrechte werd beschuldigd. Habran gaf verder aan enkele van de aanwezige verdachten goed te kennen. Hij verwees daarbij naar Jean-Marie Geerts, Claude Kremer, Joël Schraenen en Thierry Dalem. Ook Popol Maréchal kende hij naar eigen zeggen goed.

Meerdere advocaten klaagden na de verhoren echter dat ze niet alles goed hadden verstaan. Voorzitter Dewart wilde het proces voortzetten, maar ook de leden van de jury bleken slechts de helft van de tussenkomsten van de beschuldigden te hebben begrepen. Daarop besliste de voorzitter om de verhoren te herbeginnen. Habran werd zelfs tot aan de getuigenbank uitgenodigd om correct verhoord te kunnen worden.

Bron » De Morgen