Een podcast en Facebookgroep zoeken naar nieuwe getuigenissen in verband met de moord op Christine Van Hees (16). Ze werd op 13 februari 1984 mishandeld en vermoord teruggevonden in een oude champignonkwekerij in Oudergem. 40 jaar na de feiten is van de dader nog altijd geen spoor, de zaak is al verjaard.
De moord op Christine Van Hees is een van de meest beruchte cold cases uit ons land. Het tienermeisje uit de Arsenaalwijk in Etterbeek ging in de vroege jaren tachtig naar school in Anderlecht, schaatste bij Poseidon in Sint-Lambrechts-Woluwe en hield volgens haar vriendinnen van sport en muziek.
“Ze luisterde graag naar de Franse charmezanger Michel Delpech en natuurlijk naar U2, zoals iedereen in die tijd”, vertelt Nathalie Giernaert, een van haar jeugdvriendinnen. “Ze was heel open. We waren heel onze lagere school klasgenootjes, buurmeisjes en kind aan huis bij elkaar. Haar ouders waren strenger dan de mijne, maar ze had een goede familie.”
Christine zou niet ouder dan zestien jaar worden. Exact veertig jaar geleden, op 13 februari 1984, werd haar lichaam verkoold teruggevonden in de kelder van een oude champignonkwekerij in Oudergem. Die stond al jaren leeg en deed dienst als kraakpand. Christine was naakt, lag op haar buik en had ijzerdraad rond haar handen, benen en nek, bleek uit het toenmalige onderzoek. Het autopsieverslag sprak over veelvuldige mishandeling en sporen van wurging, alvorens ze werd verbrand.
Haar ouders moesten haar uiteindelijk identificeren aan de hand van juwelen die in het gebouw waren gevonden, want het lichaam kregen ze niet te zien. “Ze hadden mij ervoor nog gebeld om te vragen of ik wist waar ze was”, weet Gieraert nog. “Een dag later toonde haar kleine broer me de krant, hij herkende de juwelen.”
Punkers
Hoe Christine die bewuste maandagavond in het kraakpand in de Krijgskundestraat terechtkwam, en wie haar om het leven bracht, hebben de speurders nooit kunnen achterhalen. Ze was de avond ervoor voor het laatst gezien in Anderlecht, op weg naar metrohalte Sint-Guido, en kwam die maandag niet naar school.
10 jaar geleden verjaarde de zaak en stopte alle onderzoek. “Ik geloof in elk geval niet dat ze ooit op eigen houtje zou binnenwandelen in dat pand”, zegt haar jeugdvriendin Giernaert. “Het was februari, koud en donker. We waren twee weken eerder nog samen uit geweest in een café vlakbij en ze had me toen nog gevraagd om samen naar huis te wandelen. Ik heb me later afgevraagd of ze toen misschien al bang was van iemand, maar die indruk had ik niet.”
“Iedereen kende de reputatie van die kwekerij”, herinnert Didier Gosuin zich, nu 71. De oud-burgemeester van Oudergem was er in de jaren tachtig schepen van Stedenbouw. “Op dat moment had de VUB een uitbatingscontract voor een hele zone rond de campus, maar veel gebouwen stonden gewoon te verloederen. De buurt had een slechte naam, met krakers en allerhande sociale problemen.”
De zaak heeft volgens hem een impact gehad op de wijk. “Het uitbatingscontract met de VUB werd voor twee van de drie zones rond de campus opgeheven en wij hebben als gemeente verschillende gebouwen vernieuwd of tot sociale woningen verbouwd. De moord heeft die vernieuwing in stroomversnelling gebracht.”
In de oude kwekerij kwamen destijds geregeld punkers samen om jointjes te roken. Een van hen, Serge C., bleef drie jaar lang aangehouden als verdachte, maar werd in 1987 uiteindelijk vrijgelaten bij gebrek aan bewijs.
“Ik ben ervan overtuigd dat ze zelf helemaal geen drugs gebruikte”, zegt Giernaert, die wel erkent dat ze niet meer zo close was met Van Hees op het moment van haar overlijden. In later politieonderzoek vertelden andere vriendinnen de speurders dat Christine Van Hees een dubbelleven leidde. Ze had eens gesproken over een groep volwassenen waarmee ze optrok en zou ook eerder hebben gespijbeld.
Complottheorieën
Doorheen de jaren doken allerhande nieuwe sporen op, van een wagen die de dagen voor haar dood door de wijk patrouilleerde tot een rockband en zelfs linken met Marc Dutroux – die destijds weleens naar haar schaatsbaan zou zijn afgezakt – en zijn kompaan zakenman Michel Nihoul, die vlakbij een radiostation had. Al die pistes bleken nooit hard te maken. Op online fora circuleren dan weer theorieën die Van Hees’ dood linken aan de Roze Balletten – vermeende seksfuiven van hooggeplaatste figuren in die periode – en de Bende van Nijvel.
“We merken wel vaker dat Belgische zaken een soort mystiek naar boven brengen. Mensen lijken de complottheorieën vlot aan elkaar te linken”, zegt Laura Scheerlinck van de true crime-podcast De volksjury. Hun eerste aflevering, intussen zeven jaar geleden, ging al over de dood van Christine Van Hees. “Maar eerlijk gezegd was ons onderzoek toen nog niet zo grondig. We spelen met het idee om het ooit opnieuw te doen, want zulke zaken spreken tot de verbeelding. Voor nineties kids zijn ze niet zo bekend, terwijl oudere luisteraars al snel laten weten waar ze waren toen ze het nieuws hoorden.”
De Amerikaanse podcastmaker Matt Graves, die in Oudergem woont, maakte zonet voor RTBF een reconstructie van Van Hees’ dood in acht afleveringen. Hij sprak daarvoor met speurders en oude en nieuwe getuigen. “Ik denk dat ze mogelijk een geheime relatie had met een persoon die ouder was dan zij, en dat die persoon deel uitmaakte van een groep met gevaarlijke bedoelingen”, zegt hij. “We vermoeden dat er sprake was van groepsseks en dat zij in die activiteiten werd gelokt. Als zij uit die groep wilde raken, wist ze iets dat de andere leden in gevaar kon brengen. Daarom moest ze boeten”, zegt Graves. “Alleen, we weten dat niet zeker.”
Graves doet in zijn podcast een oproep naar nieuwe getuigenissen, die worden verzameld via een Facebookgroep. “Sinds onze afleveringen online staan, zijn er al tientallen leden bij gekomen. Ik geloof echt dat deze zaak opgelost kan worden.” In Oudergem zelf twijfelt men daaraan. “Verschillende voormalige verdachten zijn al overleden”, zegt Nathalie Giernaert. “En veel van de speurders ook”, zegt oud-burgemeester Gosuin.
Bron » VRT Nieuws