Tag archieven: Aalst

Stad Aalst herdenkt slachtoffers Bende van Nijvel

Geplaatst op door

Op 9 november is het 26 jaar geleden dat de Bende van Nijvel in Aalst toesloeg. Acht mensen lieten hierbij het leven. Niet enkel hun families, maar de hele Aalsterse gemeenschap vergeet deze gruwel tot op vandaag niet.

De stad organiseert op die dag een plechtigheid om alle slachtoffers te herdenken. Die vindt om 11 uur plaats op de begraafplaats in Aalst aan het monument dat speciaal werd opgericht voor de slachtoffers. Na de plechtigheid krijgen de nabestaanden van de slachtoffers de kans om samen na te praten.

De stad Aalst heeft via registers alle nabestaanden van de slachtoffers opgespoord. Toch kan het omwille van veranderde familiesituaties zijn dat niet iedereen een uitnodiging heeft gekregen.

De stad wil via deze weg iedereen uitnodigen voor de officiële plechtigheid die plaatsvindt op woensdag 9 november, om 11 uur aan de begraafplaats in Aalst. Meer info kan iedereen verkrijgen via de dienst Stadspromotie op het telefoonnummer 053 73 22 44 of via info@aalst.be

Overlever Bende van Nijvel verliest grootvader

Geplaatst op door

Albert Van den Abiel, grootvader van David Van de Steen, die de moordende raid van de bende van Nijvel overleefde, is vrijdag op 89-jarige leeftijd overleden. Van den Abiel verloor tijdens de aanslag van de Bende van Nijvel in 1985 op de parking van grootwarenhuis Delhaize in Aalst zijn zoon, schoondochter en kleindochter. Bij de raid vielen acht doden. Albert Van den Abiel nam samen met zijn vrouw de opvoeding van kleinzoon David op zich.

In het boek ‘Niet schieten, dat is mijn papa!’ geeft David Van de Steen zijn relaas van de feiten en vertelt hij onder meer hoe hij werd opgevoed door zijn grootouders. Grootvader Van den Abiel runde in Aalst een bedrijf voor auto-onderdelen. Hij was sinds het incident bijzonder begaan met het Bendeonderzoek en uitte niet alleen zijn grote bezorgdheid over de bedroevende resultaten die de speurders behaalden, maar ook over hoe de slachtoffers in de kou bleven staan.

“Het was een van zijn laatste wensen om de lancering van mijn boek nog mogen mee te maken”, zegt Van de Steen. Hij kon niet naar de voorstelling komen maar hij was er wel heel trots op. “Voor mijn grootvader was het van belang dat mensen deze dramatische gebeurtenis nooit zullen vergeten”.

Het boek van Van de Steen is ondertussen aan zijn vierde druk toe en bracht in het onderzoek wel enkele nieuwe feiten aan het licht. De daders werden echter nooit gevonden. De feiten verjaren in 2015. De begrafenis van Albert Van den Abiel vindt plaats op zaterdag 29 januari om 11.15uur in de Sint-Martinuskerk in Aalst.

Bron » Het Nieuwsblad

Albert Van den Abiel overleden

Geplaatst op door

Albert Van den Abiel, de grootvader van David Van de Steen en tevens een van de hoofdpersonages uit ‘Niet schieten, dat is mijn papa!’ is vrijdag op 89-jarige leeftijd overleden. Van den Abiel was een van de meest actieve nabestaanden van de bende-slachtoffers, die de onderzoekers voortdurend achter de veren zat en samen met zijn vrouw de opvoeding van David op zich nam na het overlijden van zijn ouders en zijn zus. Zijn begrafenis is zaterdag 29 januari om 11.15 u in de Sint-Martinuskerk in Aalst.

Bron » Humo

Robotfoto Bende van Nijvel levert naam op

Geplaatst op door

De speurders naar de Bende van Nijvel krijgen uit verschillende hoeken te horen dat de jongste robotfoto die ze van een verdachte verspreid hebben, als twee druppels water gelijkt op Dominique Salesse. De nu 55-jarige Brusselaar maakte in de jaren 80 deel uit van een roversbende.

De Cel Waals Brabant onthulde in juni een nieuwe robotfoto van een verdachte. Het ging om een tekening van de bestuurder van een VW Golf, die gemaakt werd op basis van het getuigenis onder hypnose van een man die op 9 november 1985 naar zee reed.

Op de E40 stak hij de Golf voorbij. De bestuurder had zijn ruit neergelaten en de getuige recht in de ogen gekeken. Hij reed klaarblijkelijk samen met een Mercedes, tussen Brussel en Aalst. Uitgerekend deze twee types voertuigen hebben enkele uren later gediend voor de overval op de Delhaizevestiging van Aalst.

Meerdere speurders uit die tijd maar ook andere getuigen vonden dat de robotfoto sterk lijkt op Dominique Salesse zoals hij er in 1987 bij liep toen hij met de andere leden van de Bende van Baasrode rond de familie De Staerke tot 20 jaar cel werd veroordeeld.

Dat vonden de speurders van de Bende van Nijvel ook toen ze dat meteen na de verspreiding van de robotfoto te horen kregen. Ze legden dat vast in een proces-verbaal, dat aan het dossier van onderzoeksrechter Martine Michel werd toegevoegd.

“Het is echter niet omdat je in de juiste context aan een robotfoto gelinkt wordt, dat je automatisch een lid van de Bende van Nijvel bent”, reageert procureur des Konings Christian De Valckeneer van Charleroi voorzichtig. “Salesse is geen onbekende in dit dossier.

Hij werd destijds uitgebreid aan de tand gevoeld en heeft een waterdicht alibi voor de avond van 9 november 1985 kunnen voorleggen. Wij hebben de reacties op de robotfoto opgetekend, maar die hebben niet de waarde van een bewijs dat voor een rechtbank gebruikt kan worden.”

Dominique Salesse genoot in de bloedige periode van de Benderaids de reputatie een uitstekend chauffeur te zijn met een bijzondere voorliefde voor de VW Golf GTI. Hij maakte deel uit van de roversbende van Baasrode, die vooral overvallen en inbraken heeft gepleegd.

Toen het nieuws van het bloedbad in Aalst bekend raakte, zou Salesse zich volgens verscheidene bronnen ‘in paniek gehaast hebben om enkele feiten bij de politie te bekennen teneinde vooral niet met Aalst in verband te worden gebracht’. Hiervan zou echter nergens een geschreven spoor zijn teruggevonden. Salesse zelf ontkent elke betrokkenheid bij de Bendefeiten.

Bron » Het Nieuwsblad

“Geen trauma aan overgehouden”

Geplaatst op door

Vijfentwintig jaar geleden was Hilde Van de Velde er bij toen het Delhaizewarenhuis in Aalst overvallen werd, waarbij acht doden vielen. “Een trauma heb er niet aan overgehouden, maar sindsdien doen we er onze boodschappen niet meer. We zouden er net vertekken”, vertelt de vrouw uit Mazenzele. “Waren we wat vroeger geweest, dan zaten we er middenin. Neen, we zijn niet gaan kijken. We zijn geen ramptoeristen.”

“Bij mijn thuiskomst zag ik het nieuws. Een trauma heb ik er niet aan overgehouden. Ik sta er niet bij stil. Het klinkt egoïstisch, het is vreselijk wat daar gebeurd is, het grijpt ons wel aan, maar het leven gaat voort. Ik heb al erge dingen meegemaakt, zoals vriend die verongelukt en mijn schoonzus die op vijftigjarige leeftijd is overleden. Je sluif een vreselijk gebeuren als die bloedige overval in Aalst van je af. Zelfs de datum is niet in mijn geheugen gegrift.”

“De 25ste verjaardag, verscheen in de krant. Anders had ik het niet geweten. Ik herinner me dat ik nog maar pas gehuwd was. Mijn man is een Aalstenaar en hij had de gewoonte in Aalst zijn wekelijkse boodschappen te doen. Maar na de overval zijn we er niet meer geweest, tenzij sporadisch. We konden even goed onze boodschappen in Opwijk en Mazenzele doen.”

Het boek over het onderzoek naar de De Bende van Nijvel gevoerd werd, heeft Hilde Van de Velde wel gelezen. “Het interesseerde me hoe dat onderzoek verliep en uiteindelijk tot niets geleid heeft. Ik wilde ook wel eens weten hoe ons rechtssysteem werkte.”

“Wat in Aalst is voorgevallen, had overal kunnen gebeuren, maar de kans dat dit in een landelijke gemeente als Opwijk gebeurt, schat ik toch een stuk minder. Zowel in Overijse als in Aalst kozen de gangsters voor een afgelegen en vrij donkere plek, dicht bij de autoweg waarlangs ze vlot konden ontsnappen. Zo’n drama is vergelijkbaar met wat in de crèche in Sint-Gillis-Dendermonde is gebeurd”, meent Hilde Van de Velde.

“Het is het gespreksonderwerp van de dag of van de week, maar er is geen familielid bij betrokken en dan draai je de bladzijde om. Het heeft geen zin om je zelf van streek te brengen. “Volgens Hilde Van de Velde zijn voormalige politiemensen de daders.

“De politie doet over het algemeen goed werk, maar het zijn die enkele rotte appels die de moorden pleegden ut frustratie. In het boek dacht men ook in die richting. Hoewel er goede profielbeschrijvingen voorhanden waren en er enkele mensen werden aangeklaagd, was er geen echt bewijsmateriaal.”

Bron » Het Nieuwsblad