Maandelijks archief: mei 2018

De Bende & Westland New Post, een nieuwe aflevering in het onderzoek naar de Bende van Nijvel

Geplaatst op door

Vandaag getuigde anoniem een gewezen lid van Westland New Post over de betrokkenheid van deze organisatie bij de terreur van de Bende van Nijvel. Wat is deze getuigenis waard en wat is Westland New Post?

Westland New Post is een schimmige neonazistische organisatie uit de jaren 80 waarvan de schaduw zelfs 35 jaar later over het dossier van de Bende van Nijvel blijft hangen. In die wazige sfeer is het makkelijk om complottheorieën te (blijven) voeden.

Het start al met de figuur van Paul Latinus, een ingenieur in de nucleaire wetenschappen, de stichter van Westland New Post. De man beweerde op 17-jarige leeftijd gerekruteerd te zijn geweest door een buitenlandse inlichtingendienst om “met alle middelen het sovjet Russische communisme te bestrijden”. Die rekrutering zou zijn gebeurd tijdens zijn legerdienst door een NATO-officier.

In zijn beleving was de KGB tot op het hoogste niveau geïnfiltreerd in de Belgische staatsveiligheid. En dat mag je haast letterlijk nemen. “Eén van de KGB-agenten bij de Staatsveiligheid is niemand minder dan de administrateur-generaal van deze dienst”, zo vertelde Latinus aan wijlen René Haquin (van het dagblad Le Soir die over WNP in 1984 het boek ‘Operatie Staatsveiligheid’ schreef). En in dat zelfde gesprek zei hij dat hij ook de opdracht had gekregen “een revanchistische nazi-groepering, geïnspireerd door de Waffen SS, op te richten om de Popovs van de Staatsveiligheid uit hun tent te lokken”.

Paul Latinus overleed in de nacht van 24 op 25 april 1987 door verhanging. Sommigen beweren dat het geen zelfmoord was, maar wel een geënsceneerde moord. Volgens deze theorie zou hij gezelfmoord zijn precies omdat hij te veel wist over onder meer de Bende van Nijvel.

Als we de stichter mogen geloven was Westland New Post dus een organisatie “bedoeld om terreur te zaaien, in het geheim georganiseerd om agenten van de KGB te ontmaskeren”.

WNP zou van 1980 tot 1983 actief geweest zijn. Er zouden zo’n dertig afdelingen geweest zijn in het hele land met in totaal bijna 400 leden. Er waren drie directies: inlichtingendienst, (interne) politie en een studiedienst.

Bestaan van organisatie WNP komt “en stoemelings” aan het licht

Een vooraanstaand lid van WNP was Michel Libert, de man die door de getuige die nu in het nieuws komt, wordt aangewezen als “de reus”. Michel Libert is een gewezen beroepsonderofficier van de Zeemacht. Hij werkte tot 1982 op het transmissiecentrum op de generale staf van het leger.

Michel Libert wordt in het verlengde van een ogenschijnlijk banaal straatincident gearresteerd en daardoor kwam ook het bestaan van de organisatie WNP eigenlijk “en stoemelings” aan het licht. Een dronken Marcel Barbier, een gewezen lid van de extreemrechtse jongerenorganisatie Front de la Jeunesse, achtervolgt zijn broer in de straten van Vorst. De ruzie escaleert en Barbier wordt gearresteerd. In het verhoor vertelt Barbier dat hij lid is van een mysterieuze organisatie. Bij een huiszoeking vindt de politie allerhande geheime militaire (NATO) documenten. Speurders komen via Barbier uit bij Michel Libert, officieel woonden ze samen op hetzelfde adres.

Zowel Barbier als Libert bekennen lid te zijn van de paramilitaire organisatie Westland New Post. Beide bekennen ook de diefstal en de heling van de geheime documenten én ook oefenkampen te hebben georganiseerd.

Al bij zijn eerste verhoor zegt Libert te werken als informant voor de Staatsveiligheid. Hij heeft contact met “Le Canard”, een alias voor commissaris Christiaan Smets. Naast Smets duiken nog andere namen op van mensen van de Staatsveiligheid. De centrale vraag is of de Staatsveiligheid WNP geïnfiltreerd had dan wel het omgekeerde. Wie manipuleerde wie?

Terzijde, de wijze waarop WNP “ontdekt” werd, doet bij velen de wenkbrauwen fronsen. Hoe kan een clandestiene organisatie, die de geheimzinnigheid ook cultiveert, zich zo knullig laten pakken? Of was het incident nauwkeurig geënsceneerd en dus bedoeld als provocatie?

Wat is het verband tussen Westland New Post en de Bende van Nijvel?

De relatie tussen Westland New Post en de Bende is geen nieuw gegeven, ze is al tientallen keren geopperd, niet in het minst door WNP’ers zelf. Zo verklaarde kopstuk Michel Libert bv. in 1992 in een BBC documentaire dat hij effectief meegedaan had aan verkenningen van grootwarenhuizen (controleren openingsuren, in- en uitgangen, betalingssystemen, …) Hij had die opdracht gekregen, zo zei hij, al vertelde hij er niet bij van wie precies. En hij ontkende ook elke betrokkenheid bij de feiten zelf ook al werd hij door sommige getuigen later herkend op basis van robotfoto’s.

Michel Libert is verschillende keren door de enquêteurs ondervraagd, o.a. in mei 2014 nog eens. Procureur-generaal Christian De Valckeneer verklaarde in een interview (in Humo in november 2017) dat Libert daarbij gezegd had dat hij binnen WNP technieken aangeleerd kreeg om grootwarenhuizen te overvallen.

Diverse rechercheurs menen dat de piste extreemrechts te weinig uitgediept werd. Zij zijn hierdoor professioneel gefrustreerd en spreken in dit verband van een doofpotoperatie. Wellicht verklaart dat ook een aantal recente lekken richting pers. Maar de feiten schijnen hen ongelijk te geven.

De relatie tussen WNP en de Bende is verschillende keren onderzocht. Zo kwam in de marge van het WNP-onderzoek naar boven dat Claude Dery, de ballistisch expert in het Bende onderzoek die beschuldigd werd van manipulaties, lid was van een obscuur splintergroepje “Les Hospitaliers de l’Abbaye d’Aulne”.

In het onderzoek naar schietclubs, de zogenoemde practical shootingclubs, stelde men vast dat daar ook diverse WNP’ers opduiken (naast (ex-) rijkswachters). En toen een aantal extreemrechtse rijkswachters in het vizier van de Bendespeurders kwamen, de zogenaamde Groep G, duikt daarbij de naam van Johan Demol op. In interne rijkswachtnota’s wordt hij omschreven als sympathisant van WNP.

Ook de persoon van Madani Bouhouche, een ex-rijkswachter wiens naam vaak genoemd wordt in het bende dossier, kan gelinkt worden aan WNP ook al was hij zelf geen lid. Toen Bouhouche een WNP’er wou binnenhalen in het privédetectivebedrijf ARI dat hij samen met Beijer, een andere ex-rijkswachter, had opgestart, leidde dat overigens tot een breuk tussen hen beide.

Bij een van de bende-overvallen, in Temse in september 1983, wordt o.a. een kogelvrije vest gestolen die later wordt teruggevonden bij WNP-lid Eric Lammers.

Er zijn dus zeker elementen die een verband leggen tussen WNP en de Bende. En die elementen zijn ook herhaaldelijk onderzocht, zowel in het team van Charleroi als in het team van Dendermonde. Dat bevestigen ook onafhankelijke bronnen van het onderzoek.

Zo stelde De Bendecommissie-bis wel enkele manipulaties van extreemrechts vast, maar formuleerde in haar conclusies dat: “(…) kan worden gesteld dat er tot op heden geen materiële aanwijzingen zijn om de hypothese te ondersteunen dat extreem rechts – in de vorm van een of andere organisatie zoals Front de la Jeunesse of WNP – daadwerkelijk betrokken zou zijn geweest bij de aanslagen van de bende van Nijvel”.

Medio jaren 80 werd gezocht op 4 pistes

De professoren Fijnaut en Verstraeten komen in hun doorlichting van het Bende onderzoek tot de conclusie dat het spoor van extreem rechts, in tegenstelling tot wat her en der beweerd werd, wel degelijk voorwerp uitmaakte van het werk van de enquêteurs.

Onderzoeksrechter Schlicker (Nijvel) heeft in de periode 1984-1985 een aantal leden van de staatsveiligheid ondervraagd over de werking van WNP en hun rol daarin. Bij de overheveling van het dossier naar Charleroi werkte onderzoeksrechter Lacroix in het verlengde van dit spoor. In de archieven Charleroi is terug te vinden dat medio jaren 80 er gezocht werd op vier pistes.

Eén daarvan is de piste extreemrechts, meer bepaald gewezen WNP’ers en/of ex rijkswachters. En ook onderzoeksrechter Troch (Dendermonde) wilde werken op dit spoor. In ene brief aan de Gentse procureur-generaal schrijft hij “dat de onderzoekers van de groep Delta de mening zijn toegedaan dat het –in het kader van de piste van extreem rechts- onontbeerlijk is kennis te kunnen nemen van een aantal dossiers in verband met Westland New Post”.

In welke mate stelt deze getuigenis iets wezenlijk nieuw voor?

De professoren stelden bij hun doorlichting vast dat de piste van extreemrechts en de rol daarin van WNP vooral in het onderzoek van Charleroi doorgedreven onder de loep werd genomen, “het ontstaan van deze groep, haar interne organisatie, uitrusting en taakverdeling, haar leden en sympathisanten, haar daadwerkelijke activiteiten en haar concrete contacten met (leden van) overheidsdiensten zoals de rijkswacht en de veiligheid van de staat”.

Men zoekt naar verbindingen tussen WNP en de modi operandi van de bende. De speurders doen dat door mensen te verhoren, tactische, technische en administratieve onderzoeken te voeren zoals controle van adressenboekjes, dactyloscopisch onderzoek, onderzoek van lokalen, garages, postbussen, …

Men heeft dus wel degelijk gezocht op deze piste ondanks het gegeven, dat stelden ze ook vast, dat de magistratuur en dan vooral (toenmalig) onderzoeksrechter Hennart zich hierbij niet altijd even coöperatief opstelden.

Het spoor WNP is dus wel degelijk onderzocht en de vraag is dus in welke mate deze getuigenis iets wezenlijk nieuw voorstelt.

Wat is de relevantie van de recente verklaringen?

Dat een organisatie als Westland New Post gelinkt wordt aan de Bende is een plausibele werkhypothese. WNP wou inderdaad de staat destabiliseren en via terreur een klimaat creëren die een sterk, autoritair regime moest toelaten. Die strategie van de spanning is niet zo vergezocht en kan worden onderbouwd met voorbeelden uit het buitenland.

Maar, als we een aantal gezaghebbende bronnen mogen geloven, is die werkhypothese ook daadwerkelijk onderzocht. En dus is de vraag waarom dat WNP verhaal nu opnieuw ter sprake wordt gebracht? De getuige van vandaag levert geen keiharde bewijzen. Hij was naar eigen zeggen 2 à 3 jaar lid van Westland New Post, begin jaren 80. Hij geeft drie elementen die hem doen geloven dat WNP te maken had met de Bende:

  1. De figuur van Michel Libert. De getuige van vandaag zegt dat hij Libert tegenkwam in een grootwarenhuis toen hij daar een verkenning deed. (Op zich is dat geen nieuws, Libert verklaarde zelf al zo’n verkenningen te hebben uitgevoerd.) Libert trekt volgens de getuige van vandaag ook als twee druppels water op robotfoto nr. 19. Michel Libert zou hem later ook toevertrouwd hebben dat hij bij een van de acties beschoten is geweest door de rijkswacht. Volgens hem was dat de Bende-overval in Maubeuge.
  2. Bij een van de WNP-oefeningen in het Zoniënwoud was daar een gebochelde man aanwezig. Zo’n gebochelde man is ook gesignaleerd bij een van de Bende overvallen.
  3. Een van de aangeleerde WNP-technieken had te maken met “strategische terugtrekking”, daarbij schietend vanuit de kofferbak van een auto, een techniek die ook door de bende gebruikt werd.

Zo blijft het vreemd dat iemand blijkbaar op eigen initiatief, om principiële redenen, van de ene op de andere dag uit een clandestiene organisatie als WNP kan stappen

De man getuigt nu omdat hij wil dat de waarheid eindelijk naar boven komt. Maar de vraag is of zijn getuigenis ultieme antwoorden geeft dan wel nieuwe vragen oproept. Zo blijft het vreemd dat iemand blijkbaar op eigen initiatief, om principiële redenen, van de ene op de andere dag uit een clandestiene organisatie als WNP kan stappen. Al bij al is hij ook maar een tweetal jaren lid geweest van WNP en heeft hij naar eigen zeggen nooit zelf iets, van ver of van nabij, te maken gehad met de Bende.

Hij verklaarde wel ooit in Gent klaar te hebben gestaan om alle geüniformeerde rijkswachters en politiemensen die niet een bepaald insigne droegen, neer te maaien. Maar die “oefening” werd te elfder ure afgeblazen.

Kan het onderzoek een nieuwe wending nemen?

Dat een ex-militair gewacht heeft tot zijn strafbare feiten verjaard waren om naar buiten te komen met grote “onthullingen”, zoals zijn advocaat beweert, is te begrijpen vanuit zijn individueel standpunt maar of ook de maatschappij daar veel boodschap aan heeft …

Dat de daders van de Bende nog steeds niet gevat zijn, is een schandaal van de grootste orde. Of het ooit nog tot een proces komt, is hoogst twijfelachtig al was het maar omdat naast alle problemen in het onderzoek er inmiddels ook nogal wat procedurele problemen zijn.

De getuige van vandaag is in 2013 al eens ondervraagd in het kader van het Bende-onderzoek. Vandaag stapte hij in overleg met zijn advocaat naar de pers al heeft hij ook t.a.v. de speurders opnieuw verklaringen afgelegd.

Het valt af te wachten of met zijn verklaringen het onderzoek een nieuwe wending kan nemen dan wel dat het opnieuw een toertje is in de zoveelste carrousel.

Bron » VRT Nieuws | Dirk Leestmans

Getuige in zaak-Bende van Nijvel: “Michel Libert schoot op politie in ’82”

Geplaatst op door

Een anonieme getuige zegt dat Michel Libert in 1982 betrokken is geweest bij een schietpartij op de politie. “Libert heeft me dat zelf gezegd”, vertelde de getuige aan VTM NIEUWS. Libert is een voormalige topman van de Westland New Post, een extreemrechtse en pseudomilitaire organisatie die al langer in verband wordt gebracht met De Bende van Nijvel.

Liberts naam duikt al langer op in het onderzoek naar de Bende, maar kwam de afgelopen weken opnieuw sterker in de schijnwerpers te staan, toen dezelfde getuige via zijn advocaat Libert aanduidde als ‘De Reus’ van de Bende. Libert wordt al sinds 1984 onderzocht als één van de mogelijke Reuzen.

Verkenningsopdracht in GB

De anonieme getuige zou Libert zijn tegengekomen toen die een verkenningsopdracht aan het doen was in een GB in Kraainem. Later zou Libert hem hebben toevertrouwd dat hij in 1982 bij een schietpartij op de politie betrokken zou zijn geweest.

Zo’n dertig jaar geleden was Libert een fors gebouwde man van 1,91 meter, waardoor hij ook destijds in het vizier van de speurders kwam. In de jaren negentig gaf Libert toe meermaals voor de aanslagen van de Bende van Nijvel supermarkten verkend te hebben in opdracht van een onbekende opdrachtgever.

“Laatste op lijst met verdachten”

Toen Libert in oktober 2014 door de toenmalige onderzoeksrechter gedurende 48 uur werd vastgehouden, kwam er over de opdrachtgever van supermarktspionage geen duidelijkheid en mocht hij als een vrij man opnieuw huiswaarts keren. “Een van de speurders heeft me toen gezegd dat ik de laatste was op hun lijstje van mogelijke daders”, verklaarde Libert vorig jaar in de Franstalige media. “Na mij was er het grote niets.”

Ruim een week geleden schreeuwde Libert nogmaals zijn onschuld uit in een interview met VTM NIEUWS. “Voor de zoveelste en hopelijk ook de laatste keer: neen, ik ben niet ‘de Reus’ van de Bende van Nijvel. Moest ik het geweest zijn, was ik allang met mijn rugzak vertrokken en ondergedoken”, klonk het toen. Inmiddels heeft Libert een klacht ingediend tegen de anonieme getuige wegens laster.

Bron » Het Laatste Nieuws

Wie probeert het onderzoek naar de Bende van Nijvel te ondermijnen?

Geplaatst op door

Nieuwe Reus, nieuwe wending in het onderzoek naar de Bende van Nijvel? Eén ding lijkt zeker: iemand is momenteel druk bezig de media te bestoken met verzinsels en valse sporen.

“De televisie stond nog aan. Hun kelen waren over­gesneden en hun hoofden waren getroffen door geweer­schoten. Zij lijken geknield tegenover elkaar te zijn geëxecuteerd.”

Zo stond de vondst van de twee lichamen beschreven in het politie­dossier. Het was een donderdag­avond, 18 februari 1982 in Anderlecht, Herderslied­straat 97. Een flatgebouw met vier verdiepingen. De daders hadden eerst aangebeld bij de eigenaars, een gepensioneerd Vlaams bakkers­koppel op de benedenverdieping. Een van hen vroeg: “Vandermeulen?”

Nee, Vandermeulen, dat was de andere bel. Het koppel zag twee mannen. Het gestommel daarboven duurde maar een paar minuten.

Nadat z’n keel was doorgesneden, kreeg Alfons Vandermeulen (31) twee kogels in z’n achterhoofd, Francesca Arcoulin (44) kreeg er drie. Ze waren een koppel zonder geschiedenis. Ze waren allebei getrouwd geweest en hadden elkaar pas een jaar of drie eerder leren kennen. Alfons was die avond rond tienen thuis­gekomen met een zak aardappelen. De laatste pagina van de akte van beschuldiging op het latere assisen­proces zegt: “Alfons leek zich enkel te interesseren voor voetbal. Hij zou nooit lid zijn geweest van de KGB.”

De KGB, de Russische geheime dienst.

De verdachten in de beklaagdenbank van het Brusselse assisenhof, begin 1987, waren Marcel Barbier en Eric Lammers, ten tijde van de dubbele rituele moord 21 en 20 jaar oud. De een was militair, de ander student aan de militaire school. Ze waren aangesloten bij Westland New Post (WNP). De neo­nazistische groepering was in 1981 opgericht door Paul Latinus, een vroegere medewerker van de Brusselse minister Cécile Goor. Latinus was in 1980 naar Chili getrokken, zou daar banden hebben gesmeed met de CIA. Zou zijn teruggekeerd met een missie.

WNP, zo was het idee, moest KGB-spionnen opsporen. Info vergaren over afwijkende seksuele voorkeuren van politici. Jongelui als Barbier en Lammers opleiden in close combat, en het schaduwen en doden van opponenten. Michel Libert, chef inlichtingen bij WNP, ging op vraag van Latinus telexen en toegangs­pasjes stelen op het hoofdkwartier van de NAVO in Evere. Sommige telexen vermeldden geheime locaties van Britse schepen tijdens de Falkland­oorlog.

Het was de bedoeling dat de diefstal zou worden ontdekt en grote ophef veroorzaken. Libert plaatste zakken vol telexen in een huis, stak dat in brand, wachtte tot de brandweer en de politie zou komen, maar niemand schonk aandacht aan de telexen.

Tot 16 augustus 1983, anderhalf jaar na de rituele moord, had niemand ooit gehoord over WNP. Dat veranderde toen een dronken Marcel Barbier tijdens een ruzie met zijn broer een schot loste en werd ingerekend. De politie van Vorst trof bij een huiszoeking wapens, bivakmutsen, telexen en blanco NAVO-toegangspassen. Barbier werd aangehouden en kreeg van Latinus het bevel om alles te bekennen. Alles wat hij wist over WNP en de moord in de Herderslied­straat. Latinus had daderkennis en bracht die over op Barbier, die zo commissaris Georges Marnette van de Brusselse gerechtelijke politie kon overtuigen.

Michel Libert: “Bij WNP waren wij er allemaal van overtuigd dat wij voor de Staatsveiligheid werkten. Na Barbier ben ik in de zomer van 1983 zelf ook aangehouden. Vanwege die telexen. Hoogverraad, heette dat. Ik heb viereneenhalve maand in voorarrest gezeten. Ik begreep er niks van.”

Niets dan raadsels

De WNP’ers hadden redenen om zich gedekt te voelen. Een van hun leiders was Christian Smets, een agent van de Staatsveiligheid. Officieel was hij belast met het infiltreren van extreemrechtse clubjes, maar binnen WNP zagen ze hem als hun kolonel, een van de auxiliaires van WNP. Contacten bij leger en rijkswacht, zoals ook Martial Lekeu, Madani Bouhouche en Robert Beijer.

Michel Libert: “Er waren in die tijd ook bedrijven die giften stortten aan ons. Veel mensen maakten zich zorgen over de Russische dreiging, en vonden dat er zoiets moest zijn als een geheim ondergronds leger voor als de Sovjets zouden binnenvallen.”

Overtuigd dat hij moest doen wat Latinus hem opdroeg, bekende Barbier de moorden en wees hij zijn maat Eric Lammers aan als tweede dader. Die schreeuwde op het proces zijn onschuld uit. Lammers had een stevig alibi en werd in 1987 vrijgesproken. Barbier kreeg levenslang.

Minstens een van de twee rituele doders is dus nooit ontmaskerd, en dat is maar één van de talloze raadsels rond WNP. De rol van Smets is tot op vandaag een enigma, en dat geldt ook voor de ‘zelfmoord’ van Paul Latinus. Zijn lichaam werd in de avond van 24 april 1984 ontdekt in de kelder van zijn vriendin in Court-Saint-Etienne. Volgens de officiële versie hing Latinus zich daar op met een telefoonsnoer. Latere tegenonderzoeken lieten zien dat het snoer zijn gewicht niet kon dragen en dat als je zijn lengte optelde bij die van het snoer, je meer centimeters bekwam dan tussen vloer en plafond.

Over Latinus en zijn WNP is een halve bibliotheek volgeschreven. Het hield nooit op.

Anonieme brief

Donderdag 13 juli 1989. Journalist René Haquin van Le Soir vindt een brief tussen zijn ochtendpost van Christian Elnikoff, een vroegere Franse huurling uit de harde kern van WNP. Tegen de tijd dat u dit leest, schrijft Elnikoff, ben ik dood. Hij bekent in de brief dat hij en een andere WNP’er de dubbele moord in de Herdersliedstraat hebben gepleegd, en dat Barbier onschuldig is.

De suïcide mislukt. Haquin treft Elnikoff diezelfde ochtend op de spoed in een ziekenhuis in Etterbeek. Elnikoff herhaalt zijn bekentenis, komt daar na een dag bij de politie alweer op terug en mag beschikken.

Nadat Eric Lammers is vrijgesproken, pleegt hij in 1988 een bijna identieke dubbele moord in Antwerpen. Nadat hij daarvoor z’n straf van 11 jaar heeft uitgezeten, gaat hij jaren later de moorden in de Herdersliedstraat bekennen bij de cel Waals-Brabant (CWB), die onderzoek voert naar de Bende van Nijvel. In België kun je, eens vrijgesproken voor een assisenhof, voor dezelfde feiten niet opnieuw worden berecht.

Al zo lang als er wordt gezocht naar de Bende, is WNP een hondstrouw monster van Loch Ness. Het komt altijd terug.

Ex-CWB-speurder: “Om de zoveel jaren gebeurde hetzelfde. Een nieuwe jonge speurder kwam het dossier doorlezen, begon met fonkelende ogen over WNP. ‘Waarom hebben jullie dit nooit onderzocht, en waarom dat niet?’ En dan zei je: kijk eens in de volgende farde.”

In 2012 kondigde de toen nieuwe onderzoeksrechter Martine Michel aan dat WNP voor­taan dé nieuwe piste was. Er werd gegraven in de tuin van een oude druïde die ooit had aangeleund bij WNP. In 2014 werd Michel Libert, de telexdief, 48 uur lang aangehouden op verdenking de ‘Reus’ te zijn van de Bende. Hij meet 1,91 meter.

Michel Libert: “Ze vroegen me waar ik was op 7 oktober 1983, de dag van de aanslag op de Delhaize in Beersel. Wel, dat wist ik toevallig nog: in de gevangenis van Vorst. Vanwege die zaak van de NAVO-telexen. Ik heb toen gezegd dat ik misschien via de schoorsteen was buiten geraakt (lacht).”

Drie politiemensen die twee jaar verwoed hadden zitten werken op de WNP-piste, stapten na de vrijlating van Libert boos op bij de CWB. Hun woede werd in april 2015 geventileerd in een zes pagina’s lange anonieme brief aan advocaat Jef Vermassen, die een aantal Bende-slachtoffers vertegenwoordigt. Letterlijk: ‘De Bende van Nijvel is al lang geen onopgelost mysterie meer! Er zijn alleen magistraten die boven alles en iedereen staan en die zelfs de vuilste streken niet schuwen om de waarheid binnenskamers te houden.’

Volgens de brief bestond de Bende uit 1/ Michel Libert, 2/ Christian Elnikoff en 3/ Jean-Paul Dauphin. Drie oudgedienden van WNP. De laatste, Dauphin, is een mindervalide ex-werknemer van de Dienst Inschrijvingen van Voertuigen (DIV), toen die nog gehuisvest zat boven het centraal station in Brussel. Volgens toenmalige collega’s was de man 1,50 meter groot en heel erg gebocheld, en kon hij niet zelfstandig stappen. Volgens de auteurs van de anonieme brief zat het anders in elkaar: ‘Jean-Paul Dauphin is heel slecht te been, wellicht door een schotwond in de rug. Dit is op heden nog niet onderzocht mogen worden.’

In de brief worden magistraten Michel en De Valkeneer ervan beticht zich te verzetten tegen een simpel medisch onderzoek dat uitsluitsel zou kunnen geven over de verwonding en dus de Bende van Nijvel. Over Jean-Paul Dauphin ging parallel met de brief nog een ander hardnekkig gerucht. De man werd in 1998 beheersonbekwaam verklaard en leeft in een home, maar zou enkele jaren geleden op een geluidsopname hebben bekend dat hij de vaste chauffeur was van de Bende.

Procureur-generaal De Valkeneer werd daar op 21 november 2017 in Humo op aangesproken. Hij antwoordde: “Die bekentenis staat nergens in het dossier. Ze staat niet in een proces-verbaal.”

Exit Bonkoffsky?

Eind vorig jaar raakte bekend dat de vroegere Aalsterse rijkswachter Christiaan Bonkoffsky kort voor zijn dood tegenover zijn broer opbiechtte dat hij actief was bij de Bende. Zijn medisch dossier bij de rijkswacht, getuigenissen van zijn exen en zijn beste vriend, een ooggetuige van de Bende-raid in Overijse: alles leek de postume zelfbeschuldiging te bevestigen. Na 35 jaar leek de doorbraak dan toch een feit.

Maar die Bonkoffsky, die is het dus blijkbaar toch ook weer niet. Tenminste, zo viel twee weken geleden op te maken uit de uitlatingen van een speurder in een perslek aan Het Laatste Nieuws: “We zijn 99 procent zeker dat hij het niet is.”

Vorige week berichtte Het Nieuwsblad over een nieuwe wending in het onderzoek. De speurders zouden plots erg veel waarde hechten aan de getuigenis van een Vlaamse militair die zich in 1981 wilde aansluiten bij WNP. Hij zegt de ‘Reus’ te hebben herkend op de 20 jaar geleden vrijgegeven robotfoto 17, dezelfde waarin eerder Bonkoffsky was herkend. De nieuwe ‘Reus’ is, nog maar eens een keer, Michel Libert.

Michel Libert: “Deze week groette iedereen mij op straat. ‘Ha, daar hebben we hem, de reus!’ Ik begin het zowaar grappig te vinden.” Het idee dat de gebochelde Dauphin, die hij goed heeft gekend bij WNP, de chauffeur zou zijn geweest bij de Bende van Nijvel, vindt Libert al net zo vermakelijk: “Jean-Paul werd in alles wat hij deed gehinderd door zijn handicap, en zijn erg frequente epilepsie-aanvallen. Ik kan erover meepraten, ik zat tweemaal naast hem in de auto toen hij zo’n aanval kreeg en we uit de bocht vlogen. Ik zie hem niet zo direct als een betrouwbare chauffeur.”

Het is een bruine envelop. Ze is op vrijdag 11 mei, daags voor de onthulling in Het Nieuwsblad, afgestempeld in een postkantoor in Gent. Er zit een cd in. Later blijkt dat nagenoeg alle Vlaamse nieuwsredacties er een hebben ontvangen.

Op de cd is de anonieme brief van de WNP-speurders uit 2014 gebrand en er zit ook een powerpointpresentatie bij van een 1 uur en 46 minuten. De presentatie, waar een hoop tijd in is gestoken, wijst opnieuw Libert, Elnikoff en Dauphin met de vinger. Hun motief? Simpel: wraak op de Belgische staat omdat die straffeloosheid had beloofd voor de dubbele moord in de Herdersliedstraat en z’n afspraak niet nakwam. De powerpoint somt op hoe WNP bij elke Bende-aanslag symbolen achterliet die leiden naar één man en één man alleen. Adolf Hitler.

In 1982 en 1983 slaat de Bende onder meer toe in Ohain, Beersel en Anderlues. Als je de eerste letters van deze gemeenten (O + B + A) in het alfabet afzet tegen cijfers, aldus de Powerpoint, krijg je 15 + 2 + 1 = 18. En welke letters krijg je in het alfabet op 1 en 8? A en H. Waar sloeg de Bende bij de tweede golf in 1985 toe? In Overijse, Braine-l’Alleud en Aalst. Weer O + B + A. Waarom vielen er in Overijse en Braine-l’Alleud 8 en in Aalst nog eens 8 doden? 8 en 8 = H en H = Heil Hitler. Wat gebeurde er ook ooit op 9 november, de dag van de aanslag in Aalst? Kristallnacht. En waarom gebruikte de Bende altijd een Golf GTI van het merk Volkswagen?

Rose-Marie D.

Op fragment 00:36:42 van de powerpoint verschijnt een foto van een dame van middelbare leeftijd en haar kat. De foto blijkt geplukt van haar (inactieve) Facebook-profiel. Ze heet Rose-Marie D., zij is de ex van de enkele jaren geleden overleden Christian Elnikoff. Volgens de powerpoint ligt D. aan de basis van de geluidsopname: ‘Er werd een list opgezet waar mevrouw D. aan heeft meegewerkt. Er werd in de instelling waar Jean-Paul Dauphin vandaag verblijft tussen deze twee personen een gesprek gevoerd over de Bende van Nijvel. Uit de details die Dauphin aanhaalde blijkt dat het amper anders kan dan dat hij betrokken is geweest bij meerdere aanslagen. Dit gesprek is van op korte afstand opgenomen.’

Je adem gaat even stokken. De tape bestaat dan toch? En we weten nu ook wie Dauphin op zijn oude dag zijn mond voorbij deed praten?

Rose-Marie D. bewoont een huisje met een tuintje op het Vlaams-Brabantse platteland. Ze vraagt ons allereerst of we een beetje ernstig willen blijven. Rose-Marie D.: “Als ik iets wist over de Bende van Nijvel, had ik het al lang aan de politie verteld. Ik ben op dit moment (woensdagnamiddag, DDC) een kwaaie brief aan het schrijven aan de politie. Ik wil graag weten waar dit vandaan komt. Of dat zomaar mag, je foto van Facebook plukken, daar van alles bij fantaseren en naar alle kranten sturen. Ja, mijn ex was goed bevriend met Dauphin, ik ben die man enkele jaren geleden nog eens gaan bezoeken. Het gaat niet goed met hem, hij kan amper nog praten. Lopen kan hij al heel lang niet meer. Een geluidsopname met een bekentenis? Mijnheer toch.” (zucht)

“Ik ben de tel kwijt van hoe vaak ik al door de Bende-speurders ben ondervraagd. Er hangt nog altijd een beloning van 250.000 euro in de lucht voor de gouden tip. Denkt u echt dat ik die zou laten liggen? Die zelfmoordpoging in 1989, dat was een triest verhaal. Christian was 100 procent zeker dat de jongen die de dubbele moord had bekend, dat niet had gedaan. Hij dacht die te kunnen helpen. Hij had een ernstig drankprobleem, toen. Meer valt er niet te vertellen, vrees ik.”

Waarom steekt iemand zo veel energie in het bestoken van de media met manifest verzonnen informatie? En is het wel zo zeker dat de Bonkoffsky-piste begraven is ten gunste van WNP?

Ondervraagd over het lek in Het Laatste Nieuws zei justitieminister Koen Geens (CD&V) vorige week in de bevoegde Kamercommissie: “Het onderzoeksteam is ervan overtuigd dat het lek niet uit zijn midden komt. Indien het dus een lek zou zijn dat op waarheid zou berusten, wat ik niet weet, is dat in elk geval niet gebeurd vanuit het onderzoeksteam dat op dit ogenblik met de zaak bezig is.”

Bron » De Morgen | Douglas De Coninck

Extreemrechtse organisatie Westland New Post verdeelt speurders Bende van Nijvel

Geplaatst op door

Westland New Post, de extreemrechtse organisatie die nu door een ex-lid opnieuw aan de Bende van Nijvel wordt gekoppeld, zorgt al jaren voor discussie onder de Bende-speurders. Eén groep rechercheurs is er zeker van dat dáár de antwoorden gezocht moeten worden. Toen de speurders in 2014 van hogerhand de opdracht kregen om WNP te laten rusten en nu eens andere sporen te onderzoeken, zorgde dat voor een tweespalt.

Een banale ruzie op straat tussen twee dronken broers. Daardoor kwam het gerecht in 1983 het bestaan van Westland New Post op het spoor. Een politiepatrouille moest op een avond in augustus in de Brusselse gemeente Vorst tussenbeide komen, omdat ex-paracommando Marcel Barbier het op straat aan de stok had gekregen met zijn broer Robert. Barbier was dronken, en trok een colt. Toen hij de politie opmerkte, probeerde hij nog een voorbijrijdende auto te kapen.

Redenen genoeg om eens bij die Barbier thuis te gaan kijken, dacht de politie. Daar trokken ze grote ogen: ze vonden er wapens, bivakmutsen, en een pakket ultrageheime, gestolen NAVO-documenten. En ze ontdekten het bestaan van Westland New Post. Een extreemrechtse organisatie met een tiental leden, een militaire structuur en internationale contacten.

Allicht werd WNP al in 1979 opgericht, als een afsplitsing van het al even rechtse Front de la Jeunesse. Leider van WNP was Paul Latinus, een werkloze ingenieur. Zijn rechterhand was Michel Libert, de man die nu door de nieuwe getuige als ‘de Reus’ van de bende wordt herkend.

Het doel van WNP, zeiden de leden, was een Sovjetinvasie tegen te houden. De organisatie hield officieel op te bestaan in 1984, met de dood van leider Latinus. Of hij zelf uit het leven stapte dan wel vermoord werd, is nog steeds voer voor discussie.

Ruzie onder speurders

Al in de jaren tachtig raakten speurders van de onderzoekscel in Charleroi ervan overtuigd dat binnen het militaristische WNP de sleutel van het mysterie over de Bende van Nijvel zit. Ook de parlementaire onderzoekscommissie boog zich over de groep.

Over de reden waarom WNP de aanslagen gepleegd zou hebben, bestaan verschillende theorieën. Sommigen menen dat ze een angstklimaat wilden creëren, om een rechts beleid ingang te doen vinden. Anderen denken dat de aanslagen een wraakactie waren, omdat een WNP-lid tot een celstraf veroordeeld werd. “Maar we konden nooit materiële bewijzen vinden”, zo zei het gerecht.

Dat duurde tot 2014, tot het gerecht een laatste keer een grote operatie op poten zette. Er volgden opnieuw huiszoekingen bij de ex-WNP-leden. Michel Libert werd opnieuw opgepakt. Het leverde andermaal geen bewijzen op, en onderzoeksrechter Martine Michel besloot dat voortaan op andere sporen gezocht moest worden. Dat zorgde voor een tweespalt binnen het speurdersteam, omdat een deel zich op WNP wou blijven concentreren. Een aantal speurders stapte op.

In 2015 werden ook anonieme brieven rondgestuurd naar de autoriteiten, waarbij de afzender beweerde dat het onderzoek werd geboycot. De brief belandde bij Justitieminister Koen Geens (CD&V), maar ook bij advocaten zoals Jef Vermassen.

Procureur-generaal Christiaan De Valkeneer, die toen het onderzoek leidde, reageerde in oktober vorig jaar: “Die briefschrijvers beweerden dat ik de piste-WNP in de doofpot wilde steken, en dat wij mensen van de vroegere Staatsveiligheid beschermden. Ik ben het met hen eens dat het spoor WNP zeer interessant is en blijft. Maar nogmaals: er waren geen aanwijzingen genoeg om Libert en co. aan te houden.”

Slachtoffers blij

Verschillende slachtoffers van de Bende zijn blij dat de speurders zich opnieuw over de rol van WNP buigen. “Ik zie geen enkele andere theorie waarin alles blijkt te kloppen”, zegt Diederik Palsterman. Hij was 11 jaar oud toen de Bende zijn vader Jan doodde.

“Al vijf jaar ben ik ervan overtuigd dat WNP de juiste piste is”, zegt David Van de Steen, die in de Delhaize in Aalst zag hoe zijn ouders en zus werden doodgeschoten.

Michel Libert: “Klacht indienen”

Michel Libert, de man die door het anonieme WNP-lid als de Reus wordt herkend, wil deze week een klacht indienen. “Tegen iedereen die me in het verleden al de Reus heeft genoemd”, zo zegt Libert. Hij verwijst ook naar het gerecht. “Het is genoeg geweest. Ik heb niets te maken met de Bende van Nijvel. Wie het tegendeel beweert, die heeft een klacht aan zijn broek.”

De advocaat van de getuige reageert afwachtend. “Iedereen heeft het recht om iemand te herkennen in een robotfoto. Wil hij mijn cliënt berichten van laster, dan zal hij moeten aantonen dat hij de Reus níét is.”

Bron » Gazet van Antwerpen

Het verhaal van de twee reuzen van de Bende

Geplaatst op door

Als Michel Libert ‘de Reus’ van de Bende van Nijvel is, dan kan de ex-rijkswachter Chris B. hem niet zijn. En omgekeerd.

Is Michel Libert (61) de man van de beruchte ‘robotfoto 19’ en dus ‘de Reus’ van Bende van Nijvel? Of is het de overleden ex-rijkswachter Chris B., zoals diens broer tot op vandaag volhoudt? Allebei lijken ze als twee druppels water op de man van de tekening. Maar ze kunnen natuurlijk niet allebei ‘de Reus’ zijn.

Meer nog: het is goed mogelijk dat geen van beiden de man met het vissershoedje van de beruchte robotfoto is. Een van de grote problemen in het onderzoek naar de Bende van Nijvel is namelijk dat er weinig zekerheden en feiten zijn waarop de speurders kunnen voortbouwen. Zelfs de betrouwbaarheid van de beruchte robotfoto nr. 19 werd al snel na de verspreiding ervan in twijfel getrokken. Ook door de speurders zelf, die goed beseften dat ze de robotfoto niet als evangelie mochten aannemen. Het portret werd meer dan tien jaar na de overval op de Delhaize van Overijse (27 september 1985) onder hypnose geschetst door een kroongetuige. Maar hypnose is een zeer omstreden techniek, zeker als die wordt toegepast tien jaar na de feiten.

Buschauffeur

Het is dus goed mogelijk dat de Reus van de Bende van Nijvel er helemaal anders uitzag dan de man op foto nr. 19. ‘Maar toch verpest die foto al twintig jaar mijn leven’, zegt Michel Libert aan De Standaard. ‘Nochtans lijkt de chauffeur van de bus die ik dagelijks in Brussel neem ook als twee druppels water op de man met het vissershoedje, en hij is nooit opgepakt.’

Libert stond in de jaren 80 aan het hoofd van de extreemrechtse organisatie Westland New Post (WNP). Een getuige die eind jaren 70, begin jaren 80 lid was van WNP, vertelde vorige week aan de speurders dat de technieken die hij aanleerde bij WNP nauw aansloten bij de manier waarop de Bende van Nijvel later overvallen pleegde (DS 12 mei). Daardoor gaan de verdenkingen opnieuw in de richting van WNP.

Doofpotoperatie

Opnieuw, want Michel Libert en WNP hebben in de loop der jaren verschillende keren centraal gestaan in het onderzoek, maar telkens liep het spoor dood. In 2014 werd Libert een laatste keer opgepakt. Ook toen werd hij snel weer vrijgelaten. ‘We hadden niet genoeg aanwijzingen tegen hem’, klonk het bij het gerecht in Charleroi.

De vrijlating van Libert leidde in 2014 tot een grote ruzie binnen de toenmalige speurderscel. Enkele speurders stapten zelfs op. In die periode ontvingen advocaat Jef Vermassen, advocaat van Bende-slachtoffer David Van de Steen, en minister van Justitie Koen Geens (CD&V) een anonieme brief waarin Libert werd aangewezen als de Reus. Het gerecht werd beschuldigd van een doofpotoperatie.

Zuid-Amerika

WNP werd opgericht tijdens de Koude Oorlog. Libert houdt tot vandaag vol dat de organisatie moest dienen om bij een eventuele Sovjetinvasie het verzet in ons land te organiseren. ‘Het is dankzij mensen zoals ik dat u vandaag op het Brouckèreplein in Brussel nog altijd steak frites kunt eten in plaats van borsjtsj’, beweert Libert ook vandaag nog.

‘Het kan zijn dat mensen van WNP ontspoord zijn en te maken hadden met de Bende van Nijvel. Ik heb mijn theorieën daarover en die heb ik jaren geleden verteld aan de speurders. Maar ik heb niets te maken met de Bende en ik ben al zeker niet de Reus. Was dat wel zo, dan zat ik allang in Zuid-Amerika in plaats van op een kleine flat in Brussel.’

Libert zegt dat hij voortaan een klacht indient tegen iedereen die nog suggereert dat hij ‘de Reus’ van de Bende is. Het spoor Libert/WNP is trouwens lang niet het enige waar de nieuwe speurderscel, die sinds de verhalen over Chris B. is uitgebreid van 3 tot 30 mensen, mee bezig is.

Bron » De Standaard | Mark Eeckhaut