Tag archieven: Zoekactie Ronquières

“Devoir d’enquête” fait le point sur les tueries du Brabant

Geplaatst op door

Novembre 1986, au lieu-dit “Le Large de Fauquez” à Ronquières. Le long du canal de Charleroi-Bruxelles, la cellule d’enquête flamande Delta mandate une dizaine de plongeurs. Un procès-verbal (le PV 2420 du dossier d’instruction relatif à la filière boraine) avait déjà mené les policiers sur les berges du canal, un an plus tôt. Sans résultat.

Toutefois, les témoins persistent : ils ont vu des hommes jeter “quelque chose” dans l’eau, dans la nuit du 10 au 11 novembre 1985. Soit un jour après le dernier carnage commis par les tueurs fous, à Alost.

Les plongeurs remontent finalement de nouvelles preuves. Des armes ayant servi en 1982-1983 comme en 1985, une veste pare-balles volée à Tamise en 1983, un mini-coffre volé à Alost en 1985, un pistolet arraché à des policiers lors de la première vague de tueries et, enfin, des cartouches de Riot Gun n’ayant servi qu’en 1985. Malheureusement, indique le magazine d’investigation judiciaire “Devoir d’enquête”, ces indices ne permettront pas d’identifier les auteurs.

Vingt-cinq ans plus tard, coup de théâtre : la (sixième) juge d’instruction Martine Michel soupçonne ses collègues flamands de “manipulations”. A un an de la prescription, et pour la première fois, Lionel Ruth (l’ancien chef d’enquête de la cellule des tueries) s’exprime et donne son avis sur le dossier. “En toute liberté de parole”, indique la RTBF.

Au cours de cette soirée spéciale, la journaliste Malika Attar revient sur le mystérieux informateur de la cellule Delta. L’équipe s’interroge notamment sur l’expertise réalisée par l’Institut national de Criminalistique et de Criminologie (INCC) concernant les preuves retrouvées à Ronquières et évoque le cas surmédiatisé de Jean-Marie Tinck, l’unique personne inculpée.

La filière d’extrême droite, privilégiée par la juge d’instruction Martine Michel, est également abordée. Au cœur de ce scénario : Eric Lammers, membre de l’organisation néonazie WNP, alors dirigée par Paul Latinus et l’ancien SS flamand Karl De Lombaerde. Eric Lammers s’exprime également, pour la première fois.

Autre découverte intéressante (quoique déjà révélée par le journaliste Frédéric Loore), le rapport Danièle Zucker, du nom de cette experte en profiling chargée d’ouvrir de nouvelles pistes, en 2006. Dans son étude, elle avait identifié plusieurs suspects mais ses conclusions ont été jetées aux oubliettes.

Sur le plateau de “Devoir d’Enquête”, Malika Attar recevra le procureur général Christian De Valkeneer en charge, au parquet, des tueries du Brabant. Il réagira aux reportages concoctés par le magazine. Une enquête sur l’enquête qui, à défaut d’apporter des éléments nouveaux, livre un récit prenant sur l’affaire la plus controversée de notre histoire judiciaire.

Bron » La Libre Belgique

Waarheid over Bende komt niet boven water

Geplaatst op door

Nieuwe zoekacties in het kanaal Brussel-Charleroi ter hoogte van Ronquières leverden geen verse sporen op naar de Bende van Nijvel. Speurder Eddy Vos blijft koppig geloven in een goede afloop. “De kans is groot dat in het kanaal nog iets ligt wat ons van nut kan zijn. Een wapen, een kogelvrij vest, een auto… Als we iets vinden op de bodem, dan gaan we heel de omgeving rond dat voorwerp letterlijk stofzuigen en al het zand en slib filteren op zoek naar nog meer sporen. Op de voorwerpen die we vinden, ontdekken we met de nieuwste wetenschappelijke technieken misschien sporen naar de daders. En dan zijn we vertrokken.”

Speurder Eddy Vos van de Cel Waals Brabant, die het onderzoek naar de Bende Van Nijvel leidt, klonk begin vorige week nog optimistisch over de nieuwe zoekacties naar aanwijzingen over de Bende. Een week lang zochten duikers van het geniekorps in Burcht, de civiele bescherming en het Disaster Victim Identification-team (DVI) de bodem van het kanaal Brussel-Charlerloi, vlak bij het hellend vlak van Ronquières, minutieus af. Ondanks de vele mensen en middelen werden geen sporen gevonden. De zoekacties zijn stopgezet. Voor Vos is de uitkomst een teleurstelling. “Maar het belet ons niet om het onderzoekswerk voort te zetten”, zegt hij. “We blijven erin geloven.”

In werkelijkheid bewijst de nieuwe teleurstelling eens te meer hoe uitzichtloos het Bende-onderzoek na 25 jaar is geworden. Eddy Vos was naar Ronquières teruggekeerd omdat getuigen hier na de laatste overval van de Bende van Nijvel, op de Delhaize in Aalst op 9 november 1985, hadden gezien hoe twee verdachte mannen zakken in het water gooiden. Een jaar later vond hij in het kanaal een kogelvrij vest, wapens, een kassa en de jas van ‘de Killer’, een van de bendeleden.

Maar het uiterste punt van de zwaaikom werd nooit onderzocht. Bovendien kunnen speurders vandaag gebruik maken van veel gesofisticeerder materiaal, waardoor het moeilijker is om nog iets over het hoofd te zien. Daarom hoopte Vos toch nog iets bruikbaars te vinden, zoals andere wapens of misschien zelfs het lichaam van ‘de Killer’. Speurders geloven immers dat hij na de laatste overval door een politiekogel werd getroffen en dat zijn lichaam door zijn kompanen in het water werd gedumpt. Gisterochtend bleek die hoop dus ijdel te zijn geweest.

De misdaden van de Bende van Nijvel verjaren in november 2015. Vos zal niet rusten voor die verjaringstermijn is verstreken. “We zijn het aan de slachtoffers verplicht om het onderzoek levendig te houden. Ze hebben het recht om de waarheid te weten”, zegt hij. Volgens Vos kunnen er nog andere zoekacties op verschillende plaatsen volgen. De cel doet in een laboratorium in Charleroi ook nog onderzoek op DNA op alle voorwerpen die ooit in het Bende-onderzoek gevonden zijn. De laatste keer dat dat is gebeurd, was vijftien jaar geleden.

De ultieme hoop ligt bij de 500 tips die vorige maand na een reconstructie van de laatste Delhaize-overval zijn binnengekomen. In september krijgt Vos zes extra speurders om al die tips uit te vlooien. Dan telt zijn cel twaalf man. In de hoogdagen van het onderzoek waren het er honderd. De Bende van Nijvel wordt verantwoordelijk gehouden voor een reeks bloedige overvallen tussen 1982 en 1985, waarbij in totaal 28doden vielen.

Geen enkel bendelid werd ooit opgepakt. Door de jaren zijn allerlei hypotheses geformuleerd over de motieven en achtergrond van de Bende, van puur banditisme over roze balletten of een complot van de rijkswacht tot afpersing van Delhaize of zelfs een poging van de CIA om in België een autoritair regime te installeren.

Bron » De Standaard

Bende van Nijvel: Zoekacties in Ronquières leverden niets op

Geplaatst op door

De zoektocht naar aanwijzingen over de Bende van Nijvel in het kanaal Charleroi-Brussel ter hoogte van Ronquières, in de provincie Henegouwen, heeft geen resultaat gehad. De zoekacties, die vorige week begonnen, werden woensdagochtend afgerond.

De cel Waals-Brabant hoopte in het kanaal aanwijzingen te vinden, zoals wapens of eventueel een lichaam, die het onderzoek kunnen vooruithelpen voor de feiten in 2015 verjaren. Ondanks het grote aantal middelen en mensen die werden ingezet, werd er de voorbije dagen niets gevonden.

Voor onderzoeksleider Eddy Vos is de uitkomst van de zoekacties een teleurstelling, “maar het belet ons niet om ons onderzoekswerk verder te zetten”, zei hij. Volgens hem zouden er nog andere zoekacties kunnen volgen op verschillende plaatsen. Daarnaast zullen ook de meer dan 500 binnengelopen tips, na een oproep op televisie, worden onderzocht. “We blijven erin geloven”, besluit Eddy Vos.

Bron » De Tijd

Zoekacties in Ronquières afgerond zonder resultaat

Geplaatst op door

De Cel Waals Brabant heeft de zoektocht naar aanwijzingen over de Bende van Nijvel in het kanaal Charleroi-Brussel, ter hoogte van Ronquières, woensdagmorgen stopgezet. Er werd niets gevonden. De bevoegde cel wil graag voor 2015, wanneer de feiten zullen verjaren, een doorbraak in het dossier forceren. In Ronquières waren ze dan ook op zoek naar wapens of een lichaam.

Bij de zoekactie werden heel wat middelen en mensen ingezet. Onderzoeksleider Eddy Vos reageert dan ook teleurgesteld. “Het belet ons echter niet om ons onderzoekswerk verder te zetten”, klinkt het strijdvol. De man sluit niet uit dat er op andere plaatsen nog grondige zoekacties zullen plaatsvinden. Daarnaast zijn er ook nog eens de 500 binnengelopen tips na een oproep op televisie.

Bron » Gazet van Antwerpen

“Oef, ze willen het nog oplossen.”

Geplaatst op door

“Dit doet deugd, zien dat ze het nog proberen op te lossen”, zegt David Van De Steen over de duikers die in het kanaal in Ronquières zoeken naar sporen van de Bende van Nijvel. Hij was negen toen de Bende zijn ouders en zijn zus voor zijn ogen afmaakten bij de Delhaize in Aalst. Zelf overleefde David de kogels uit de tweeloop van een grijnzende reus.

“Ik wilde weten wat hier gebeurt. En hoe het gebeurt. Daarom moest ik het met mijn eigen ogen zien”, zo verklaarde David Van De Steen zijn opgemerkte aanwezigheid bij de grootschalige duikactie in Ronquières. Op die plek visten de duikers 24 jaar geleden al het wapen op waarmee Van De Steen werd neergeschoten.

Hand in hand met zijn zevenjarig zoontje stond David Van De Steen gisteren te staren naar de duikers in het kanaal in Ronquières. Zelf was hij nooit eerder op die plek geweest. “Het doet me ook niet zoveel.” Toch hoopt Van De Steen dat de zoektocht in het kanaal Brussel-Charleroi hem antwoorden geeft.

“De Bende van Nijvel heeft zo’n impact gehad op mijn leven dat ik het nodig vind hier vandaag te zijn. Ook al besef ik: het is een speld in een hooiberg. Maar wat moeten ze doen? Niet zoeken? Dan kom ik het nooit nog te weten.”

Met ‘het’ bedoelt David Van De Steen: de identiteit van de Bendeleden. En hij wil het weten. “Het waren beesten”, zegt hij. “Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan die zaterdag denk.” Het gezin Van De Steen wandelde op 9 november 1985 de Delhaize in Aalst buiten met een volle winkelkar toen ze op de parking op de Bende botsten.

“Plots stonden daar roepende en tierende kerels. Een van hen richtte een wapen op mijn vader. Mij zus Rebecca van 14 riep nog ‘Niet schieten, dat is mijn papa!’ Rebecca ging voor papa staan, maar die gangster schoot toch, tot ze allebei dood waren. Mijn moeder riep dat ik naar binnen moest lopen. Toen schoot hij haar ook dood.”

David Van De Steen vluchtte naar het rek met stripverhalen. “De gangster kwam binnen en richtte zijn geweer op mij. Ik zag een grijns op zijn gezicht. En toen vuurde hij. Ik herinner me die reus nog alsof hij gisteren voor me stond: een grote gespierde vent die boven alles en iedereen uitstak, met twee jassen over elkaar en daarbovenop nog een soort cape. Zijn mager en grauw gezicht was gedeeltelijk door een sjaal bedekt. Hij had ook een puist. En ook zijn wapen vergeet ik nooit. Dat was een afgezaagde tweeloop. Niet recht, maar ongelofelijk scheef. Dat viel enorm op. Want ik keek recht in die loop.”

David Van De Steen lag acht maanden in het ziekenhuis. Zijn grootouders, die over de Delhaize in Aalst wonen, brachten hem groot. “Elke keer als ik door het raam keek, werd ik geconfronteerd met die parking en de supermarkt. Maar ik denk dat dit geholpen heeft bij de verwerking. Al moest ik helemaal opnieuw beginnen. Zonder ouders. Zonder mijn zus.” In de loop der jaren onderging David Van De Steen al meer dan dertig operaties. Vandaag zitten er nog altijd zeven kogels in zijn rechterbeen. “Ingegroeid in mijn weefsel”, zegt hij alsof het de normaalste zaak ter wereld is.

“Sinds twee jaar heb ik last van complicaties: ik heb open wonden. Die dwingen met te leven zoals ik leef: van kliniek naar kliniek. Elke ochtend als ik opsta, heb ik thuisverzorging nodig. Dan worden mijn wonden ontsmet en trekken de verplegers die wieken uit mijn been. En of dat pijn doet! Dat alleen doet mij elke dag denken aan die ene dag.” Hij heeft leren leven met de kritische geesten over de speurtocht naar de Bende van Nijvel.

“De mensen mogen het zoeken zoveel jaar later belachelijk vinden, maar ik niet. Want ik heb gezien hoe ze mijn ouders en zus afmaakten. En vroeger vond ik dat de onderzoekers veel te weinig deden. Ik had eigenlijk het gevoel dat ze niets deden.” Maar vandaag ziet hij dat anders. “Ik hoop en denk zelfs dat het nog niet te laat is. Ooit moeten bepaalde mensen sterven. Misschien houden zij al jaren dat geheim in stand.”

En als de duikers niets vinden? “Dan zal ik daar vrede mee nemen. Ik zal ze alvast niet kunnen verwijten dat ze niet gezocht hebben. Mocht er niets gebeuren en het onderzoek wordt afgesloten: dat zou steken bij mij.” Vandaag werkt David Van De Steen aan een boek over zijn leven. “Ook dat zie ik als een soort verwerking. Verwerken: ja. Vergeten: neen.”

Bron » De Morgen