Voor het hof van assisen van Brussel start vandaag het proces tegen Jean-François Buslik. Hij wordt beschuldigd van roofmoord op geldtransporteur Francis Zwarts, in de nacht van 25 op 26 oktober 1982. Buslik is voor die feiten al eens veroordeeld tot de doodstraf. Dat was in 1995. Buslik verscheen toen niet op het proces en werd veroordeeld “bij weerspannigheid aan de wet”. Hij was op de vlucht en bevond zich in de Verenigde Staten.

Bijna een jaar geleden leverden de VS hem uit aan België. Een assisenproces moet volgens ons strafprocesrecht worden overgedaan, als de beschuldigde niet aanwezig was en de straf niet is verjaard. Anders dan bij een correctionele procedure geldt voor een beschuldigde de verplichting om voor het assisenhof te verschijnen.

Tijdens het assisenproces in 1995 zijn twee medebeschuldigden, Madani Bouhouche en Robert Beijer, veroordeeld tot respectievelijk 20 en 14 jaar celstraf. De jury oordeelde dat ze betrokken waren bij de overval op de geldtransportwagen van Zwarts. Samen met Buslik werden ze eveneens verdacht van een bomaanslag op een voertuig van de BOB (de voormalige opsporingsbrigade van de rijkswacht), in de nacht van 11 op 12 oktober 1981. Maar de jury oordeelde dat Bouhouche en Beijer niets met die bomaanslag te maken hadden.

Volgens de aanklacht die vandaag wordt behandeld, was Buslik betrokken bij de overval op de geldtransportwagen, die 30 kilo goud, duizend goudstukken en 12 Cartier-horloges vervoerde. Veiligheidsagent Zwarts bestuurde de wagen, een VW-combi. In een tunnel onder de landingsbanen die het tarmac met de opslagplaatsen van Brucargo verbindt, werd de auto onderschept.

Getuigen hadden het over valse rijkswachters aan boord van een Ford Taunus-bestelwagen, die gestolen was en twee jaar later op de campus van de UCL in Sint-Lambrechts-Woluwe werd teruggevonden. De VW-combi en Francis Zwarts werden nooit teruggevonden. De vriendinnen van Bouhouche en Buslik werden wel opgemerkt met Cartier-horloges aan hun pols, waarvan het model – zeldzaam en moeilijk na te maken – met de gestolen horloges overeenstemde. Buslik en de voormalige rijkswachters Beijer en Bouhouche hebben altijd beweerd dat het om namaakhorloges ging.

Buslik wordt ook beschuldigd van de bomaanslag op een auto van de BOB in de Leuvensestraat in Brussel. De aanslag mislukte: de lading kwam niet volledig tot ontploffing. Buslik moest wel toegeven dat hij het ontstekingsmechanisme in elkaar knutselde. Hij beweert echter dat het om een onderdeel van een afstandsbediening van een garagepoort ging.

Hij zou het onderdeel hebben vervaardigd voor rekening van iemand die nooit werd geïdentificeerd. Aan het gerechtelijk onderzoek naar die bomaanslag werkte – ironisch genoeg – Madani Bouhouche een tijdlang mee. Speurders beschouwen Bouhouche tot vandaag als een verdachte in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, maar hebben de man nooit voor de rechter kunnen brengen.

Bron » De Standaard

Ex-rijkswachter Madani Bouhouche, die in 1995 een celstraf van 20 jaar kreeg voor de moord op de Libanees Suleiman in Antwerpen en de verdwijning van Sabena-agent Zwarts in Zaventem, moet nog minstens een half jaar langer in de cel blijven. Hij kwam in principe vorige week in aanmerking voor een voorwaardelijke invrijheidstelling, net als zijn kompaan Robert Beijer.

Het parket-generaal in Bergen heeft zich daartegen echter verzet.

Procureur-generaal van Bergen Ladrière gaf onlangs voor Bouhouche een negatief advies aan de commissie voor de voorwaardelijke invrijheidstelling. Daarin wordt er enerzijds op gewezen dat Bouhouche, net zoals Beijer overigens, niets kan ten laste gelegd worden in het dossier over de Bende van Nijvel.

Beide ex-rijkswachters werden in deze zaak nochtans al sedert jaren als verdachten beschouwd. De procureur-generaal haalt andere feiten aan om zijn standpunt te motiveren dat Bouhouche nog steeds als een gevaarlijke figuur beschouwd moet worden.

Zo wijst hij erop dat Bouhouche in het verleden aan de justitie heeft verklaard dat hij weet waar zich de wapens bevinden die begin jaren ’80 tijdens een erg stoutmoedige overval gestolen werden in de belangrijkste rijkswachtkazerne van het land. Bij die beruchte raid verdwenen toen gesofisticeerde wapens van de antiterreureenheid van de rijkswacht, de groep Diane.

Deze wapenroof werd nooit opgehelderd. Volgens het parket-generaal in Bergen kan niet uitgesloten worden dat Bouhouche na een eventuele vrijlating die wapens in handen kan krijgen; dat maakt van hem een potentieel gevaarlijk man.

De tweede reden waarom de PG in Bergen zich heeft verzet tegen de vrijlating van Bouhouche, houdt verband met de zaak-Francis Zwarts, de veiligheidsagent op Zaventem die in de jaren ’80 plots spoorloos verdween samen met een waardevol transport dat hem was toevertrouwd. De procureur-generaal wijst erop dat Bouhouche in het verleden bekend heeft goed te weten waar het lijk van Zwarts zich bevindt.

Volgens Ladrière is het een minimum dat Bouhouche pas vrijkomt als hij die plaats ook effectief aanwijst, zodat de nabestaanden het slachtoffer ook een laatste rustplaats kunnen geven. Het parket-generaal in Brussel moest ook zijn advies geven met het oog op een voorwaardelijke invrijheidstelling.

Dat advies, opgesteld door advocaat-generaal Morlet, had geen enkel bezwaar tegen de vrijlating van Bouhouche. Dat standpunt is opmerkelijk, want het parket-generaal heeft zelf aan de Verenigde Staten de uitlevering gevraagd van nog een andere kompaan en medeplichtige van Bouhouche, François Buslik. Die moet normaal aan ons land uitgeleverd worden om opnieuw voor het assisenhof van Brabant te verschijnen voor heel wat feiten, waaronder de affaire-Zwarts.

De Amerikaan Buslik werd destijds voor die zaak in Brussel al bij verstek veroordeeld, maar ontsnapte tijdig aan de Belgische justitie. Er is in het verleden al vaak allusie gemaakt op mogelijke bescherming die Buslik zou genieten. Het ziet er in elk geval niet naar uit dat hij spoedig door de VS uitgeleverd kan worden. Hijzelf zou beweren dat hij door een getuigenis van de ex-echtgenote van Bouhouche vrijgepleit zou worden in de affaire-Zwarts.

Tegen geen enkele van bovengenoemde personen kon de Belgische justitie na jaren speurwerk tot nu toe formele bewijslast voorleggen van enige betrokkenheid bij de feiten die worden toegeschreven aan de Bende van Nijvel in de jaren ’80. Dat betekent wel nog niet dat de cel die in Jumet met het Bende-dossier is belast, de denkpist-Bouhouche al beschouwt als een dood spoor.

Momenteel worden nog minstens een half dozijn concrete sporen in dit onderzoek gevolgd. In tegenstelling tot Bouhouche heeft Beijer zich al enige tijd geleden in Jumet onderworpen aan de leugendector. Beijer kreeg wel de voorwaardelijke invrijheidstelling. Hij verliet vorige vrijdag de gevangenis. Hij heeft inmiddels bijna zeven van de veertien jaar cel uitgezeten. Bouhouche heeft hoger beroep aangetekend tegen zijn niet-vrijlating.

Bron » De Morgen