‘Nee, we hebben geen enkel document gevonden dat verband houdt met de moord op André Cools’, zegt substituut Catherine Badot van het parket van Charleroi. ‘Tijdens de huiszoekingen in de kastelen van Sebastiano Di Luciano en op andere adressen werden wel grote hoeveelheden documenten in beslag genomen. Maar het zal nog geruime tijd duren vooraleer we alles hebben onderzocht.’

Toch, zo laat de parketmagistrate uitschijnen, lijkt er een raakvlak te bestaan tussen de Italo-Belgen die momenteel voor het Luikse assisenhof terechtstaan als mogelijke opdrachtgevers van de moord op Cools, en het milieu rond Stefano Di Luciano. “Die milieus kennen elkaar”, zegt Badot. “Zo staat het bijvoorbeeld vast dat Mauro De Santis (een van de beschuldigden op het proces-Cools, GT) zeer dicht in de omgeving van Di Luciano kan worden gesitueerd . Uit politierapporten blijkt dat er contacten waren tussen beide mannen. Het is ook zo dat De Santis werd ontvangen op het kasteel van Di Luciano.”

Was dat voor of na de moord op André Cools?

Catherine Badot: “Erna. In elk geval na de moord. Ik praat over heel recente informatie.”

Dat Mauro De Santis op bezoek is geweest bij Di Luciano wordt ook bevestigd door Jean-Pierre Doraene, de topman van de federale politie in Charleroi. De Santis stond in de streek van Charleroi bekend als een belangrijke heler van gestolen auto’s, valse papieren, juwelen en wapens. Was Di Luciano, die door het gerecht wordt omschreven als een belangrijke caïd van de Siciliaanse maffiafamilie Cuntrera-Caruana, misschien de chef van De Santis in de criminele hiërarchie? Op die vraag kunnen noch Badot, noch Doraene een antwoord geven.

Di Luciano en Di Santis wonen allebei in Thuin, vlakbij de Franse grens. De twee kennen elkaar al minstens tien jaar, zo blijkt uit het strafdossier van de moord op Cools. In dat dossier is sprake van een beschieting van de woning van Di Luciano, die plaatsvond op 12 mei 1992, bijna een jaar na de moord op Cools. Onbekenden vuurden met een machinegeweer op het kasteel van Di Luciano in Forchies-la-Marche.

Achteraf werden op die plek 22 kogelhulzen gevonden, “kaliber 9 mm FN 60”, zo wordt gepreciseerd in een proces-verbaal opgesteld door commissaris Philippe Zangerlé van de toenmalige cel-Cools: ‘Uit ingewonnen inlichtingen blijkt dat Di Luciano bekendstaat bij het gerecht voor wapensmokkel en dat hij deel uitmaakt van een Siciliaanse maffiaorganisatie. Dit individu wordt beschouwd als zeer verdacht en zou reeds het voorwerp geweest zijn van talrijke observatieopdrachten van de politie en de rijkswacht. Betrokkene bewoont het kasteel ‘de la Marche’ in Forchies, een ‘oninneembare burcht’ waarin zich verschillende brandkoffers bevinden. Dit kasteel was het voorwerp van een reportage met als titel ‘Belgica Nostra’, gerealiseerd door Françoise Vandemoortele van de RTBF.’

“U beschikt over pv’s uit het onderzoek naar de moord op Cools?” vraagt substituut Badot geschokt en ongelovig, nadat we haar bovenstaande passage hebben voorgelezen.

Ja, we bekennen de feiten.

“Kunt u mij het nummer van het desbetreffende pv bezorgen?”

Dat doen we met plezier.

De substitute dankt ons uitvoerig. Mogelijk beschikt het parket van Charleroi na dit telefoongesprek over een nieuw spoor, verzekert ze ons.

Proces-verbaal nummer 10.971 van 13 november 1996 is dan ook bijzonder interessant. Commissaris Zangerlé koppelde de informatie over de schietpartij op het kasteel aan de verklaringen van ene Stéphane H., die destijds in de gevangenis verbleef en daar kennis had gemaakt met een medegevangene, Eric Walkowiak.

Die Walkowiak is niet de eerste de beste. Hij is een specialist in het kraken van kluizen, lid van een dievenbende die meer dan honderd brandkastkraken op haar actief heeft. Verschillende partijen aandelen en waardepapieren die her en der in het land door de bende van Walkowiak werden gestolen, werden vervolgens verzilverd door de entourage van minister Alain Van der Biest. In het dossier van die zwendel met gestolen waardepapieren werd De Santis, samen met een reeks andere beklaagden in het moordproces, in 1998 door de correctionele rechtbank van Luik veroordeeld. Walkowiak, die vaak op dievenpad ging in opdracht van De Santis, werd echter in het aandelendossier niet verontrust.

In juni 1991, een maand voor de moord op Cools, zouden Walkowiak en Guy Claes (een van zijn vaste partners in crime) door De Santis zijn aangezocht om een “contract” uit te voeren, zonder dat de naam van het doelwit werd gepreciseerd. Uiteindelijk kwam het niet zover. De Santis vertelde Walkowiak dat er in hun plaats twee andere huurdoders waren gevonden om het contract uit te voeren. “Als we dat contract hadden uitgevoerd”, zei Walkowiak aan Stéphane H., “zouden ze ons teruggevonden hebben in de Maas met een blok beton aan onze voeten.”

Stéphane H. vernam tijdens zijn verblijf achter de tralies van Walkowiak dat er “een soort testament van André Cools” bestond, een pakket documenten dat “compromitterend” was voor Pino Di Mauro, de vroegere chauffeur en lijfwacht van minister Van der Biest. Volgens Stéphane H. vernam hij van Walkowiak dat deze documenten “aanvankelijk waren opgeborgen in een brandkast in Tilff”, maar later terechtkwamen in een brandkoffer in de woning van Di Luciano. Daar zouden de documenten zijn gestolen door Walkowiak.

“Later zouden Walkowiak en Guy Claes met een mitraillette hebben geschoten op die woning, om de eigenaar ervan te intimideren”, verklaarde Stéphane H. aan het gerecht. “De eigenaar (Di Luciano, GT) had lucht gekregen van de identiteit van de daders van de inbraak en maakte aanstalten om hen te gaan chanteren.”

Nog steeds volgens Stéphane H. vernam hij van Walkowiak dat de bij Di Luciano gestolen documenten vervolgens werden verborgen bij De Santis. Walkowiak zou voor zichzelf een fotokopie van de documenten hebben gemaakt en die hebben verstopt op een kerkhof in Neufchâteau.

Het probleem met deze getuigenis is dat ze uit tweede hand komt: Stéphane H. had alles van horen zeggen. In een confrontatie met Stéphane H. ontkende Walkowiak bovendien dat hij ooit bovenstaande ontboezemingen had gedaan: “Ik snap niet waarom Stéphane H. jullie dat allemaal verteld heeft. Hij is knettergek.”

Bron » De Morgen | Georges Timmerman