Staatsveiligheid houdt Wetstraat in de gaten

De Staatsveiligheid gaat na of en wanneer politici contact hebben met organisaties zoals Scientology. In een confidentieel rapport worden tientallen namen geciteerd. Alain Winants, de administrateur-generaal van de Staatsveiligheid, stuurde een tiental dagen geleden een confidentieel rapport naar de hoogste overheden van het land. Om het vertrouwelijke karakter van de tekst te benadrukken wordt opgemerkt dat het document achter slot en grendel moet worden bewaard.

Aanleiding voor het document ‘Fenomeenanalyse van niet-staatsgestuurde inmengingsactiviteiten’ is de handel en wandel van organisaties als Scientology, Sahaja Yoga en de Moslimbroederschap. Die organisaties “viseren doelbewust bepaalde instellingen en proberen politici in hun beslissingen te beïnvloeden”.

Uit het document blijkt dat de Staatsveiligheid blijkbaar al jaren politici screent en nagaat of en wanneer ze contact hebben met die organisaties. “Elke organisatie heeft het recht om te lobbyen”, staat in het rapport. “Maar wanneer politici gecontacteerd worden om beslissingsprocessen te beïnvloeden, wetten aan te passen of invloed uit te oefenen wordt de grijze zone van lobbying overschreden. Dan kan er sprake zijn van inmenging.”

De Staatsveiligheid geeft bijvoorbeeld gedetailleerd weer hoe Sahaja Yoga een onderhoud had met toenmalig CD&V-parlementslid Tony Van Parys. Toen dat niet het gewenste resultaat opleverde, contacteerde de organisatie Mia De Schamphelaere (CD&V) en had daar “meer succes”.

Data, aanwezigen en de uitkomst van gesprekken die de organisatie had met Kris Van Dijck (N-VA) en een medewerker van Caroline Gennez (sp.a) worden gegeven. Maggie De Block (Open Vld) wordt genoemd, net als haar partijgenote Hilde Vautmans. Het gesprek van die laatste met Sahaja Yoga zou “in een stroeve sfeer zijn verlopen”.

De Staatsveiligheid merkt ook op dat de sekte contact probeerde te leggen met politici als Elio Di Rupo (PS), Inge Vervotte (CD&V) en Vera Dua (Groen). Frank Vandenbroucke (sp.a) zou beloofd hebben het dossier van Sahaja Yoga te bekijken.

In het deel over Scientology worden de contacten met Hugo Coveliers (VLOTT) en Johan Demol (Vlaams Belang) uiteengezet. Er wordt toelichting gegeven over de vergaderingen die Jan De Zutter, “een gewezen medewerker van Steve Stevaert en van Johan Vande Lanotte”, heeft bijgewoond. Voorts worden ook Filip Anthuenis (Open Vld) en Rik Torfs (CD&V) genoemd.

Winants reageert verbaasd op het lek. “De fenomeenanalyse heeft de hoogst mogelijke veiligheidskwalificatie en is voor een zeer beperkt aantal mensen bedoeld. Ik kan dan ook niets zeggen over de inhoud.” De administrateur-generaal benadrukt dat de Staatsveiligheid gewoon haar werk heeft gedaan.

“Wij volgen geen politici as such, maar zijn bevoegd om toe te zien op schadelijke sekten. De afspraak is wel dat wij onze voogdijminister op de hoogte brengen als er een onderzoek wordt gevoerd naar een federaal parlementslid.”

Minister van Justitie Turtelboom (Open Vld) is op de hoogte van het dossier maar kan er geen uitspraken over doen omdat het over geheime informatie gaat. Het Comité I, dat toezicht houdt op de inlichtingendiensten, heeft een onderzoek geopend over deze zaak.

Bron » De Morgen

“We evolueren langzaam naar een politiestaat”

Ze kunnen u in de psychiatrie laten opnemen, uit uw huis zetten of naar hartenlust uw ondergoedlade doorzoeken. En dat allemaal zonder dat er ook maar één rechter bij te pas komt. Zo ontstaat er in ijltempo een parallelle justitie.

“De uitvoerende macht wordt uitgebreid ten koste van de rechterlijke macht”, zegt voormalig vrederechter en justitiewatcher Jan Nolf. “Dat is onder meer zo in verband met gedwongen opnames in de psychiatrie. Hoewel ook dat eigenlijk de bevoegdheid van een vrederechter is, mag het Openbaar Ministerie in dringende gevallen ingrijpen.”

Nolf is niet de enige die een procureur niet meteen de aangewezen persoon vindt om dat soort beslissingen te nemen. “In elke zaak moet kunnen worden gegarandeerd dat het onderzoek zowel à charge als à décharge wordt gevoerd”, zegt strafpleiter Sven Mary. “Maar in de praktijk zien we dat het parket een doel voor ogen heeft en dus per definitie subjectief is.”

Een andere wet die de macht van de parketten anderhalf jaar geleden aanzienlijk heeft vergroot, is die op de verruimde minnelijke schikking. Daardoor kan het Openbaar Ministerie in om het even welke fase van het strafproces een minnelijke schikking voorstellen voor vergrijpen waar hoogstens twintig jaar celstraf op staat. In de praktijk gaat het vooral om fiscale en financiële misdrijven.

Niet alleen het Openbaar Ministerie trekt taken naar zich toe die eigenlijk de rechterlijke macht toebehoren. Ook de minister van Justitie doet daar gretig aan mee. Zoals onlangs nog met de verstrenging van de beruchte wet-Lejeune: wie tot meer dan dertig jaar is veroordeeld, zal voortaan minstens de helft van zijn straf moeten uitzitten. Daarmee komt Turtelboom tegemoet aan de verontwaardiging die vorig jaar in alle heftigheid oplaaide na de voorwaardelijke invrijheidstelling van Michèle Martin.

De rechters van de denktank Magistratuur en Maatschappij zijn ervan overtuigd dat er nog ontelbare voorbeelden te vinden zijn en dus organiseren ze in het najaar een studiedag over het fenomeen van de parallelle justitie.

“Op dit moment zijn we een inventaris aan het opmaken”, zegt voorzitter Pierre Lefranc. “Ons buikgevoel zegt ons dat er veel meer gevallen zijn dan je op het eerste gezicht zou denken. Veel komt wellicht doordat men tegenwoordig vooral wil dat er snel wordt gehandeld, snel recht wordt gesproken ook.”

Toch is het niet alleen de gerechtelijke achterstand die aan de basis van al die bevoegdheidsverschuivingen ligt. Minstens even belangrijk is de publieke opinie. En die wil dezer dagen vooral dat gevaarlijke mensen veilig worden opgeborgen vóór ze iets kunnen uithalen.

“Ja, de man in de straat heeft enkel nog oog voor straffen”, zegt Mary. “Maar gelukkig voor ons allemaal is rechtvaardigheidsgevoel nog net iets anders dan wetten en rechterlijke procedures.”

Bron » Knack

Meerderheidspartijen vinden vergelijk over injunctierecht

De federale meerderheidspartijen hebben een vergelijk gevonden in hun discussie over het injunctierecht in de strafuitvoering, zo melden verschillende leden van de Kamercommissie Justitie. De kwestie zorgde gisteren voor een botsing tussen CD&V en justitieminister Annemie Turtelboom.

Enkele CD&V’ers trokken maandag in een opiniestuk fors van leer tegen het wetsontwerp van Turtelboom, dat sleutelt aan de strafuitvoering. Met name het artikel dat de minister injunctierecht zou toekennen in de strafuitvoering – waardoor die maatregelen zou kunnen bevelen in individuele dossiers – schoot hen in het verkeerde keelgat.

Toch blijft die regeling ook nu overeind, al zal expliciet worden ingeschreven dat het injunctierecht enkel geldt voor beroep bij cassatie en dus enkel voor procedure- of vormfouten. Dat stond al zo in de toelichting, maar niet in het artikel zelf.

CD&V vreesde dat daardoor foute interpretaties en zelfs inbreuken op de grondwet zouden kunnen opduiken. Maar inhoudelijk beroep eisen in individuele zaken zal de minister dus niet kunnen, al bestaat dergelijk beroep bij de strafuitvoeringsrechtbanken hoe dan ook niet.

Senator Rik Torfs – co-auteur van het opiniestuk – toont zich alvast tevreden met de “tegemoetkoming”. “Het blijft een niet orthodoxe uitzondering op de grondwet, maar de schade is beperkt”, oordeelt hij. Volgens de CD&V’er is door de ingreep geen sprake meer van echt “injunctierecht”, wat de maatregel voor hem louter “symbolisch” maakt.

Groen-Kamerlid Stefaan Van Hecke heeft echter weinig begrip voor de opstelling van CD&V. “De scheiding der machten kan niet ‘een beetje’ geschonden worden”, onderstreept hij. Artikel 151 van de grondwet voorziet slechts twee uitzonderingen voor een ministeriële tussenkomst en cassatieberoep in de strafuitvoering hoort daar niet bij.

Van Hecke zou de optie dan ook liefst geschrapt zien. “Als er echt problemen zijn, zal het parket wel zelf in cassatie gaan”, argumenteert het groene Kamerlid. Volgens hem zal bovendien sowieso wel iemand naar het Grondwettelijk Hof stappen tegen de regeling. “Als die het dan schrapt, zitten we hier binnen een jaar weer”.

Bron » De Morgen

Extreem-rechtse leider veroordeeld

Hubert Defourny, leider van Franstalig extreem-rechts, werd gisteren door de Luikse correctionele rechtbank veroordeeld tot vijf maanden effectieve celstraf wegens inbreuken op de racismewet. Defourny is al meer dan tien jaar actief bij een rist extreem-rechtse Franstalige splintergroepjes. Begin jaren negentig was hij vice-voorzitter van Agir, later richtte hij de beweging REF en het Bloc Wallon op.

Tijdens zijn carrière zocht Defourny herhaaldelijk contact met neonazistische en anti-semitische groepjes. De politieke programma’s van de partijtjes van Defourny waren zonder uitzondering racistisch en discriminerend. Gisteren werd hij veroordeeld wegens de verspreiding van een racistisch pamflet in de gemeente Beyne-Heusay tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000. Het is al de derde keer dat Defourny veroordeeld wordt op basis van de racismewet.

Bron » De Standaard

Regering maakt fraude onverjaarbaar

Wie fraudeert, moet niet langer hopen dat het misdrijf verjaart. De federale regering zal in de wet inschrijven dat de verjaringstermijn nog niet begint te lopen zolang de belastingaanslag wordt betwist, schrijft de financiële krant De Tijd. “Eigenlijk betonneren we zo wat de rechtbanken al doen”, verduidelijkte bevoegd staatssecretaris John Crombez (sp.a) op de VRT-radio.

Het begrotingsakkoord voorziet voor 2013 een reeks extra maatregelen tegen fraude, die nog eens 216 miljoen euro moeten opbrengen. De regering hoopt zo’n honderd miljoen op te halen bij de sociale fraudeurs en ongeveer hetzelfde bedrag bij de fiscale zondaars, aldus Crombez.

Concreet wil de regering de drempel om zwart geld aan te geven door banken, notarissen, boekhouders en vastgoedmakelaars verlagen. Momenteel moet dat enkel bij transacties die wijzen op ernstige én georganiseerde belastingfraude. In de toekomst is ernstige fraude voldoende. Door bedrijven die drie jaar geen jaarrekening indienen te schrappen uit de Kruispuntbank van Ondernemingen, wil de regering ook fraude via slapende vennootschappen bestrijden.

Maar er komen ook strengere straffen voor hardleerse fraudeurs. Zo komt er een nieuw misdrijf in de belastingwet: “ernstige fiscale fraude”. Op fiscale fraude staat nu een maximum celstraf van twee jaar. Zware zondaars zullen voortaan vijf jaar cel riskeren. En de verjaring zal pas beginnen lopen wanneer de ontdoken belastingen volledig betaald zijn.

Tot slot wil de regering OCMW’s die investeren op betere controles ook een bonus toekennen. Ook zullen politiediensten na een veroordeling nog een nieuw onderzoek kunnen openen om de vergaarde rijkdom van criminelen op te sporen en zullen ook buitenlandse levensverzekeringen in de belastingaangifte moeten worden opgenomen.

Bron » De Morgen