De opgravingen die gisteren en vandaag zijn uitgevoerd aan de Van Praetbrug in Brussel om het lichaam van de verdwenen geldkoerier Francis Zwarts te vinden, hebben niets opgeleverd. Dat meldt het Brusselse parket.

“Het was voor ons belangrijk om, al was het maar uit respect voor de familie, alle deuren te sluiten maar dat is ditmaal helaas vruchteloos gebleken”, zegt parketwoordvoerder Denis Goeman. “Hopelijk duiken er in de toekomst andere elementen op die wel leiden tot de antwoorden waar de familie al 37 jaar naar zoekt.”

Francis Zwarts verdween op 25 oktober 1982 toen hij als koerier overvallen werd aan de luchthaven van Zaventem. De bestelwagen waarin hij een lading diamanten, dertig goudstaven, twaalf dure Cartier-horloges en tientallen goudmunten vervoerde, werd daags nadien leeg teruggevonden aan een publiek stort in Diegem, maar hijzelf bleef spoorloos.

In 1995 werd Madani Bouhouche, een ex-rijkswachter wiens naam ook regelmatig vernoemd wordt in het dossier rond de Bende van Nijvel, door het hof van assisen veroordeeld tot 20 jaar cel voor roofmoord op Zwarts. Bouhouche was tegen de lamp gelopen nadat zijn ex-vrouw gezien was met één van de gestolen Cartier-horloges. Bouhouche’s vaste kompaan Robert Beijer, ook een ex-rijkswachter, werd vrijgesproken voor de moord maar kreeg 14 jaar cel voor andere feiten en voor de heling van de uurwerken.

Beijer verklaarde dat hij de overval georganiseerd had maar er zelf niet aan had deelgenomen, en dat Bouhouche hem verteld had wat hij met het lichaam had gedaan. In 2007 gaf Beijer ook al aan dat hij wist waar Zwarts begraven lag. Volgens Het Nieuwsblad is het ook Beijer die een tweetal maanden geleden naar Brussel is gekomen om die begraafplaats aan te duiden.

Gisteren zijn de politie en de Civiele Bescherming beginnen graven op een braakliggend terrein in Neder-over-Heembeek, aan de Van Praetbrug, maar die zoekactie is na twee dagen vruchteloos gebleken.

Bron » VRT Nieuws

Er is maar één man die de speurders heeft gezegd waar ze moeten graven om het lichaam van geldkoerier Francis Zwarts dertig jaar na diens dood te vinden: Robert Beijer, Brusselse ex-rijkswachter, ex-privédetective, ex-bajesklant, ex-spion, ex-gangster en nu min of meer respectabele inwoner van Pattaya in Thailand, zijn nieuwe thuis. Hij is de enige die weet waar Zwarts begraven is. Dat zegt hij toch zelf.

De vorige keer dat de naam van Robert Beijer in het nieuws kwam, was twee jaar geleden. Eind 2017 noemde de broer van wijlen Christian Bonkoffsky, heel even de vermeende Reus van de Bende van Nijvel, hem als een van de mannen die hij samen met zijn broer had gezien ten tijde van de aanslagen. Het was de zoveelste keer dat ex-rijkswachter Robert Beijer werd genoemd in het dossier van de Bende van Nijvel. Maar ook deze keer was het een maat voor niets. Bonkoffsky vroeg een confrontatie, Beijer stemde daarin toe, maar die kwam er niet. Volgens het gerecht omdat de kans op succes of een doorbraak nihil zou zijn.

Robert Beijer en de Bende Van Nijvel zijn sinds de jaren tachtig vaak in één adem genoemd. Maar tot vandaag is er geen bewijs gevonden dat hij er iets mee te maken heeft. Zelf heeft hij zijn betrokkenheid altijd ontkend.

Pensionnetje in Pattaya

Robert ‘Bob’ Beijer is nu 67 en laat het breed hangen in zijn nieuwe thuis. In 1999 begon hij in Pattaya een nieuw leven. Tien jaar eerder had hij er een pensionnetje gekocht. Niet veel soeps, maar er stond een dak op en het bracht wat op. Meer kon hij er toen niet van verlangen, want Beijer was een man op de vlucht.

Begin 1989 had hij samen met Madani Bouhouche, zijn collega bij de rijkswacht en daarna zakenpartner van zijn privé-detectivebureau, de Libanese diamantair Ali Suleiman Ahmed in Antwerpen doodgeschoten. Onmiddellijk daarna vluchtte hij naar Spanje. Via Paraguay, Brazilië en Vietnam belandde hij uiteindelijk in Thailand, waar hij zich een nieuwe identiteit aanmat en pensionhouder werd in Pattaya, toen al oord van seks en vertier.

Twee jaar later werd Beijer er opgepakt voor de moord in Antwerpen. Hij werd uitgeleverd aan ons land, maar pas nadat hij in een Thaise cel een straf van zeven maanden had uitgezeten omdat hij een vals paspoort had. Ook in Thailand is dat strafbaar.

Het langste proces

In september 1994 kwam hij voor assisen, samen met zijn compagnon de route Madani Bouhouche. Ze leerden elkaar kennen in 1977 bij de drugssectie van de toenmalige BOB in Brussel. Bouhouche en Beijer waren twee flikken van de ritselende soort, die zich de praktijken eigen maakten die ze hoorden te bestrijden. Toen ze het te gortig maakten, werden ze overgeplaatst en namen ze ontslag. Ze startten een detectivebureau, Agence des Recherches et des Informations (ARI), waarbij ze het niet al te nauw namen met wat mag en niet mag.

Dat kwam allemaal aan het licht tijdens het assisenproces, dat zes maanden duurde , het langste uit de Belgische juridische geschiedenis. Ze stonden niet alleen terecht voor de moord op de diamantair in Antwerpen, maar ook voor die op Francis Zwarts, de geldkoerier die in 1982 werd vermoord in Zaventem en die op Juan Mendez, ingenieur bij de wapenfabrikant FN in Herstal en wapenverzamelaar.

Miljoenenbuit

Bouhouche kreeg twintig jaar voor de moorden op Zwarts en op Ahmed, Beijer kreeg veertien jaar. Niet voor de moorden, daarvoor werd hij vrijgesproken, maar wel voor de heling van het goud en de Cartierhorloges die werden buitgemaakt bij de moord op Zwarts. Die buit is nooit teruggevonden, maar het feit dat de toenmalige vriendin van Beijer met een Cartierhorloge werd gezien na de diefstal, was voldoende.

Beijer kwam in 1999 vervroegd vrij en vertrok naar Thailand, waar het vastgoed intussen zo’n hoge vlucht had genomen dat zijn pensionnetje zoveel waard was geworden dat hij er meteen drie hotels van maakte – twee jaar geleden verkocht hij alles voor een paar miljoen euro, zegt hij zelf, hetgeen de grote sier zou verklaren waarmee hij ginder nu leeft. Anderen vermoeden dat hij zijn luxueuze leven in Thailand bekostigt met de miljoenen die hij buit maakte in de jaren tachtig.

Bob Beijer hield zich gedeisd in Pattaya, probeerde zijn verleden weg te moffelen door zich Alexey te laten noemen, een Russische rijkaard, leerde er een Thaise kennen en werd vader. In 2007 liet hij weer van zich horen. Hij probeerde een deal te ritselen met het Belgische gerecht: in ruil voor een nieuwe identiteit zou hij hen zeggen waar het lichaam van Francis Zwarts ligt. Justitie ging niet in op zijn voorstel.

De laatste leugen

Drie jaar later, in 2010, publiceerde Beijer zijn biografie “La dernière mensonge – De laatste leugen”, volgens sommigen een veelzeggende titel en niet toevallig pas gepubliceerd nadat de feiten verjaard waren. In dat boek beweerde hij dat hij destijds een spion was van de Russen – iets waar weinig mensen geloof aan hechten – en dat zijn misdaden in dat perspectief moeten worden gezien.

Hij kwam er ook terug op de moord op Francis Zwarts. Hij had die overval bedacht, maar niet uitgevoerd. Het was volgens hem nooit de bedoeling dat Zwarts zou worden vermoord. Dat was de schuld van Madani Bouhouche – die dat niet meer kan ontkennen, hij stierf in 2005. Beijer schreef: “Francis Zwarts is met twee kogels in het hoofd afgemaakt. Zijn lichaam is op een diepte van nauwelijks vijftig centimeter begraven in de buurt van een verlaten fabriek langs het kanaal van Willebroek.”

Hij gaf de precieze gps-coördinaten op waar de radio en het dienstpistool van Zwarts werden gedumpt. Maar waar het lichaam lag, liet hij in het midden. Volgens hemzelf heeft hij dat nu wel aan de speurders laten weten. Beijer heeft altijd gezegd dat hij het pas zou zeggen als hij er iets voor in de plaats kreeg: een nieuwe identiteit. Sommigen menen daaruit te kunnen afleiden dat hij zijn deal te pakken heeft.

Bron » Het Nieuwsblad

Ze was amper twee weken oud toen haar papa Francis Zwarts in 1982 verdween. En nu ze 37 jaar later zélf zwanger is van haar eerste kindje, lijkt er eindelijk een doorbraak te komen in het onderzoek. “Ik hoop dat ik mijn zoontje straks wél zal kunnen vertellen wat er met zijn opa gebeurd is”, zegt Jessy Zwarts.

“Eigenlijk moest mijn papa daar die avond niet zijn”, zegt dochter Jessy uit Overijse. Op 25 oktober 1982 vervoerde de 25-jarige veiligheidsagent Francis Zwarts een lading met diplomatieke papieren, goud en horloges op de luchthaven van Zaventem. Twee weken eerder was zij geboren, zijn eerste kindje. “Het was zijn eerste werkdag, na zijn vaderschapsverlof. Een collega zou dat transport doen, maar die werd op het laatste moment weggeroepen voor een dronken passagier. Dus sprong mijn vader snel bij.” De verkeerde man, op de verkeerde plek. Zwarts werd overvallen, zijn lichaam werd nooit gevonden. “Die collega sliep jarenlang met de foto van mijn vader op zijn nachtkastje, uit schuldgevoel.”

“Mijn papa is een mysterie voor mij”, zegt Jessy. “Ik heb hem nooit gekend. Alleen maar uit de vele verhalen van mijn familie. Ik weet dat het een knappe blonde man was, met blauwe ogen. Mijn moeder is na hem nooit hertrouwd. Ze is altijd alleen gebleven.”

Ondiep graf

Ex-rijkswachter en topgangster Madani Bouhouche werd in 1995 veroordeeld voor de moord op Zwarts. Zijn kompaan Robert Beijer werd vrijgesproken. In 2007 al gaf Beijer aan dat hij wist waar het lichaam van Zwarts begraven lag. Maar hij stelde zijn eisen.

Twee maanden geleden kwam Beijer vanuit Thailand, waar hij woont, uiteindelijk toch naar Brussel om de speurders het graf van Zwarts aan te wijzen. Dat heeft Beijer ook aan Het Nieuwsblad bevestigd.

“Een put van amper een meter diep. Ze hadden niet veel tijd om zich om mijn vader te bekommeren, want ze waren op de vlucht”, weet Jessy Zwarts. Sinds maandagochtend zoekt het Brusselse gerecht op een braakliggend terrein in Neder-Over-Heembeek.

Sprankeltje hoop

“Ik hoop dat onze familie eindelijk afscheid zal kunnen nemen, en mijn vader een laatste rustplaats kan schenken. Ik zou zijn urne bij mij in huis willen zetten”, zegt zijn dochter.

Voor de ouders van Francis komen de graafwerken te laat. Ze zijn beiden overleden, zijn moeder Elvire in de zomer van 2018. “Maar ik hoop vooral dat we als familie eindelijk antwoorden krijgen over wat er met hem gebeurd is”, zegt Jessy. “Zodat we rust zouden kennen.”

“De verdwijning van mijn vader heeft mijn hele leven gedomineerd. Er is geen dag voorbij gegaan, dat ik er niet aan dacht. Als kind werd ik op school gepest, door kinderen die een halve zin over de zaak gehoord hadden en er hun eigen verhaal over maakten.”

“Er was altijd dat sprakeltje hoop dat mijn vader op een dag toch weer voor mijn neus zou staan. Nu ik zwanger ben, bijvoorbeeld: dat is iets wat ik aan mijn papa wil vertellen. Mijn moeder heeft dat nooit luidop gezegd. Maar ze is nooit hertrouwd. Dat heeft er misschien toch mee te maken.”

Op de Bahama’s

“We zagen de twijfel bij sommige mensen”, zegt Jessy. “Mensen die fluisterden dat mijn vader wel bij de roof betrokken moest zijn. Dat hij vast ergens heen was getrokken met veel geld. Het was kwetsend, en we hebben het nooit geloofd. Mijn moeder heeft als alleenstaande vrouw nog tien jaar lang belastingen betaald voor mijn vader, omdat hij dan pas werd doodverklaard. Toen ze naar de belastingen belde, hoorde ze op de achtergrond fluisteren dat die man op de Bahama’s zat. Mocht straks zijn lichaam gevonden worden, dan is meteen duidelijk dat dit onzin is.”

Beijer zocht toenadering

“Toen Beijer in 2010 zijn boek schreef, heb ik het helemaal gelezen”, zegt ze. Daarin vertelde Beijer over de dood van Zwarts. “Beijer heeft in het verleden contact gezocht met onze familie. Maar we hebben dat altijd afgehouden. Een sorry, dat hoeft voor ons niet. Ik vind het wraakroepend dat de moordenaars van mijn vader nooit gestraft werden. Er waren nog twee andere daders.”

“Beijer noemt zichzelf alleen maar de opdrachtgever, maar wat hij deed is voor mij veel erger. Beijer praat nu alleen maar, omdat hij weet dat de zaak verjaard is en hij niet meer gestraft kan worden.”

“Te pas en te onpas dook Beijer in mijn leven op. Op een dag zat ik bij een goeie vriendin thuis in wat foto’s te bladeren, toen ik een gezicht zag dat ik vaag herkende. Het was haar aangetrouwde nonkel Robert die in Thailand woonde, zei ze. Beijer dus. Ze was jonger dan ik, en had de connectie nooit gemaakt.”

“Ik zou het passend vinden dat ik nu die antwoorden zou krijgen, nu ik zelf zwanger ben van een zoontje. Het zou veel voor mij betekenen. Dan zou ik hem kunnen vertellen wat er met zijn grootvader gebeurd is. Die nieuwe aanwijzingen van Beijer zijn ook al iets. Maar ik hoop toch dat er tastbare bewijzen zijn, zodat ik zeker kan zijn wat er met mijn vader gebeurde.”

Eerste grote zoekactie, negen jaar na de tips

Negen jaar nadat topgangster Robert Beijer verklaarde waar het lichaam van geldkoerier Francis Zwarts begraven ligt, is het gerecht gaan zoeken. Maandag leverde de zoekactie niets op, vandaag en morgen wordt verder gegraven aan het kanaal van Willebroek.

Francis Zwarts verdween op 25 oktober 1982. De jonge geldkoerier – die toen net vader was geworden – werkte voor Sabena en zou die dag met een bestelwagen een lading diamanten, dertig goudstaven, twaalf dure Cartierhorloges en tientallen goudmunten van een vliegtuig naar een kluis op de luchthaven overbrengen. Onderweg liep het mis. Valse rijkswachters in een Ford Taunus met oranje streep deden hem stoppen, overmeesterden hem en reden weg met de bestelwagen. Die werd later teruggevonden aan een publiek stort in Diegem. De lading was verdwenen en ook van Zwarts was geen enkel spoor. Tot vandaag is zijn lichaam nooit gevonden.

In 1995 werd Madani Bouhouche, die samen met Robert Beijer een gekend gangsterduo vormde dat ook in verband wordt gebracht met de Bende van Nijvel, veroordeeld voor de moord. De man was aan de galg gepraat door zijn ex die één van de gestolen uurwerken had gekregen en ermee paradeerde. Bouhouche zelf overleed in 2005.

Beijer – die mee terechtstond – werd uiteindelijk vrijgesproken voor de moord. Hij kreeg wel veertien jaar voor andere feiten en voor heling van de uurwerken. “Ik had de overval georganiseerd maar er niet aan deelgenomen. Bouhouche heeft me wel verteld wat hij met Zwarts gedaan heeft”, liet Beijer eerder weten.

Het lichaam zou in een graf liggen van goed vijftig centimeter diep, met twee kogels in het hoofd, ergens langs het kanaal. Beijer verklaarde dat in zijn boek De laatste leugen dat in 2010 uitkwam. Hij had toen al met de speurders onderhandeld en er werd geopperd dat het lichaam vlak bij “een brug” zou liggen, maar tot een grote zoekactie kwam het nooit. Tot nu. Gisteren werd een twee meter dikke laag grond afgegraven langs een oude fabrieksmuur in Brussel. Ook vandaag en morgen zullen politie en Civiele Bescherming voort graven naar het lichaam.

Bron » Het Nieuwsblad

37 jaar nadat Francis Zwarts is verdwenen, zijn graafwerken naar zijn lichaam begonnen. De familie van de vermoorde geldkoerier hoopt op een doorbraak.

Doet ex-rijkswachter Robert Beijer nu eindelijk wat hij al jarenlang belooft – het gerecht helpen om het lichaam van de in 1982 vermoorde geldkoerier Francis Zwarts te vinden? Het lijkt er in elk geval op dat de speurders zijn informatie ernstig nemen. Ze begonnen gisteren met graafwerken in Neder-Over-Heembeek in de buurt van de Van Praetbrug. En ze deden dat inderdaad op aanwijzen van Beijer. Die verblijft volgens onze informatie op dit moment in België, en niet in Thailand waar hij al sinds vele jaren woont. ‘Er zijn sinds kort nieuwe details die het gerecht toelaten gerichter te werken’, zei Beijer gisteren aan De Standaard. Hij bevestigt ook dat hij aan de basis van de graafwerken ligt.

Francis Zwarts verdween op 25 oktober 1982. De jonge geldkoerier – toen net vader geworden – werkte voor Sabena en zou die dag met een bestelwagen een lading diamanten, dertig goudstaven, twaalf dure uurwerken en tientallen goudmunten van een vliegtuig naar een kluis op de luchthaven overbrengen. Onderweg liep het mis. Valse rijkswachters in een Ford Taunus met oranje streep deden Zwarts stoppen, overmeesterden hem en gingen met de bestelwagen en hun gijzelaar aan de haal. De bestelwagen werd later teruggevonden aan een publiek stort in Diegem. De lading was verdwenen en ook van Zwarts was er geen spoor. Tot vandaag bleef zijn lichaam onvindbaar.

Bende van Nijvel

In 1995 werd ex-rijkswachter Madani Bouhouche, die samen met Beijer ook in verband wordt gebracht met de Bende Van Nijvel, voor het hof van assisen veroordeeld voor de moord op Zwarts. Bouhouche was aan de galg gepraat door zijn ex die een van de gestolen uurwerken had gekregen en er openlijk mee paradeerde.

Beijer, die mee terechtstond, werd vrijgesproken voor de moord. Hij kreeg wel veertien jaar voor andere feiten en voor heling van de uurwerken. ‘Ik had de overval georganiseerd, maar er niet aan deelgenomen. Bouhouche heeft me nadien wel verteld wat hij met Zwarts gedaan heeft’, hield Beijer altijd vol. Dat is ook wat hij beweert in zijn boek De Laatste Leugen uit 2010. Bouhouche zelf overleed in 2005 en kan de speurders dus niet meer helpen.

Volgens Beijer heeft Bouhouche hem achteraf getoond waar het lichaam van Zwarts is begraven: ‘Ergens in het Brusselse aan het Kanaal van Willebroek, vijftig centimeter diep en met twee kogels in het hoofd.’ Aan De Standaard zei Beijer in 2010: ‘Ik heb de speurders nu beloofd dat ik het lichaam van Zwarts samen met hen zal zoeken, zonder voorwaarden te stellen. Honderd procent zekerheid kan ik niet geven, maar ik zal mijn best doen. We zijn op dit moment bezig met de technische voorbereidingen.’

Het is er toen niet van gekomen. ‘Omdat de luchtfoto’s niet duidelijk genoeg waren’ zei Beijer achteraf. Maar nu, negen jaar later, is er volgens Beijer onlangs ‘iets’ veranderd. Wat dat is, weigert hij te zeggen. ‘Laat het gerecht eerst zijn werk doen.’ Volgens onze informatie heeft het gerecht hem geen deal aangeboden.

Gisteren werd een twee meter dikke laag grond afgegraven langs een oude fabrieksmuur. Ook vandaag en morgen zullen politie en civiele bescherming verder graven.

Mysterie

De familie van de vermoorde geldkoerier volgt de zoekwerken in spanning. Dochter Jessy Zwarts was een baby van twee weken oud toen haar vader in 1982 verdween. En nu ze 37 jaar later zélf zwanger is van haar eerste kind, lijkt er eindelijk een doorbraak te komen in het onderzoek.

‘Ik hoop dat ik mijn zoontje straks wél zal kunnen vertellen wat er met zijn opa gebeurd is’, zegt ze. ‘Het was zijn eerste werkdag, na zijn vaderschapsverlof. Een collega zou dat transport doen, maar die werd op het laatste moment weggeroepen voor een dronken passagier. Dus sprong mijn vader snel bij.’ De verkeerde man, op de verkeerde plek. ‘Die collega sliep jarenlang met de foto van mijn vader op zijn nachtkastje, uit schuldgevoel.’

‘Mijn papa is een mysterie voor mij’, zegt Jessy Zwarts. ‘Ik ken hem alleen maar uit de vele verhalen van mijn familie. Ik weet dat het een knappe blonde man was, met blauwe ogen. Mijn moeder is nooit hertrouwd.’

Bron » De Standaard