Tag archieven: Terrorisme

“Terrorist Belliraj is leider Bende van Nijvel”

Geplaatst op door

Vergeet de piste van extreemrechts of de infiltratie door de rijkswacht. “De Bende van Nijvel was een Belgische terreurcel die afhing van de in de jaren tachtig belangrijke internationale terreurorganisatie Abu Nidal en de bendeleider was Abdelkader Belliraj (61), de terrorist die in Marokko veroordeeld werd tot levenslang.” Dat is kort gezegd de Bende-these die een hoge federale ambtenaar, bevoegd voor terrorisme, overmaakte aan het federaal parket. De piste wordt ook in regeringskringen het onderzoeken waard geacht.

Een spectaculaire nieuwe piste, zo bestempelde advocaat Peter Callebaut, die verschillende nabestaanden van Bendeslachtoffers verdedigt, gisteren het dossier dat de hoge ambtenaar en expert terrorisme, indiende. Vandaag vernam deze redactie meer over dit nieuwe bendedossier. “De Bende van Nijvel werd geleid door terrorist Abdelkader Belliraj. Hij werkte via een tussenpersoon voor Abu Nidal, een Palestijnse terreurorganisatie uit de jaren tachtig die meer dan 90 aanslagen pleegde, waarbij 300 slachtoffers vielen. Belliraj, elektricien van opleiding en ooit nog een agent van de Belgische Staatsveiligheid, woonde in zijn jeugd in Braine-le-Comte en in Clabecq. Beide plekken liggen vlakbij het bos van Houssière, de vaste afspraakplek van de Bende.

Pauzejaar 1984

In die tijd zaten er verschillende andere agenten van Abu Nidal vast in ons land. Eén van hen was veroordeeld voor een aanslag in 1979 op joodse kinderen in Antwerpen, waarbij één kind omkwam. Abu Nidal wou die kerel vrij krijgen en dat is een van de redenen waarom de Belliraj en zijn bende, die later zou bekendstaan als de Bende van Nijvel, aan zijn misdaden begon. Dat vermoedt althans de hoge ambtenaar, die de zaak Belliraj altijd van dichtbij gevolgd heeft.

De overvallen van de Bende gebeurden in 1982, 1983 en 1985. “1984 was een pauzejaar. We weten zeker dat Belliraj toen niet in het land was. Hij volgde een gevechtsopleiding in Libanon. De aanslagen van de bende in 1985, waarbij het meeste slachtoffers vielen, waren echte terreurcommando’s. Wellicht een gevolg van de opleiding”.

Na de dood van de ‘Killer’ van de Bende, die in Aalst neergeschoten werd, stopten de overvallen. Abu Nidal bleef echter proberen om de veroordeelde dader van de aanslag tegen de joodse kinderen, vrij te krijgen. Onder meer door een Belgische familie op zee te ontvoeren en door nog meer aanslagen op joodse doelwitten, die Belliraj later zou bekennen in Marokko. Hij zei daar dat hij in de periode 1988-1990 verantwoordelijk was voor zes moorden op Belgische bodem.

Bij een van die moorden werd een uitgebrande Golf GTI zonder achterbank gevonden, wat inderdaad fel doet denken aan de manier van opereren van de Bende van Nijvel. De bekentenissen trok hij overigens later terug in. Hij beweerde dat hij die gedaan had omdat hij gefolterd werd. Hij is voor die moorden nooit veroordeeld in ons land. In Marokko kreeg hij levenslang voor wapensmokkel en deelname aan een terroristisch netwerk.

‘De Reus’ kan vrijkomen

Belliraj zit zijn straf uit in Marokko. Zijn kompaan Ali Aarras zit er ook vast. Hij kreeg twaalf jaar en kan volgend jaar vrijkomen. Aarras is volgens de hoge ambtenaar mogelijk de beruchte Reus van de Bende van Nijvel. “Hij is 1,90 meter groot”. Dat de man kan vrijkomen, wordt door Belgische regeringskringen bestempeld als “uiterst verontrustend”.

Anderzijds krijgt Aarras, die ook veroordeeld werd voor wapensmokkel en lidmaatschap van een terroristische organisatie, veel steun vanuit België. Ook hij beweert dat hij gefolterd is. Actiecomités hier hebben al meermaals zijn vrijlating geëist. Christophe Marchand, advocaat van ‘de Reus’, doet de nieuwe Bendethese af als “absoluut onwaar”.

Abderrahim Lahlali, de advocaat van de familie van Belliraj, heeft het over ‘fake news’.

“De familie is onthutst want dit slaat nergens op. Er is vandaag telefonisch contact geweest met Abdelkader Belliraj, die verbaasd is, maar wel bereid om daarover ondervraagd te worden in het kader van een uitleveringsprocedure.”

Bron » Het Nieuwsblad

“Reus van Bende van Nijvel zit in buitenlandse cel en kan binnen één jaar vrijkomen”

Geplaatst op door

“De vermoedelijke Reus van de Bende Van Nijvel zit momenteel een gevangenisstraf uit in het buitenland.” Die piste over ’s lands grootste onopgehelderde misdaad waarbij 28 slachtoffers vielen, werd twee jaar geleden al aan het gerecht gemeld door een hoge federaal ambtenaar gespecialiseerd in terrorisme. Het parket onderzocht één en ander maar dat leidde tot hiertoe niet tot een doorbraak. Advocaat Peter Callebaut, die verschillende nabestaanden van slachtoffers verdedigt, eist dat het parket dit nieuwe spoor grondiger onderzoekt. “Hij kan binnen één jaar al vrijkomen. Dat is angstwekkend.”

De nieuwste piste die stelt dat de “Reus van de Bende” in een buitenlandse cel zit, komt van een hoog federaal ambtenaar met specialisatie terrorisme die jaren geleden zelf op onderzoek trok. “De man is op de hoogte van veel terreurzaken”, zegt Peter Callebaut, advocaat van verschillende slachtoffers die kennis kreeg van deze aangifte. “Hij is zowat het levende staatsgeheugen als het over grote terreurdossiers gaat. Hij heeft er heel wat meegemaakt.”

In de cel voor terrorisme

De ambtenaar kwam tot opvallende bevindingen, die hij ook één na één checkte, en die hem toelieten om namen te plakken op meerdere vermoedelijke bendeleden. “Over de inhoud van de zaak kan ik vooralsnog niet al te veel kwijt. Namen kan ik op dit moment niet geven. Maar er staan inderdaad sensationele zaken in”, zegt Callebaut.

De Reus zou van buitenlandse komaf zijn. Hij zou van 1978 tot 2003 in België gewoond hebben en is ambtshalve afgevoerd in 2010. De man zit momenteel in het buitenland een gevangenisstraf uit van 12 jaar wegens ‘deelname aan een terroristisch netwerk’, een poging tot wapensmokkel om precies te zijn. De vermoedelijke Reus is nu 57 jaar oud, zo blijkt nog uit het dossier van de ambtenaar. Dat wil zeggen dat hij ten tijde van de overval in Aalst, in 1985, 23 jaar moet geweest zijn.

“Het meest angstwekkende in het dossier van de ambtenaar is dat die vermoedelijke Reus, een man van 1,90 meter groot, volgend jaar kan vrijkomen. Dan heeft hij zijn straf uitgezeten en is hij vrij om te gaan en staan waar hij wil”, zegt Callebaut. Van dat laatste zouden ook regeringskringen op de hoogte zijn, die het dossier met argusogen zouden volgen.

‘Begraven bij ouders’

In de aangifte van de ambtenaar staat ook waar de zogenaamde ‘Killer’ van de Bende, de schutter die de meeste slachtoffers maakte, mogelijk begraven werd. Daar zou hij nog steeds liggen, vermoedt de ambtenaar. Die Killer, geboren in 1962 en ook van buitenlandse afkomst, zou na de overval van Aalst in 1985 dodelijk getroffen zijn door politieman Eddy Nevens. Hij is wellicht omgekomen, want getuigen zagen later op de avond hoe twee mannen bij een lichaam stonden naast een Golf in het bos van Houssière, de plek waar de Bende vaker samenkwam. Volgens de aangifte van de ambtenaar is het lichaam van de Killer enkele kilometer verderop begraven in de tuin van het ouderlijke huis van één van de bendeleden in de gemeente Braine-le-Comte.

Spectaculaire onthullingen die enig onderzoek verdienen, vindt advocaat Peter Callebaut. “Ik begrijp niet dat er niet feller gewerkt wordt op dit nieuwe, pertinente spoor. Het dossier ligt al twee jaar bij het federaal parket zonder dat er veel mee gebeurd is, heb ik de indruk. Het parket ging de Bende van Nijvel oplossen maar ze geraken tot hiertoe niet verder dan het herkauwen van oude doodlopende sporen. De magistraten van het federaal parket, die de‘topguns’ van de Belgische magistratuur zijn, zijn bezig met het krediet dat ze hadden bij nabestaanden, te verspelen. Ik vraag dan ook opdat ze het dossier deftig ter hand zouden nemen. Er staan dingen in die kunnen kloppen en die behoorlijk eenvoudig te checken zijn.”

Twee magistraten op nieuwe spoor

Het federaal parket verdedigt zich en benadrukt dat ze de piste wel ter harte nemen. “We hebben die ambtenaar ontvangen op het parket”, zegt Eric van Duyse, woordvoerder van het federaal parket. “We hebben twee magistraten op dit nieuwe spoor gezet en ook de onderzoeksrechter heeft zich ermee beziggehouden. Verschillende verificaties zijn al gebeurd en het onderzoek naar ’s mans piste is op dit moment nog steeds niet afgesloten. Toch kunnen we al voorzichtig opperen dat de bewuste piste ons op dit moment niet de meest beloftevolle in het hele onderzoek lijkt. Meer kunnen we, gezien het geheim van het onderzoek, niet kwijt.”

Peter Callebaut is niet onder de indruk. “Ze hebben het dossier wel ter hand genomen? Goed. Ik zal de pv’s opvragen om te zien wat er precies onderzocht is. Dan zullen we zien.”

De verschillende pistes over de Bende

De Rijkswacht-theorie: Volgens deze piste had de rijkswacht schrik dat haar organisatie zou afgebouwd worden. Bepaalde rijkswachters pleegden de aanslagen om meer middelen en macht te bekomen. Rijkswachters Bouhouche en Beijer zouden daarin een rol gespeeld hebben. Rijkswachter Christiaan Bonkoffsky zou op zijn sterfbed beweerd hebben dat hij er ook er bij was.

Banditisme-theorie: Veel grote gangsters worden in de hoek van de Bende gezet, omdat ze ‘geld wilden afpersen van de warenhuizen’. De meest genoemde namen zijn Patrick Haemers en Philippe De Staercke, die dat steeds ontkend hebben.

Extreemrechtse theorie: Extreemrechts wou de macht grijpen door het land te destabiliseren. Westland New Post, een extreemrechtse organisatie uit die tijd, zou toen trainingskampen opgezet hebben om ‘Bendeleden’ te werven.

Roze Balletten-theorie: De roze balletten waren vermeende seksfeesten waar belangrijke mensen in dit land aan deelnamen. Zij zouden afgeperst zijn, zodat de misdaden van de Bende nooit zijn uitgekomen.

Bron » Het Nieuwsblad

“We mogen geen nieuw Guantánamo laten ontstaan”

Geplaatst op door

Federaal procureur Frédéric Van Leeuw begint aan een tweede termijn in de strijd tegen de zwaarste zaken van georganiseerde misdaad en terreur. Waarom hij er dan ook een onderzoek naar gesjoemel in het voetbal bij neemt? ‘Zwart geld maakt het hele systeem rot.’

Procureur Frédéric Van Leeuw was in 2014 amper enkele weken benoemd aan het hoofd van het federaal parket of een terrorist vermoordde in hartje Brussel vier mensen in het Joods Museum. Het was de eerste van hele reeks ­aanslagen waarmee IS vanuit het Syrische Raqqa zijn jihad naar ­Europa probeerde te exporteren. Een kleine twee jaar later werd België slachtoffer van een van de zwaarste aanslagen die het land ooit heeft gekend.

Enige tijd geleden eindigde de eerste termijn van de federale procureur, ongeveer gelijktijdig met de veroordeling van Mehdi Nemmouche, de dader van de aanslag in het Joods Museum. Van Leeuws mandaat is ondertussen vernieuwd, de terreurgolf daaren­tegen lijkt voorbij. Al is dat geen reden om minder waakzaam te zijn, waarschuwt de man die met zijn team de zwaarste dossiers van georganiseerde misdaad en terrorisme bestrijdt.

‘Als ik mezelf iets toewens voor de komende vijf jaar, dan wel dat het menselijke leed wegens terreur mag stoppen. Maar ik zie licht aan het einde van die tunnel. Het soort terreurcommando’s dat vanuit Raqqa wordt aangestuurd om aanslagen zoals in Parijs en Brussel te plegen, zullen we volgens mij niet meer zien komen. Het ziet ernaar uit dat Brussel het laatste slachtoffer was van dit type terreur.’

Dat betekent niet dat we ­achterover kunnen leunen, zegt Van Leeuw. ‘Er zijn nog altijd mensen die beïnvloed worden door de propaganda van IS en tot actie kunnen overgaan. Maar qua aantal nieuwe terreurdossiers zitten we vandaag stilaan weer op het niveau van 2014.’

‘Wij moeten nu wel nog alle lopende dossiers voor de rechtbank brengen en dat vergt heel veel ­capaciteit, zowel bij de federale politie als bij ons. Twee van onze magistraten hebben vorig jaar niets anders gedaan dan het proces- Nemmouche voorbereiden.’

Wordt het niet stilaan tijd om de capaciteit bij politie en parket af te bouwen, weg van terreur?

‘Daar wil ik tegen waarschuwen. Als je ergens in het veiligheidsapparaat capaciteit afbouwt, duurt het een hele tijd om weer op het oude niveau te raken. Mijn voorganger, de huidige procureur-generaal van Brussel Johan Delmulle, heeft er in de jaren voor de aanslagen verscheidene keren op aangedrongen dat er meer capaciteit naar terreurbestrijding moest gaan. Terreur hing in de lucht, hij voorzag de stijging van het aantal terrorismedossiers.’

‘Maar de politici hebben niet geluisterd. Bij sommige diensten van de federale politie was zoveel bespaard dat men daar niet meer wist welk dossier eerst aan te pakken. Ondertussen is die capaciteit op het vlak van terrorisme gelukkig opgetrokken.’

Wanneer kunnen we het assisenproces over de aanslagen van 22 maart verwachten?

‘Eind 2020, of begin 2021. Ik ben er niet helemaal gerust op. Ik vind assisen niet meer van deze tijd voor misdrijven van die aard. In de 19de eeuw was er nog geen ballistiek, telefonie- of DNA-onderzoek. Er werd alleen gewerkt met getuigenissen. Vandaar het belang van een mondelinge procedure. De mensen konden niet lezen, dus de procedure werd voor assisen overgedaan.’

‘Maar kijk naar hoe het proces-Nemmouche is verlopen. Het heeft 2,5 maanden geduurd. Zeven van de 24 juryleden zijn afgevallen. Op een bepaald moment leek dat het verhaal van Tien kleine negertjes.’

‘Wat mogen we dan verwachten van een proces dat misschien wel een jaar zal duren? Gaan we aan die juryleden vragen om hun leven een jaar lang on hold te zetten? Of zullen we vijftig reserve­juryleden voorzien? Die vragen zijn een grondige discussie waard in de volgende regering. De hele wereld zal naar België kijken. Er rust een zware verantwoordelijkheid op onze schouders. Dat proces moet goed verlopen.’

U heeft zich de voorbije maanden uitgesproken voor een terugkeer van de IS-kinderen uit Syrië, lang voor de regering daar zelf een standpunt over innam.

‘Recht gaat voor mij niet om oog om oog, tand om tand. Het zou een mooi signaal zijn om die kinderen terug te brengen. Zo ­creëren we geen nieuwe frustraties in onze samenleving.’

‘Nu, het is voor officiële instanties niet gemakkelijk om die kinderen te gaan halen. Voor een VUB-professor (psycholoog Gerrit Loots, red.) en journalisten is het redelijk makkelijk om naar het kamp van Al-Hol te gaan. Een overheid daarentegen komt in een diplomatiek mijnenveld tussen Syriërs, Koerden en Turken terecht. Maar andere staten zijn er wel al in geslaagd om kinderen te gaan halen.’

Vindt u dat België ook de strijders – de moeders en de vaders van de kinderen – terug moet halen?

‘De meesten hebben zeer zware feiten gepleegd in Syrië, maar daar bestaat geen rechtssysteem meer. De vraag is: wat dan? Ik geloof in elk geval niet in een internationaal tribunaal in Irak. Het vraagt jaren om dat op te zetten. En we kunnen niet zeggen dat die dure tribunalen de voorbije jaren een enorm succes zijn geweest.’

En de strijders gewoon in Irak laten berechten volgens het Iraakse rechtssysteem?

‘Ik heb een paar dossiers gelezen van mensen die daar terechtstaan. Ik was niet bepaald onder de indruk van het respect voor de mensenrechten dat daaruit bleek.’

‘Ik begrijp wel dat het moeilijk ligt. Maar we moeten opletten dat we niet hetzelfde doen als de VS in Guantánamo, namelijk mensen die hier voor de rechter horen te komen, opsluiten in landen waar ze minder rechten hebben. Op die manier zetten we ze buiten ons rechtssysteem.’
‘We mogen geen nieuw Guantánamo laten ontstaan. Daar heb ik, persoonlijk, als magistraat problemen mee. Maar of die strijders al dan niet terugkeren, hangt niet van mij af. Dat is een politieke beslissing.’

‘We kunnen ons in elk geval niet permitteren dat de Koerden hen morgen laten lopen. Dan bestaat het risico dat ze ongecontroleerd terugkeren, zoals Mehdi Nemmouche en anderen hebben gedaan.’

Bij een eventuele terugkeer zal het niet vanzelfsprekend zijn die Sy­riëstrijders te veroordelen. Het is heel moeilijk om te bewijzen wat ze in Syrië hebben gedaan.

‘Dat kan inderdaad een probleem zijn, maar dat geldt ook voor een rechtbank in Irak. Tegen bijna al die Syriëstrijders loopt een aanhoudingsbevel. Zonder aanwijzingen van schuld zou dat er niet zijn geweest. We denken dus wel dat we ze veroordeeld kunnen krijgen, op zijn minst voor hun deelname aan de activiteiten van IS.’

Ondertussen krijgt Antwerpen de drugshandel en het bijbehorende geweld niet onder controle. Moet het federaal parket ook daar niet tussenbeide komen?

‘Antwerpen wordt te veel alleen gelaten in de strijd tegen de cocaïne-import. Een burgemeester of een parket kan dat niet alleen oplossen.’
‘We zijn onlangs samen met het parket van Antwerpen naar Brazilië geweest. Daar hebben ze ons uitgelegd hoe de cocaïne vanuit Bolivië, Peru en Paraguay naar Brazilië stroomt en van daaruit verscheept wordt. Onder andere naar Antwerpen. Die hele handel is in handen van het misdaad­kartel PCC (Primeiro Comando da Capital, red.), dat in Brazilië een ware oorlog tegen justitie en politie voert. Het drugsprobleem is zo geglobaliseerd dat een geïsoleerde aanpak geen zin meer heeft. We moeten dringend alle krachten bundelen.’

Er is toch al het Stroomplan?

‘Het probleem is veel groter dan Antwerpen. We moeten samenwerken met Zuid-Amerika, maar ook met Nederland, Limburg en Gent. Een van de auto’s die gebruikt werden bij een aanslag in Antwerpen, is in Maas­mechelen teruggevonden. Dat toont aan dat het hier niet om een louter intern Antwerps conflict gaat.’

‘Maar ook in dezen stoten we op het probleem van capaciteit. De federale politie heeft een verbindingsofficier in Brazilië. Die man krijgt dagelijks interessante info, maar voor onze douane- en politiediensten is het soms moeilijk om dat allemaal op te volgen.’

‘De centrale diensten van de federale politie zijn de voorbije jaren zwaar afgebouwd, van 450 naar 200 personen. Het zijn nochtans zij die de verbanden zoeken tussen individuele dossiers, wat moet toelaten om het grote plaatje te zien.’

Het federaal parket heeft de handen al vol met dossiers van terrorisme en georganiseerde criminaliteit. Moeten uw diensten zich dan wel bezighouden met zoiets als ‘Operatie Schone Handen’, het onderzoek naar zwart geld in het voetbal, dat vervelde tot een zaak van matchfixing.

‘Wij hebben ons die vraag gesteld toen we aan het onderzoek begonnen. Het antwoord is “ja”. We zijn dat verplicht aan de samenleving. Er gaat in die voetbalwereld zo veel zwart geld om. Moeten wij dat dan zomaar laten gebeuren? Neen, want dat zwart geld maakt het hele systeem rot. Op de duur doet iedereen mee om concurrentieel te zijn.’

‘Bij sociale fraude – ook een van onze prioriteiten – geldt dat evenzeer. Wie de regels wil respecteren, wordt gedwongen om mee te doen aan bedrog om te kunnen overleven. Dat kunnen we niet tolereren.’

‘Dat voetbaldossier illustreert wat het federaal parket kan betekenen voor de maatschappij. Lokale parketten komen handen tekort voor de vele dossiers die binnenkomen. Op het federaal parket kunnen we zelf beslissen om te investeren in een fenomeen dat ons op dat moment maatschappelijk relevant lijkt. Daarvoor vraag ik geen extra middelen. Geef vooral meer middelen aan de lokale parketten en de federale politie. En laat ons klein en soepel blijven.’

Komt er ooit nog iets uit het onderzoek naar de Bende van Nijvel?

‘Ik zeg altijd dat we op het federaal parket gedreven worden door de cultuur van het optimisme. Dat helpt ons om zaken aan te pakken die niemand anders wil doen. We beloven geen resultaatsverbintenis in het dossier van de Bende van Nijvel, maar we geloven wel rotsvast dat we ergens kunnen raken. En als binnen een jaar of drie blijkt dat dat toch niet lukt, zal ik ook dat eerlijk zeggen aan de publieke opinie. Maar zo ver zijn we nog lang niet. Pas als wij de handdoek in de ring gooien, is het aan de historici om zich over de Bende te buigen.’

Bron » De Standaard

‘Na 33 jaar hoor ik hetzelfde verhaal’

Geplaatst op door

Slachtoffers en nabestaanden van de aanslagen van 22/03 en de Bende van Nijvel delen hun grieven over het gebrek aan gepaste hulp. Ze stapten samen in een betoging op.

‘Er zitten nog altijd stukken metaal in mijn hoofd. Ik heb een oog en een oor verloren’, zegt Claire Gochet, slachtoffer van de aanslag op de metro in Maalbeek. ‘Ik had geen verzekering. Ik heb wel een voorlopige schadevergoeding gekregen van Ethias (de verzekeraar van de MIVB, red.), maar dat bedrag stelt niets voor in vergelijking met de medische kosten die ik heb gehad.’

‘Ik heb ook een posttraumatische stressstoornis gekregen, waardoor ik een nieuwe ziekte heb ontwikkeld. Maar de dokters van de federale overheidsdienst die moeten bepalen welke graad van invaliditeit ik krijg, zijn allemaal generalisten en houden daar geen rekening mee.’

Gochet stapte gisteren, op de Europese dag voor slachtoffers van terrorisme, in Brussel mee in een bescheiden betoging van een vijftiental slachtoffers en nabestaanden van de terreuraanslagen van Zaventem en Maalbeek, bijna drie jaar geleden, en van de Bende van Nijvel, in de jaren tachtig. De slachtoffers vinden elkaar in hun grieven over een gebrek aan hulp om hun leven weer op de rails te krijgen.

‘Terreurslachtoffers moeten naar hun verzekeraar stappen, maar die vergoedt niet de reële schade van blessures en trauma’, zegt Philippe Vansteenkiste van slachtoffervereniging V-Europe. Zelf verloor hij zijn zus Fabienne bij de aanslag op de luchthaven van Zaventem. ‘Het is goed dat er een statuut voor terreurslachtoffers komt, maar dat is niet genoeg. Wij vragen ook een garantiefonds en een uniek loket.’

Bij dat uniek loket zouden slachtoffers terecht moeten kunnen met al hun administratieve vragen. Vansteenkiste: ‘Alles zit nu versnipperd: een dossier bij je familiale verzekering, bij je beroepsverzekeraar, bij de medische expertise van de overheid. Telkens moeten slachtoffers hun verhaal opnieuw vertellen en op hun knieën gaan zitten om aan te tonen dat ze slachtoffer zijn. Veel slacht­offers met posttraumatische stress hebben bijvoorbeeld moeite om zich te concentreren. Sommigen verliezen daardoor rechten.’

36 operaties ondergaan

‘Het verhaal dat wij al 33 jaar meemaken, hoor ik terugkomen bij de slachtoffers van Zaventem en Maalbeek. Als je een correcte schadevergoeding moet bekomen, wordt het je zo moeilijk en onmenselijk gemaakt’, zegt David Van de Steen. Bij de aanslag van de Bende van Nijvel op de Delhaize van Aalst in 1985 verloor hij zijn ouders en zus. Zelf raakte hij zwaargewond.

‘Na 33 jaar kunnen wij een nieuw dossier indienen. Eindelijk gaan misschien mensen worden vergoed. Zelf heb ik 36 operaties gehad. Mijn familie heeft alles zelf moeten betalen, want de Delhaize had geen verzekering. Dat is nu ondenkbaar. Ik heb ook zelf lessen in rouw en in trauma gevolgd, want psychologische hulp was er niet. Gelukkig krijgen slachtoffers die nu wel een beetje, al hoor ik toch nog veel mensen over die hulp klagen.’

Wanhoop slaat toe

‘Ik vraag mij af of politici begrijpen wat dat is, posttraumatische stress. Die man (Philippe Vandenberghe, red.) die in hongerstaking ging om aan te klagen dat medische experten bij het bepalen van zijn invaliditeitsgraad geen rekening houden met zijn posttraumatisch stresssyndroom, doet dat niet om aandacht te zoeken, maar omdat de wanhoop toeslaat.’

Volgens Philippe Vansteenkiste kunnen de medische experten van onze overheid beter zelf expertise inwinnen. ‘In Frankrijk is het begrip voor posttraumatische stress veel groter.’

Terreurslachtoffers staan niet alleen met hun kritiek. In een recent rapport voor de VN-mensenrechtenraad hekelde rapporteur Fionnuala Ní Aoláin het gebrek aan reactie van de Belgische overheid op medische, psychologische en andere behoeften van slachtoffers.

Bron » De Standaard

Slachtoffers van Brusselse terreuraanslagen en Bende van Nijvel betogen voor betere hulp

Geplaatst op door

De slachtoffers van de terreuraanslagen die op 22 maart 2016 plaatsvonden in Brussel, komen volgende week samen met slachtoffers van de Bende van Nijvel op straat. Op die manier willen ze aan de overheid vragen om de hulp aan de slachtoffers beter te organiseren. De manifestatie in Brussel vindt plaats op maandag 11 maart, de Europese dag voor de slachtoffers van terrorisme, zo meldt slachtoffervereniging V-Europe.

De slachtoffers zullen rond 16 uur in het Jubelpark een lang deken uitspreiden, als symbool voor troost en bescherming. Daarna zullen ze van Merode naar het het Schumanplein wandelen. Daar zullen bloemen worden neergelegd bij herdenkingsmonument voor de slachtoffers van terrorisme. Er volgen ook toespraken van Philippe Vansteenkiste van V-Europe en David Van de Steen, een van de slachtoffers van de Bende van Nijvel.

De slachtoffers vragen onder meer om een uniek loket, een garantiefonds en een geharmoniseerd systeem op het vlak van onder meer successierechten en psychische begeleiding.

“Op administratief vlak blijft de situatie erg moeilijk” voor de slachtoffers, zegt Vansteenkiste. “Er zijn op politiek gebied zaken opgezet, maar de bevoegdheden zijn erg verspreid, waardoor het ondanks de goede wil maar langzaam vooruit gaat.”

Vorige week had een speciale rapporteur van de VN nog aangekaart dat België te weinig aandacht heeft voor de slachtoffers van terreur. “Uit mijn gesprekken is gebleken dat de slachtoffers zich verlaten voelen en moeite hebben om medische of psychologische ondersteuning te vinden. Ze worden getroffen door verlies, pijn en overweldigende trauma’s”, aldus VN-rapporteur Fionnula Ni Aolain.

Bron » Het Nieuwsblad