Tag archieven: Francis Zwarts

Graven op aanwijzen van ex-rijkswachter Robert Beijer

Geplaatst op door

37 jaar nadat Francis Zwarts is verdwenen, zijn graafwerken naar zijn lichaam begonnen. De familie van de vermoorde geldkoerier hoopt op een doorbraak.

Doet ex-rijkswachter Robert Beijer nu eindelijk wat hij al jarenlang belooft – het gerecht helpen om het lichaam van de in 1982 vermoorde geldkoerier Francis Zwarts te vinden? Het lijkt er in elk geval op dat de speurders zijn informatie ernstig nemen. Ze begonnen gisteren met graafwerken in Neder-Over-Heembeek in de buurt van de Van Praetbrug. En ze deden dat inderdaad op aanwijzen van Beijer. Die verblijft volgens onze informatie op dit moment in België, en niet in Thailand waar hij al sinds vele jaren woont. ‘Er zijn sinds kort nieuwe details die het gerecht toelaten gerichter te werken’, zei Beijer gisteren aan De Standaard. Hij bevestigt ook dat hij aan de basis van de graafwerken ligt.

Francis Zwarts verdween op 25 oktober 1982. De jonge geldkoerier – toen net vader geworden – werkte voor Sabena en zou die dag met een bestelwagen een lading diamanten, dertig goudstaven, twaalf dure uurwerken en tientallen goudmunten van een vliegtuig naar een kluis op de luchthaven overbrengen. Onderweg liep het mis. Valse rijkswachters in een Ford Taunus met oranje streep deden Zwarts stoppen, overmeesterden hem en gingen met de bestelwagen en hun gijzelaar aan de haal. De bestelwagen werd later teruggevonden aan een publiek stort in Diegem. De lading was verdwenen en ook van Zwarts was er geen spoor. Tot vandaag bleef zijn lichaam onvindbaar.

Bende van Nijvel

In 1995 werd ex-rijkswachter Madani Bouhouche, die samen met Beijer ook in verband wordt gebracht met de Bende Van Nijvel, voor het hof van assisen veroordeeld voor de moord op Zwarts. Bouhouche was aan de galg gepraat door zijn ex die een van de gestolen uurwerken had gekregen en er openlijk mee paradeerde.

Beijer, die mee terechtstond, werd vrijgesproken voor de moord. Hij kreeg wel veertien jaar voor andere feiten en voor heling van de uurwerken. ‘Ik had de overval georganiseerd, maar er niet aan deelgenomen. Bouhouche heeft me nadien wel verteld wat hij met Zwarts gedaan heeft’, hield Beijer altijd vol. Dat is ook wat hij beweert in zijn boek De Laatste Leugen uit 2010. Bouhouche zelf overleed in 2005 en kan de speurders dus niet meer helpen.

Volgens Beijer heeft Bouhouche hem achteraf getoond waar het lichaam van Zwarts is begraven: ‘Ergens in het Brusselse aan het Kanaal van Willebroek, vijftig centimeter diep en met twee kogels in het hoofd.’ Aan De Standaard zei Beijer in 2010: ‘Ik heb de speurders nu beloofd dat ik het lichaam van Zwarts samen met hen zal zoeken, zonder voorwaarden te stellen. Honderd procent zekerheid kan ik niet geven, maar ik zal mijn best doen. We zijn op dit moment bezig met de technische voorbereidingen.’

Het is er toen niet van gekomen. ‘Omdat de luchtfoto’s niet duidelijk genoeg waren’ zei Beijer achteraf. Maar nu, negen jaar later, is er volgens Beijer onlangs ‘iets’ veranderd. Wat dat is, weigert hij te zeggen. ‘Laat het gerecht eerst zijn werk doen.’ Volgens onze informatie heeft het gerecht hem geen deal aangeboden.

Gisteren werd een twee meter dikke laag grond afgegraven langs een oude fabrieksmuur. Ook vandaag en morgen zullen politie en civiele bescherming verder graven.

Mysterie

De familie van de vermoorde geldkoerier volgt de zoekwerken in spanning. Dochter Jessy Zwarts was een baby van twee weken oud toen haar vader in 1982 verdween. En nu ze 37 jaar later zélf zwanger is van haar eerste kind, lijkt er eindelijk een doorbraak te komen in het onderzoek.

‘Ik hoop dat ik mijn zoontje straks wél zal kunnen vertellen wat er met zijn opa gebeurd is’, zegt ze. ‘Het was zijn eerste werkdag, na zijn vaderschapsverlof. Een collega zou dat transport doen, maar die werd op het laatste moment weggeroepen voor een dronken passagier. Dus sprong mijn vader snel bij.’ De verkeerde man, op de verkeerde plek. ‘Die collega sliep jarenlang met de foto van mijn vader op zijn nachtkastje, uit schuldgevoel.’

‘Mijn papa is een mysterie voor mij’, zegt Jessy Zwarts. ‘Ik ken hem alleen maar uit de vele verhalen van mijn familie. Ik weet dat het een knappe blonde man was, met blauwe ogen. Mijn moeder is nooit hertrouwd.’

Bron » De Standaard

Nu er weer wordt gezocht naar verdwenen geldkoerier: wat blijft er over van lichaam dat al 37 jaar begraven ligt?

Geplaatst op door

Speurders zijn op dit moment aan de Van Praetbrug in Brussel aan het graven. Ze zijn op zoek naar het lichaam van Francis Zwarts, een geldkoerier die in 1982 spoorloos verdween. Maar wat kan er na 37 jaar nog gevonden worden? Wetsdokter Werner Jacobs en archeoloog Wim De Clercq zijn ervan overtuigd dat het belangrijke informatie over de cold case kan opleveren. Drie vragen over de opgravingen in de zaak-Francis Zwarts

1. Kan er na 37 jaar nog iets gevonden worden?

Dat hangt heel erg af van de grondsoort waarin het lichaam destijds begraven werd, zegt zowel Werner Jacobs (bekend van de Canvas-docuserie “Misdaaddokters”) als Wim De Clercq (UGent-professor Archeologie).

“Bepaalde grond – kleigrond bijvoorbeeld – bewaart veel beter dan andere soorten grond”, weet Jacobs. Hoe komt dat? “Bij een natte of net een heel droge bodem kunnen weinig bacteriën hun werk doen”, legt professor De Clercq uit.

Maar omdat de moord intussen 37 jaar geleden is, verwachten beide experten dat er naast het skelet niet veel kan overblijven van het lichaam van het slachtoffer, zelfs niet als het destijds in plastic verpakt zou zijn.

“Als het lichaam 10 à 15 jaar geleden begraven zou zijn, zou er nog iets kunnen overblijven van de zogenoemde weke weefsels”, maar na bijna 40 jaar denkt Jacobs dat de speurders nog weinig van het lichaam zullen vinden, buiten het skelet.

2. Kunnen speurders nog iets afleiden uit het skelet?

Dat mogelijk alleen het skelet gevonden wordt, betekent echter niet dat dit geen interessante informatie kan opleveren, zegt dokter Jacobs. “Een skelet is voor speurders een dankbaar object omdat het een hard materiaal is, dat honderden en soms zelfs duizenden jaren lang bewaard kan blijven.”

“Omdat men hier van een gewelddadig overlijden uitgaat, is de kans groot dat er op het skelet sporen terug te vinden zijn van de manier waarop hij om het leven is gebracht”, gaat Jacobs verder. “Dat kan gaan van kogelgaten, tot krassen van een mes en breuken – als het slachtoffer doodgeslagen zou zijn.”

“Let wel”, voegt Jacobs eraan toe, “je kan perfect iemand met een mes doodsteken of met een kogel doodschieten zonder dat de kogel een bot raakt en dan zal je daarvan natuurlijk ook geen sporen meer zien op het skelet. Maar de kans dat een gewelddadige misdaad sporen achterlaat, is reëel. En als die sporen toentertijd op het skelet zijn achtergelaten, kunnen we die na 37 jaar zeker nog herkennen.”

Professor Jan Tytgat (KU Leuven) voegt eraan toe dat toxicologen ook nog informatie over het overlijden kunnen vinden in botten, tanden en zelfs haren van lijken. Zo kunnen na jaren nog sporen gevonden worden van druggebruik of geneesmiddelen of vergiftiging.

3. Kan de opgraving naast het skelet nog andere sporen blootleggen?

Zeer zeker, verzekeren beide experts. Maar hiervoor moeten de speurders heel voorzichtig graven en goed kijken wat er allemaal in de grond zit.

“Als het lichaam van Zwarts effectief begraven ligt waar de speurders nu zoeken, zullen ze dat zien aan de bodem”, zegt professor De Clercq. “Als je een kuil graaft, verstoor je namelijk de natuurlijke bodem en dat laat sporen na die het geoefende oog van forensische speurders of archeologen snel ziet. Als je een rechthoekige put maakt, zal dat altijd een rechthoekige verkleuring in de grond achterlaten.”

Eenmaal de speurders aan het graven zijn, zullen ze heel voorzichtig moeten kijken wat ze allemaal vinden in de bodem. “Zo kunnen ze voorwerpen vinden die destijds in de kuil gegooid werden, om ervan af te zijn. Een moordwapen bijvoorbeeld”, zegt professor De Clercq. “De context waarin de begraving is gebeurd is heel belangrijk en dat kunnen we vaak afleiden door wat we tijdens het graven vinden.”

Maar naast voorwerpen die opzettelijk in de kuil werden gegooid kunnen ook spullen die toevallig in de kuil geraakt zijn belangrijke informatie geven over de context. Zo kunnen bijvoorbeeld sigarettenverpakkingen of -peuken geheimen verklappen. En stuifmeel dat rondvloog tijdens de begraving verklappen in welk seizoen de feiten hebben plaatsgevonden.

Dokter Jacobs heeft tot slot nog een anekdote over iets dat ongemerkt is achtergebleven bij een lijk. “Ik heb het ooit meegemaakt dat er naast een slachtoffer dat we hadden teruggevonden een tand lag, maar na onderzoek bleek die niet van het slachtoffer te zijn”, vertelt de wetsdokter.

“Achteraf is gebleken dat het slachtoffer begraven werd op de plek waar eerst nog een vechtpartij had plaatsgevonden en het slachtoffer waarschijnlijk nog een vuistslag had gegeven aan de dader. Jaren later is er in die zaak een verdachte in verband gebracht met de zaak, die inderdaad een tand bleek te ontbreken. Dus rond het skelet kunnen zeker nog sporen liggen die aan het misdrijf gerelateerd zijn.”

Bron » VRT Nieuws

Ex-rijkswachter bevestigt: ‘Ik ben oorzaak van nieuwe zoekacties naar Francis Zwarts’

Geplaatst op door

In Neder-Over-Heembeek wordt vanaf vandaag gezocht naar het lichaam van Francis Zwarts. Die man werkte als beveiligingsagent bij Sabena toen hij in oktober 1982 spoorloos verdween. Zijn lichaam werd nooit gevonden, al werd ex-rijkswachter Madani Bouhouche wel veroordeeld voor de roofmoord. Bouhouches kompaan Robert Beijer bevestigt nu dat hij de politie tipte.

Zwarts werkte als beveiligingsagent op de luchthaven van Zaventem toen hij in oktober 1982 spoorloos verdween. Madani Bouhouche, een ex-rijkswachter die vaak in één adem genoemd wordt met de Bende van Nijvel, werd veroordeeld voor de roofmoord. Zijn kompaan Robert Beijer, ook een voormalig rijkswachter, werd vrijgesproken voor de roofmoord maar veroordeeld voor het verbergen van een van de horloges.

In 2010 liet Beijer al weten dat hij de begraafplaats van Zwarts wist liggen, maar wilde die enkel prijsgeven in ruil voor een andere identiteit. Toenmalig minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS) weigerde.

Nu zou hij die informatie toch hebben opgegeven. Dat bevestigt hij aan Het Nieuwsblad. ‘Ja, ik ben de oorzaak van die nieuwe zoekacties. We moeten Justitie nu haar werk laten doen.’ Speurders beginnen vanaf vandaag te graven nabij de Van Praetbrug in Neder-Over-Heembeek in de zoektocht naar de stoffelijke resten van de man.

Bron » De Standaard

Mogelijk doorbraak in zaak-Francis Zwarts: sloot gangster Robert Beijer een deal met het gerecht?

Geplaatst op door

Negen jaar geleden gaf oud-rijkswachter Robert Beijer in zijn boek al een aantal gps-coördinaten vrij. Deze week beginnen rondom het kanaal Brussel-Charleroi graafwerken naar het lichaam van de 37 jaar geleden vermoorde veiligheidsagent Francis Zwarts.

Zaventem, 26 oktober 1982. Door personeelstekort moet de jonge Sabena-veiligheidsagent Francis Zwarts in zijn eentje een diplomatiek koffertje ophalen van de Sabena-vlucht uit Moskou. En een vrachtje van de vlucht uit Zürich: 950 Krugerrand-goudstaven, 50 gouden Vreneli-munten, 20 lingot-goudstaven van 1 kilo, 12 wereldwijd unieke Cartier-horloges, 8,7 kilo losse goudstukken en een zak diamanten.

In de tunnel onder de landingsbaan in Steenokkerzeel ziet Zwarts een rij oranje-witte kegeltjes staan en daarachter een witte Ford Taunus met een oranje streep. Dat zijn in die jaren de kleuren van de rijkswacht, de huidige federale politie. Hij stopt, wordt overmeesterd. De daders rijden weg.

Madani Bouhouche

De daders, vermoedelijk vier, hadden zich niet alleen vermomd als rijkswachters. Een van hen was dat ook. Madani Bouhouche was speurder bij de drugssectie van de Brusselse BOB. Hij was met zijn collega Robert Beijer een eigen misdaadkartel begonnen. De rijkswachters beroofden op nieuwjaarsnacht 1981-1982 het wapenarsenaal van de groep-Diane, de speciale eenheden, en pleegden op 2 september 1989 een roofmoord op een diamanthandelaar in Antwerpen.

Bouhouche werd ontmaskerd toen een foto opdook van zijn vriendin met een van de 12 Cartier-horloges om haar pols. Hij werd in 1995 na een vijf maanden durend proces veroordeeld tot 20 jaar cel. Elvire Cochet-Zwarts, Francis’ moeder, miste er zo goed als niets van. Ze sprak Bouhouche bij elke verschijning voor de strafuitvoeringsrechtbank toe. “Eerst heb ik het vriendelijk gevraagd”, vertelde ze op 24 augustus 2000 in De Morgen. “Op zeker moment heb ik gesmeekt: ‘Mijnheer, waar hebben jullie het lichaam van mijn zoon verstopt?!’ Hij gaf geen krimp.”

Bouhouche kwam later dat jaar vrij, trok zich terug in de Franse Pyreneeën en kwam daar eind 2005 om het leven.

GPS-coördinaten

Nu, 37 jaar na de moord, plant het Brusselse parket graafwerken rondom het kanaal Brussel-Charleroi, in de hoop alsnog het lichaam te vinden. Woordvoerder Denis Goeman zei tegenover Radio 1 dat er “nieuwe informatie” is, en legde een verband met “de verjaring van de feiten”.

Volgens de RTBF is Beijer naar de justitie gestapt. Dat hoeft niet te verbazen. Beijer stelde justitie in 1996 en 2007 al een deal voor. Een opgeschoond strafregister en/of een nieuwe identiteit in ruil voor het lichaam van Francis Zwarts.

In 2010 schreef hij in zijn boek De laatste leugen dat Zwarts met twee kogels in het hoofd is gedood. “Zijn radio en zijn dienstpistool 7,65 mm. zouden in het kanaal zijn gegooid op het punt 50°52 70 N 4°22’50 81 O.” Het gaat om de Verbrande Brug in Grimbergen. Over wat er met het lichaam gebeurde, schreef Beijer dat het “op een diepte van amper vijftig centimeter werd begraven in de buurt van een verlaten fabriek langs het kanaal”. En, schreef hij nog: “Het betreft het punt … N en … O.”

Het lijkt er sterk op dat Beijer na 23 jaar tot iets als een akkoord is gekomen met de justitie over de ontbrekende getallencombinaties.

Valse identiteit

Beijer is zelf nooit veroordeeld voor de roofmoord in Steenokkerzeel, wel voor de heling van de buit. Hij nam ook deel aan de voorbereidingen. In zijn boek claimt hij dat het diplomatieke koffertje finaal bij hem terechtkwam.

Van de totale buit van de roofmoord op Zwarts, destijds geschat op 2 miljoen euro, is nooit iets teruggevonden. Eind 1989 vluchtte Beijer naar Azië. Hij kocht in Pattaya een domein naast het paleis van queen mother Sirikit Kitiyakon, de eerste echtgenote van koning Rama IX, langs de Soi 5 in Pattaya. Hij stichtte er een nieuw gezin met een Thaise.

Nadat Beijer in 1991 werd uitgeleverd aan België, keerde hij na zijn vrijlating in 1999 terug naar Pattaya. Zijn grondaankoop bleek door de explosieve groei van het (seks)toerisme in Pattaya een gouden belegging. Hij liet er drie enorme villa’s op zetten, telkens met luxueus binnenzwembad. In 2017 verkocht hij een van de drie villa’s en schepte hij er tegenover overige expats in Pattaya over op dat het hem 75 miljoen bath had opgeleverd, of 2,2 miljoen euro.

Beijer leefde er onder een valse identiteit, als de schatrijke Rus genaamd Alexy. Hij liet ook zijn zoon een Russische naam aannemen.

Bonkoffsky

Dat ging allemaal prima, tot eind 2017 bekend raakte dat oud-rijkswachter Christiaan Bonkoffsky op zijn sterfbed had bekend dat hij betrokken was bij de Bende van Nijvel. De broer van Bonkoffsky beweerde dat Beijer een van diens contacten was geweest. Plotseling gingen oude nieuwsverhalen en foto’s van Beijer viraal. Ook in Pattaya.

“Kinderen doodschieten, dat ligt hier nogal gevoelig”, zegt een Nederlandse zakenman in Pattaya. “Doordat hij zelf jarenlang duidelijk heeft gelogen over zijn vermogen, gaat men ervan uit dat Beijer zijn gronden en villa’s heeft gekocht met misdaadgeld. Niemand wil nu nog zaken met hem doen. Niemand begrijpt ook dat zo’n man hier gewoon vrij kan rondlopen.”

Mocht de zoektocht naar het lichaam van Francis Zwarts succesvol zijn, dan komt dat nieuws te laat voor Elvire Cochet-Zwarts. Zij overleed in de zomer van 2018 op 81-jarige leeftijd.

Bron » De Morgen | Douglas De Coninck

Cartierhorloges, de Bende van Nijvel en een vermist lijk: het verhaal achter de moord op geldkoerier Francis Zwarts, een cold case uit 1982

Geplaatst op door

In 1982 is de jonge geldkoerier Francis Zwarts onderweg met een lading belangrijke diplomatieke documenten, goud, luxehorloges en diamanten. Maar hij wordt overvallen en verdwijnt spoorloos. 37 jaar later is zijn lichaam nog steeds niet teruggevonden. Een dader is er wel: Madani Bouhouche, een beruchte ex-rijkswachter die al jaar en dag in één adem genoemd wordt met de Bende van Nijvel. Wie is Francis Zwarts? En wat is er precies met hem gebeurd?

We schrijven 1982. Een jonge Francis Zwarts, amper 25, werkt als koerier/ veiligheidsagent bij Sabena op Zaventem. In de nacht van 25 op 26 oktober moet hij een belangrijke levering transporteren, afkomstig van vliegtuigen uit Moskou en Zürich. Belangrijk is een understatement, want bij de levering zitten belangrijke diplomatieke documenten, duizend stukken goud, 30 goudstaven en Cartierhorloges die versierd waren met diamanten. In totaal goed voor zo’n 80 miljoen Belgische frank (omgerekend zo’n 2 miljoen euro).

Zwarts moet de lading alleen afhalen en heeft gedurende de hele operatie contact met zijn diensthoofd. Maar in de tunnel onder de landingsbanen – de verbinding tussen het tarmac en de opslagplaatsen van Brucargo – loopt het mis. Het busje wordt onderschept, volgens getuigen door drie mannen die eruit zien als rijkswachters, en alle contact met Zwarts wordt verbroken.

Het busje wordt de volgende dag teruggevonden in Diegem, van Francis Zwarts ontbreekt sindsdien elk spoor. Speurders gaan ervan uit dat de geldkoerier doodgeschoten werd en dat zijn lichaam ergens gedumpt werd. Maar waar, dat is tot op de dag van vandaag een raadsel.

Een beruchte dader met een link naar de Bende van Nijvel

Wie er achter de overval en de moord zit, is lang niet duidelijk. Tot de namen van Madani Bouhouche en Robert Beijer opduiken, twee beruchte ex-rijkswachters. De twee zijn allesbehalve onbekenden voor het gerecht en worden al jaren gelinkt aan de Bende van Nijvel, al hebben ze dat zelf altijd ontkend.

Hoe kunnen Bouhouche en Beijer nu gelinkt worden aan de verdwijning van de jonge geldkoerier? Het zijn de Cartierhorloges die voor opheldering zorgen. Want in 1983 worden twee vrouwen (de echtgenotes van Bouhouche en die van Jean-François Buslik, een kompaan van Bouhouche) opgemerkt met zo’n unieke Cartierhorloge. Er bestaan foto’s van een nieuwjaarsetentje waarop de vrouw van Buslik haar horloge draagt – en experts van Cartier verklaren later dat het gaat om eenzelfde horloge die gestolen werd bij de overval. Beijer op zijn beurt zou Cartier-horloges hebben proberen te verpatsen.

Jaren na de verdwijning van Zwarts moeten Bouhouche, Beijer, en Buslik zich samen met twee anderen verantwoorden voor het Brabantse hof van assisen, een proces dat maar liefst 6 maanden duurt. Ze staan terecht voor drie moorden: die op Francis Zwarts, die op de Antwerps-Libanese ivoor- en diamanthandelaar Ali Suleïman Ahmed en die op ingenieur Juan Mendez.

Uiteindelijk wordt Madani Bouhouche in 1995 tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld voor de diefstal en de moord op Zwarts en de moord op Ahmed. Beijer krijgt 14 jaar cel voor slagen en verwondingen aan die laatste. Hij wordt vrijgesproken voor de moord op Zwarts, maar wel veroordeeld voor heling van de Cartier-horloges. Buslik wordt eerst bij verstek veroordeeld tot de doodstraf voor zijn aandeel in de roofmoord op Zwarts. Hij duikt onder in Florida en wordt pas in 2000 uitgeleverd aan ons land. Tijdens een nieuw proces in 2001 wordt hij over de hele lijn vrijgesproken.

Bouhouche zelf zal niet meer kunnen vertellen wat er die nacht in 1982 precies gebeurd is, hij overleed in 2005. En toch graven de speurders de komende dagen opnieuw naar het lichaam van Zwarts, in de hoop de jaren oude cold case te kunnen afsluiten. Volgens informatie van RTBF zou het Beijer zijn die verklaard zou hebben waar Zwarts begraven ligt. Beijer woont en leeft al enkele jaren in Thailand.

Het is niet de eerste keer dat Beijer onthullingen aankondigt over de zaak – al doet hij dat pas sinds de zaak verjaarde en hij dus niet langer veroordeeld kan worden. Zo probeerde hij in 2007 met het gerecht te onderhandelen over informatie over Zwarts in ruil voor een nieuwe identiteit, maar hij ving bot. Enkele jaren later getuigde hij voor de camera’s dat hij betrokken was bij de moord en zou weten waar het lichaam lag.

Bron » VRT Nieuws