Met de arrestatie van ex-minister Alain van der Biest krijgt de Parti Socialiste, opnieuw flinke klappen. Dat een politieke afrekening in de partij tot moord kan leiden en dat PS-figuren bij het Luikse gerecht het onderzoek naar de moord geblokkeerd lijken te hebben, betekent een nieuwe deuk in het imago van de partij dat al zo beschadigd werd door de Agusta- en Uniop-affaires.
De jongste maanden was eindelijk de rust enigszins teruggekeerd in de PS, na de storm die het Agusta-smeergeldschandaal door de partij deed razen (met onder meer het ontslag van de ‘drie Guy’s’: Spitaels, Mathot, en Coëme) en na de strenge straf voor ex-minister Coëme in het historische Uniop-proces. Maar met de arrestatie en de in beschuldigingstelling van Alain van der Biest komt de partij opnieuw in een dubieus daglicht te staan.
De PS blijkt een partij te zijn waar partijleden elkaar desnoods vermoorden, zoals een commentator gisteren schreef. Bovendien wijzen steeds meer elementen er ook op dat PS-figuren in het Luikse gerecht de ‘politieke piste’ in het onderzoek naar de moord op Cools bewust hebben geblokkeerd om Van der Biest en eventueel ook andere PS-prominenten af te schermen.
Waarom Alain van der Biest de opdracht zou gegeven hebben om de man te vermoorden aan wie hij zijn hele politieke carrière te danken had? De onderzoekers zien twee mogelijke verklaringen. Ofwel wist Cools te veel over de duistere praktijken van Van der Biest en/of zijn kabinetsmedewerkers Richard Taxquet en Pino di Mauro – alle drie zijn ze genoemd in het schandaal over gestolen aandelen dat in de marge van het onderzoek naar de moord op de PS-topman naar boven kwam. Ofwel wilde Van der Biest zich wreken op Cools, die van plan was hem van het politieke voorplan te laten verdwijnen omdat hij maffiose types in zijn kabinet had opgenomen.
Het is een algemeen gegeven dat de ergste politieke vijandschappen, die tussen mensen van eenzelfde partij zijn. Maar of een figuur als Van der Biest, die bekend stond als een zwakke, aan de drank verslaafd figuur, alleen met dat motief zo ver zou gaan om een moord te beramen, kan betwijfeld worden. In gerechtelijke kringen menen sommigen dan ook dat Van der Biest eerder zelf volledig gemanipuleerd is geworden door zijn maffiose omgeving. Verhalen als zou de ex-minister herhaaldelijk door zijn kabinetsmedewerkers in zijn bureau zijn opgesloten, zodat ze ongestoord hun gang konden gaan, voeden deze denkoefening.
Maar er is ook nog de andere, voor de PS veel nefastere hypothese, dat ook ander partijkopstukken bij de zaak betrokken zouden zijn. Spijtoptant Carlos Todarello noemde eerder als medeaanstichter al Guy Mathot, net als Van der Biest aanvankelijk een ‘wonderboy’ in de PS die later door Cools van zijn voetstuk werd gehaald. Ook PS-prominent Philippe Moureaux, een goede vriend van de vermoorde Luikenaar, liet deze naam al vallen.
En dan is er nog de hypothese dat Cools ten tijde van de aanslag een ‘coup’ voorbereidde tegen Guy Spitaels om opnieuw de opperste macht over de partij te krijgen. Als zou blijken dat Spitaels, die na de Agusta-affaire gerehabiliteerd werd en nu de Waalse regering voorzit, ook maar iets met de zaak-Cools te maken heeft, wordt de PS opnieuw tot in het hart getroffen. De gevolgen zullen dan tot op het federale regeringsniveau te voelen zijn. In PS-kringen wordt deze hypothese weggelachen. ‘Wie dat zegt, hallucineert. Waarom zou het de paus niet geweest zijn, Cools was tenslotte een vrijmetselaar?’, aldus een PS-parlementslid.
Van der Biest wordt momenteel door het Luikse gerecht zwaar onder druk gezet om te praten. Als hij besluit zijn boekje open te doen, kan dat in ieder geval erg onprettig worden voor de PS. ‘Ik ben een wandelend gevaar voor de partij, want ik heb veel te veel smerige zaakjes gezien’, zei hij ooit zelf.
Ondertussen lijkt het steeds meer vast te staan dat de moordenaar van André Cools de afgelopen vijf jaar niet opgespoord werd omdat PS-figuren in het Luikse gerecht bewust het spoor Taxquet-Van der Biest niet verder hebben willen onderzoeken. Raymond Brose, hoofd van de cel-Cools en van PS-signatuur, moest zondag zijn ontslag indienen omdat journalisten én onderzoekers zijn objectiviteit in twijfel trokken.
Zo wordt er gezegd dat Brose al in de eerste week na de moord op Cools een anonieme brief kreeg waarin Taxquet als mededader werd aangewezen. De brief kwam nooit bij de onderzoekers terecht maar wel bij Taxquet zelf, die onmiddellijk aan Van der Biest bescherming vroeg. Van der Biest zou daarop gesproken hebben met Léon Giet, tot voor kort procureur-generaal in Luik. Dat er precies nu een doorbraak in het dossier is, is volgens waarnemers vooral te danken aan de personeelswissel op het Luikse parket: de nieuwe procureur-generaal is in tegenstelling tot haar ger geen ‘Coolsiste’, maar behoort tot de lijn van José Happart, traditioneel tegenstander van de Cools-clan.
Net zoals in het dossier van de Bende van Nijvel en de zaak-Dutroux dringt zich ook in deze affaire een grondig onderzoek naar het gevoerde gerechtelijk onderzoek op.
Bron » De Tijd
