Felle machtstrijd aan top Front National

Senator Michel Delacroix is in Gilly bij Charleroi tot uitvoerend voorzitter van het Front National benoemd tijdens het partijbureau van de Franstalige partij. Stichtend voorzitter Daniel Féret betwist de legitimiteit van de bijeenkomst en vindt dat hij alleen recht heeft op de titel van partijvoorzitter.

Patrick Sessler, een extreemrechtse militant, werd aangeduid als secretaris-generaal van de partij en Waals afgevaardigde Charles Pire wordt politiek secretaris van het FN.

De kersverse voorzitter wil alvast “een nieuw politiek partijprogramma” opmaken en de financiën van de partij weer gezond maken. Féret en zijn partner Audrey Rorive, die in het Brusselse parlement zetelt, zijn in het kader van het onderzoek naar het beheer van de partij en haar financieringsvereniging in verdenking gesteld.

Michel Delacroix stelde voor Daniel Féret te schorsen. “Hij is niet langer in staat de partij te vertegenwoordigen”, klonk het. Maar volgens Féret is de bijeenkomst in Gilly onwettelijk omdat ze niet volgens de statuten werd bijeengeroepen door mensen die geen lid zijn van de partij. Daniel Féret noemt zichzelf dus ook nog voorzitter van de partij, en is van plan dat te blijven tot 2009.

Uit een peiling van Vers l’Avenir bleek afgelopen weekend dat het Front National op dit moment 2,8 procent van de stemmen zou krijgen in Wallonië, terwijl de partij op 10 juni nog 5,5 procent van de kiezers achter zich kon scharen.

Bron » De Morgen

FN-voorzitter “meermaals in verdenking gesteld”

De voorzitter van de Franstalige partij Front National, Daniel Féret, en zijn partner, Audrey Rorive, die in het Brusselse parlement zetelt, zijn in het kader van het onderzoek naar het beheer van de partij en haar financieringsvereniging in verdenking gesteld. Dat schrijft Le Soir vrijdag.

“De in verdenkingstelling dateert al van 16 maart en de lijst met tenlasteleggingen is lang en uitgebreid”, aldus de woordvoerder van het Brusselse parket donderdag.

Het dossier draait rond acht tenlasteleggingen: schriftvervalsing en gebruikt van valse stukken, vervalsing van de boekhouding, inbreuken op de wetgeving voor bedrijven, misbruik van vertrouwen, misbruik van vennootschapsgoederen, inbreuken op de belastingwetgeving, het organiseren van onvermogen en inbreuken op de wetgeving inzake faillissement.

Het stel zou zijn privévermogen vermengd hebben met dat van de partij, onder meer voor de aankoop van een huis in Cap d’Agde (in het zuiden van Frankrijk), voor de aankoop van fotomateriaal, voor dineetjes en reizen. Het onderzoek werd in november 2005 geopend en loopt nog altijd. In de komende maanden komt de zaak voor de raadkamer.

Het nieuwe politieke bureau van de partij zal maandag samenkomen in Gilly. Op de agenda staan negen punten, waaronder “het begin van de statutaire uitstotingsprocedure tegen Daniel Féret”.

Bron » De Morgen

Scheuren in Front National

Binnen de Franstalige partij Front National zijn na een “bemiddelingsvergadering” scheuren in de partij ontstaan. In de partij staan sinds de federale verkiezingen van 10 juni twee clans tegenover mekaar.

Het gaat de groep rond voorzitter Daniel Féret, gesteund door afgevaardigde Cacriomont en de groep rond senator Michel Delacroix.

De clan rond Delacroix heeft een afspraak gemaakt die op termijn de uitsluiting van Féret voorziet. De groep heeft met vijf stemmen tegen vier de macht genomen en een lijst van elf gecoöpteerde leden opgelegd.

Donderdag komt het partijbureau opnieuw samen in Brussel.

Bron » De Morgen

Legerkringen al eerder in verband gebracht met extreem-rechts

Het leger wordt niet voor het eerst in verband gebracht met pogingen de staat te ondermijnen. In de zomer van 1983 kwam bij een huiszoeking na een ernstig straatincident aan het licht dat militairen in het hoofdkwartier van de NAVO in Evere geheime documenten hadden ontvreemd. De militairen bleken ook lid van de organisatie Westland New Post, een extreem-rechtse paramilitaire organisatie. Bij huiszoekingen treffen de speurders ook decodeermachines aan uit het NAVO-hoofdkwartier.

De daders van de diefstallen zegden later dat ze wilden aantonen dat de NAVO een kaas is met gaten en dat de Sovjets zonder moeite aan vertrouwelijke informatie konden geraken. Toen Westland New Post verder werd doorgelicht, bleken ook leden van de Staatsveiligheid lid van de organisatie. Zij beweerden evenwel dat het in opdracht was.

Westland New Post heeft niet alleen meerdere moorden op zijn geweten, er was ook de verdachte zelfmoord van de leider, Paul Latinus. De organisatie werd in 1985 ook in verband gebracht met de Bende van Nijvel. Bij een van de aangehouden leiders van de privé-militie ontdekte de rijkswacht immers een kogelvrij vest, dat hoogstwaarschijnlijk afkomstig is van een van de moordende overvallen die de bende pleegde.

De Bende van Nijvel terroriseerde halfweg de jaren tachtig het land met moordende raids op warenhuizen, maar de speurders slaagden er niet in ze te ontmaskeren. Duidelijk is wel dat de gangsters een klimaat van grote onrust zaaiden. Zonder het hard te kunnen maken, werd in die periode de naam van de gewezen BOB’er Madani Bouhouche gelinkt aan de Bende.

Bouhouche, vorig jaar overleden in Zuid-Frankrijk, werd ook verdacht van een aanslag op de directeur van de wapenfabriek FN, Juan Mendez, en van andere aanslagen. Het is de tijd dat ook de rijkswacht, die op dat ogenblik nog onder Landsverdediging viel, regelmatig in verband werd gebracht met pogingen om het land te ondermijnen.

De politiek bleef in het spel niet buiten beeld. Met name de PSC zat in een verdacht schuitje. Binnen de partij had minister Paul Vanden Boeynants de ‘studiedienst’ CEPIC opgericht, een extreem-rechtse vleugel, die vaak als aanstoker wordt gezien. In 1973 maakte die CEPIC volgens een oud-lid van het Speciaal Interventie-eskadron (SIE) van de rijkswacht zelfs deel uit van een complot om samen met de elite van de rijkswacht en militairen een heuse Belgische staatsgreep te plegen, naar het voorbeeld van de Griekse kolonels.

Zestig jaar geleden werd de eerste Yzertoren opgeblazen

Zestig jaar geleden werd de eerste IJzertoren in Diksmuide verwoest door een bomaanslag. De daders werden nooit gevat, maar de toren zou groter dan tevoren heropgebouwd worden. Na de bevrijding in september 1944 waren er in verzetskringen veel stemmen opgegaan om het monument te verwoesten.

Zij beschouwden de “Stenen Inciviek” als het symbool van de collaboratie en sympathie voor het fascisme. De overheid ging daar niet op in, maar in juni ’45 lieten twee jonge weerstanders een bom ontploffen. De toren liep schade op, maar bleef overeind. In de nacht van 15 op 16 maart 1946 was er een veel grotere explosie. Dit keer stortte het IJzermonument volledig in elkaar.

Een onderzoek naar de aanslag leverde weinig op. Beschuldigende vingers werden uitgestoken naar Franstaligen, verzetslui of Belgische militairen die in de buurt een munitieopslagplaats hadden, maar de echte toedracht kwam niet aan het licht. De toren had zijn wortels in de loopgraven in de IJzervlakte.

Tussen 1914 en 1918 vochten daar vooral Vlaamse soldaten onder bevel van Franstalige officieren. 20.000 onder hen zouden omkomen, vele anderen raakten verminkt. Na de oorlog legden de veteranen taaleisen op tafel en verenigden ze zich in de Frontpartij, die profiteerde van de invoering van het algemeen enkelvoudig kiesrecht in 1919.

De Vlaamse beweging werd door de politieke en militaire leiding echter met wantrouwen bekeken wegens de collaboratie van Vlaamse “activisten” onder Duitse bezetting. Een symbolische strijd brak uit rond de kruisen die op de soldatengraven stonden. Veel Vlaamse soldaten rustten onder “Heldenhuldezerkjes” met een Keltisch kruis en het opschrift AVV-VVK. De legerleiding liet veel van die zerken vervangen door Belgische symbolen.

In de jaren 20 startten de jaarlijkse IJzerbedevaarten in Steenkerke, daarna in Diksmuide. In 1930 werd daar de eerste IJzertoren gebouwd waar in een crypte de lichamen van gesneuvelde Vlamingen werden bijgezet. De toren kreeg de vorm van een heldenzerk met bijhorend opschrift. In de jaren 30 radicaliseerde de conservatieve Vlaamse frontbeweging en onder invloed van extreem-rechts elders in Europa evolueerde ze tot een anti-democratische beweging.

Bewegingen als het Vlaams Nationaal Verbond en DeVlag voerden het hoge woord en stapten tijdens de Tweede Wereldoorlog zonder veel dralen in de collaboratie. De IJzerbedevaarten tijdens de bezetting waren dan ook louter bijeenkomsten van “zwarthemden” die tot wrevel leidden bij andere delen van de bevolking. De boodschap “Nooit meer oorlog” werd verlaten om vrijwilligers te ronselen voor het Oostfront.

Na de bevrijding eind 1944 werd alles wat naar Vlaamsgezindheid rook, meteen verdacht en de kop ingedrukt. België was in en de meeste politieke strekkingen lieten geen traan om de IJzertoren.

Bron » VRT Nieuws