Marc Dutroux heeft geen schuldgevoelens voor de verkrachtingen die hij in 1985 pleegde en voelt zich het slachtoffer van justitie door zijn opsluiting hiervoor van 1986 tot 1992. Dat getuigden de directeurs van twee strafinstellingen waar Dutroux toen verbleef. Marc Dutroux slaagde er in de aalmoezenier te doen geloven dat hij onschuldig vastzat, stelde gevangenisdirecteur in Jamioulx Raymond Hens. Volgens de directeur wist Marc Dutroux welke invloed een aalmoezenier heeft bij de beslissing over voorwaardelijke invrijheidstelling.

Ook legde Raymond Hens uit dat Marc Dutroux niet was zoals de andere gedetineerden. Zo bedreigde hij de cipiers niet maar was hij het voorwerp van vele rapporten voor zijn wispelturigheid in het werk dat hij in de gevangenis mocht doen. Voorst beschreef hij dat Marc Dutroux het wel eens aan de stok kreeg met andere gedetineerden die aan het schoonmaken waren. “Dat ging om provocatie”, stelde Hens.

De gevangenisdirecteur van Bergen, waar Dutroux tot 1992 verbleef, zag geen greintje schuldgevoel bij Marc Dutroux. “Integendeel, hij had het gevoel onrechtvaardig te zijn behandeld door advocaten en magistraten. Hij ontkende ook maar iets te maken te hebben met de verkrachtingen en had het over afgedwongen bekentenissen”.

Daniel Leblond herinnert zich Marc Dutroux als een gedetineerde die voortdurend kloeg over bedreigingen, agressie van medegedetineerden, het gevangeniseten en zijn detentievoorwaarden. De gevangenisdirecteur stelde niet te hebben begrepen waarom Dutroux in voolopige vrijheid werd gesteld terwijl hij geen echt reïntegratieplan had.

Marc Dutroux kon tijdens zijn gevangenschap van 1989 tot 1992 Michelle Martin ontmoeten in de spreekkamer van de gevangenis. De agent die hen bij deze ontmoetingen surveilleerde stelde vast dat Michelle Martin daarbij praatte over haar familie terwijl Marc Dutroux het had over seks en zaken. “Hij sloeg daarbij op tafel. Marc Dutroux was de commandant. Hij voerde het woord, anderhalf uur lang. Ik ben geen psycholoog maar Michelle Martin had er geen belang bij om zich te verdedigen”, legde de getuige uit.

Bron » Gazet van Antwerpen

Michelle Martin was een leergierig, sociaal en verstandig kind, maar werd als volwassene angstig en afhankelijk. Dat blijkt uit psychiatrische rapporten en het moraliteitsverslag over de echtgenote van Marc Dutroux. Martin leed aan een chronische depressie, maar die zwakte sinds haar aanhouding in 1996 stelselmatig af, omdat ze minder afhankelijk werd van haar echtgenoot.

Voor het hof in Aarlen kwam vanmorgen de speurder aan het woord die haar moraliteitsverslag heeft opgemaakt. Daarna getuigden de artsen en psychiaters die haar onderzocht hebben.

Drie psychiaters en een psycholoog concludeerden uit hun ontmoetingen met Martin dat de vrouw geen gevaar betekent voor de samenleving. Ze is en was op het moment van de feiten toerekeningsvatbaar. Ze heeft het contact met de realiteit nooit verloren. Ze kan goed van kwaad onderscheiden en lijdt niet aan zware geestesziektes.

Haar persoonlijkheid is wel broos en fragiel. Bovendien heeft Martin altijd de neiging gehad om tegen een andere, sterkere persoonlijkheid aan te leunen. Ze stelt zich afhankelijk op. Om dat laatste te verhelpen, stellen de artsen een therapie voor. In 2001 ging het met Martin al heel wat beter.

“Ze was toen strijdlustiger, minder depressief en maakte melding van haar toekomstplannen. In wat ze vertelde kwam het ‘ik’ nadrukkelijker naar voren”, zei dokter Philippe Jocquet voor het assisenhof. Martin zei toen ook zelf dat ze zich minder afhankelijk voelde van Dutroux.

Alle psychiatrische rapporten wijzen in de richting van deze analyse, behalve één dat bij het begin van haar aanhouding in 1986 werd opgesteld. De psychiater stelde toen psychotische trekken bij de vrouw vast. Volgens de psychiaters die vanmorgen voor het assisenhof verschenen, was dat vermoedelijk te wijten aan het miskraam dat Martin in die periode had gekregen en de hormonale effecten op haar geestestoestand die dat met zich meebracht.

Michaux

Op vraag van Xavier Magnée, advocaat van Marc Dutroux, moet ex-BOB’er René Michaux opnieuw als getuige voor het assisenhof verschijnen. Magnée had dat vanmorgen bij de start van de zitting gevraagd. Voor de schorsing vanavond stemde assisenvoorzitter Goux in met de vraag.

Michaux wordt voor de tweede keer op de getuigenbank verwacht naar aanleiding van zijn verklaringen in het programma Controverse op de Franstalige televisiezender RTL-TVI afgelopen weekend. Daarin liet de man verstaan dat hij bij zijn eerste verhoor niet alles heeft verteld.

Bron » De Standaard

Drie psychiaters en een psycholoog die de persoonlijkheid van Marc Dutroux analyseerden, hebben hem vanmorgen voor het assisenhof van Aarlen beschreven als de perfecte psychopaat. Hij is een manipulator, narcistisch en asociaal.

Het was voor de experts dan ook weinig waarschijnlijk dat de man lange tijd als een goede soldaat in een gestructureerde organisatie zou kunnen functioneren, zo antwoordden de experts op vraag van de advocaat van Sabine Dardenne. Zij woont vanmorgen net als Laetitia Delhez de zitting bij. Sabine gelooft niet in de netwerkentheorie rond Dutroux.

Ook het feit dat Dutroux lange tijd zou gelogen hebben om zijn echtgenote Michelle Martin te beschermen, leek de experts in tegenstrijd met hun conclusies over zijn persoonlijkheid.

“Ik heb meer dan drieduizend personen onderzocht in het kader van gerechtelijke procedures. Dit is de derde psychopaat die ik in mijn carrière ontmoet en onmiskenbaar het zwaarste geval”, zei psychiater Walter Denys. Marc Dutroux voldoet volgens hem aan alle kenmerken van de psychopaat: hij vertoont geen gevoelens, is fundamenteel asociaal, gevaarlijk voor de samenleving, narcistisch, heeft geen verantwoordelijkheidszin of schuldgevoelens en bouwt geen affectieve relaties op.

Deze kenmerken komen bij Dutroux al tijdens zijn vroege adolescentie voor, wat zeldzaam is. Denys benadrukte dat psychopathie geen ziekte is die kan genezen worden. Het is een fundamentele karaktertrek van iemand. Een psychopaat behandelen is onmogelijk, zeiden de psychiaters. Hij gebruikt therapieën eerder nog om beter te recidiveren. Hij weet perfect waar hij mee bezig is en is dus volledig toerekeningsvatbaar.

Dutroux manipuleert alles en iedereen in functie van het voordeel dat hij eruit kan halen: “Hij goochelt met de realiteit om zich uit de slag te trekken”, zei Denys. Dutroux beschikt over een normale intelligentie en verkeert duidelijk in goede gezondheid.

Marc Dutroux is géén pedofiel want zijn seksualiteit is niet enkel op kinderen gericht, onderstreepten de experts ook. Hij heeft zich aan kinderen vergrepen vermoedelijk gewoon omdat de gelegenheid zich voordeed om zijn behoeftes te bevredigen, omdat hij geen enkele sociale regel aanvaardt en misschien ook omdat kinderen zich nu eenmaal gemakkelijker onderwerpen aan zijn manipulaties.

Na de uiteenzetting van de experts vroeg Sabine Dardenne het hof om een reactie van Dutroux. “Ik ben nieuwsgierig om te weten wat Marc Dutroux vindt van wat hier allemaal over hem is verteld” zei ze aan assisenvoorzitter Goux. Toen deze Dutroux aanmaande om op die vraag te antwoorden stelde de beschuldigde dat het te veel zou zijn om dat allemaal te vertellen. Toen de voorzitter hem vroeg om zijn verhaal samen te vatten, weigerde Dutroux dat. “Nadien zou men extrapolaties maken van wat ik zeg”, meende Dutroux.

Paul Marchal besloot uit de verklaringen van de psychiaters dat de overheid medeverantwoordelijk is voor wat Dutroux allemaal gedaan heeft na zijn vrijlating in ’92. “Het gerecht had toen al kunnen weten dat Marc Dutroux een onverbeterlijke psychopaat was. Toch werd hij vrijgelaten”, zei Marchal. “De deskundigen zeggen zelf dat men psychopaten het best in gevangenissen kan stoppen. De staat had kunnen verhinderen wat er gebeurd is. Was hij opgesloten gebleven, dan zou mijn dochter vandaag aan mijn zijde staan, niet hier maar thuis bovendien. Zo simpel is dat”, aldus de vader van An.

Getuigen

Vanmiddag zijn de eerste moraliteitsgetuigen aan de beurt. Zo’n tien mensen die Dutroux tijdens zijn leven hebben omringd, worden in Aarlen verwacht om hun beeld van de hoofdbeschuldigde te schetsen. Onder meer Victor Dutroux en Jeannine Lauwens, de vader en moeder van Dutroux, verschijnen op de getuigenbank. Zij gingen in 1971 uit elkaar. Toen was Dutroux 15 jaar.

Ook enkele mensen met wie Dutroux als kind in contact kwam, zullen hun verhaal doen. Zo zijn er de twee buren van Dutroux, toen hij met zijn gezin in Obaix woonde, de onderwijzeres van het gemeenteschooltje en een leraar die in het middelbaar onderwijs les gaf aan Dutroux.

Een man met wie Dutroux in 1974 gedurende vier maanden samenwoonde, doet vandaag eveneens zijn relatie met Dutroux uit de doeken. De man was opdringerig en had tegen betaling homoseksuele contacten met Dutroux. Ook de eerste echtgenote van Marc Dutroux, Françoise Dubois, wordt op de getuigenbank verwacht. Ze trouwden in 1976, kregen twee kinderen en scheidden in 1983. Dutroux, die zich om de twee zonen uit zijn eerste huwelijk nooit bekommerde, had daarna talrijke andere avontuurtjes met vrouwen. Volgens Dubois sloeg Dutroux haar vaak.

Patrice Charbonnier, die samen met Dutroux een reeks diefstallen pleegde, is ook als getuige opgeroepen. Hij legde Marc Dutroux uit dat hij een kooi in zijn kelder had gebouwd om er de gestolen goederen in te verstoppen. Sinds 1993 hadden Dutroux en Charbonnier geen contact meer met elkaar.

Bron » De Standaard

Sabine en Laetitia hadden 48 uur eerder gevonden kunnen worden toen ze in de kooi van Marc Dutroux in augustus 1996 in Marcinelle opgesloten zaten. Dat heeft procureur des konings Michel Bourlet vanmorgen voor het assisenhof van Aarlen gezegd tijdens zijn commentaar op het getuigenis van een politieman van Charleroi gisteren.

Bourlet richtte zich rechtstreeks tot Laetitia, die in de zaal aanwezig was, toen hij zware kritiek uitte op het onderzoek dat toenmalig rijkswachter René Michaux heeft gevoerd. Sabine Dardenne was vanmorgen niet in de assisenzaal.

De meisjes werden op 15 augustus 1996 uit de kelder van Dutroux’ woning in Marcinelle gered, nadat Dutroux aan zijn ondervrager Michel Demoulin had gezegd dat hij “twee meisje zou geven”. Volgens Bourlet waren 48 uren eerder al alle elementen voorhanden om de kinderen te vinden.

Op 13 augustus 1996 vond een huiszoeking met een speurhond plaats, onder leiding van rijkswachter René Michaux, die acht maanden voordien in het huis geweest was en de meisjes niet had gevonden. De hond gebruikte de geur van Laetitia’s beddenlaken als referentie, maar vond vreemd genoeg niets, terwijl het meisje meermaals in de verschillende kamers van het huis in Marcinelle geweest was.

Maar toen diezelfde hond met hetzelfde referentiemateriaal onder het oog van Bourlet de bestelwagen van Dutroux besnuffelde, reageerde hij meteen. Laetitia had zonder twijfel op de achterbank van de bestelwagen gezeten. “In de voorbije acht jaar heeft niemand mij uitgelegd waarom die hond de geur van Laetitia in het huis niet en in de bestelwagen wel rook”, zei Bourlet.

De procureur verwonderde er zich ook over dat Michaux en zijn collega’s op 13 augustus de brieven van Sabine Dardenne niet gevonden hebben. Speurders van de BOB van Brussel, die enkele dagen later de huiszoeking overdeden, vonden ze meteen onder een tapijt. Sabine schreef de brieven, gericht aan haar ouders, gedurende de 81 dagen dat ze in het huis opgesloten zat.

Bourlet merkte ook op dat hij vond dat tegen Michaux een onderzoek gevoerd had moeten worden wegens schuldig verzuim. Maar de raadkamer en de kamer van inbeschuldigingstelling stelden Michaux buiten vervolging. Bourlet legt zich daarbij neer.

Bron » De Standaard