De Tijd-journalist Lars Bové legt in zijn boek ‘De Geheimen van de Staatsveiligheid’ wanpraktijken bij die Staatsveiligheid bloot. Zo zou de bescherming van staatshoofden en andere vips een knoeiboel zijn in België.

De Staatsveiligheid zou “een op de vier (beveiligings)opdrachten weigeren en zelfs een limobedrijf inhuren door een gebrek aan personeel”, schrijft Bové, die zich heeft gebaseerd op een nooit eerder onthuld rapport van de toezichthouder Comité I.

Het aantal topontmoetingen in Brussel is de laatste jaren sterk gestegen, waarbij de staatshoofden moeten beschermd worden. Maar door een gebrek aan personeel weigert de Staatsveiligheid één op de vier aanvragen. Een ander gevolg is dat het aantal overuren toeneemt. Tussen 2010 en 2013 steeg het aantal overuren boven de 44.000.

Om het gebrek aan personeel te compenseren, worden er inlichtingenofficiers ingeschakeld om bewakingsopdrachten uit te voeren. In sommige gevallen huurt de Staatsveiligheid zelfs limousinebedrijven in.

Alain Winants, de vorige baas van de Staatsveiligheid, acht de vorige regeringen verantwoordelijk voor de wantoestanden. “De regering heeft ons herhaaldelijk extra geld beloofd voor die beschermingsopdrachten, maar we hebben nooit iets gekregen.”

Winants’ opvolger, Jaak Raes, vindt het hoog tijd dat de politie die beschermingsopdrachten op zich gaat nemen. “We moeten deze opdracht naar de politie overhevelen, maar we mogen dat niet overhaast doen”, zegt Raes, die overigens geen probleem ziet in het inschakelen van limousinebedrijven, omdat de protectiedienst van de Staatsveiligheid pas ingezet moet worden “als er een echt veiligheidsrisico is”.

Bron » De Morgen

Alain Winants, het voormalige hoofd van de Staatsveiligheid, ontkent dat de inlichtingendienst er illegale praktijken op nahoudt. Wel is er vanuit de politiek historisch weinig interesse en aandacht voor de Staatsveiligheid, stelt Winants in Terzake.

Alain Winants reageerde in Terzake op onthullingen in het boek van onderzoeksjournalist Lars Bové. Hij stelt in ‘De geheimen van de Staatsveiligheid’ onder meer dat de Staatsveiligheid met behulp van informanten en intimidatie tal van gevoelige gegevens in handen kreeg. Zo zou de inlichtingendienst verscheidene informanten bij Proximus hebben die via de schending van hun beroepsgeheim informatie doorspelen.

Winants weigerde in te gaan op de beschuldigingen van Bové. “Dat is voor zijn rekening”, klonk het. Volgens Winants is de politiek “totaal niet geïnteresseerd” in de Staatsveiligheid. In principe zou de regering via het comité voor inlichtingen en veiligheid de prioriteiten van de Staatsveiligheid moeten aanduiden, maar dat gebeurt zelden of nooit, aldus Winants. De inlichtingendiensten stellen die prioriteiten dan maar zelf op.

Dat de inlichtingendienst overal informanten heeft, hoeft volgens Winants ook niet te verbazen. “De Staatsveiligheid is opgericht in 1830. We hebben tot 1998 moeten wachten om een wettelijke regeling te krijgen over de bevoegdheden en opdrachten, en we hebben nog eens tot 2010 moeten wachten om bijzondere methoden te mogen inzetten”, zei Winants.

“Het gevolg is dat we een zeer uitgebreid netwerk van bronnen en informanten hebben. Dat is een gewone methode, en de wet laat dat dan ook toe.” Hij benadrukte wel dat hij er “altijd over gewaakt heeft dat de dienst binnen de lijnen van de legaliteit bleef handelen en kleuren”.

Winants hekelde ook het feit dat er alleen aandacht is voor de Staatsveiligheid als het misgaat. De inlichtingendienst kampt daardoor onterecht met een negatief imago. Het oprollen van de terreurcel in Verviers is het bewijs dat de dienst “ondanks de beperkte middelen” goed werk levert. “We moeten verderbouwen op dat positieve imago”, aldus Winants.

Bron » De Morgen