De moord op Philippe Moureaux

In het boek vertelt gewezen WNP-kopstuk Eric Lammers hoe hij eind 1981 het bevel kreeg om toenmalig justitieminister Philippe Moureaux (PS) te vermoorden. “Uit wraak vanwege zijn rol in de strijd tegen het Front de la Jeunesse en de CEPIC”, zo legt Lammers uit. “Gelukkig verloren de socialisten de parlementsverkiezingen en kwam de liberaal Jean Gol in zijn plaats, anders was hij ongetwijfeld vermoord.”

Het bevel, aldus Lammers, kwam van Ferrari Calmette, de bodyguard van topman Christian Smets van de Staatsveiligheid. Hij leidde volgens Lammers binnen het WNP een groep die ‘Trident’ heette. “Ik maakte er samen met Marcel Barbier en een tiental anderen deel van uit. Wij moesten vooral punctuele acties uitvoeren.”

De ontvoering van prins Filip

Halverwege de jaren tachtig verijdelden de Staatsveiligheid en de Brusselse gerechtelijke politie (GPP) een plan om prins Filip te ontvoeren. Dat onthult gewezen Brussels GPP-baas Frans Reyniers. De daders zouden kompanen zijn geweest van topgangster Michel Anthémus, de toenmalige rechterhand van topgangster Marcel Habran en vorige week nog kroongetuige op het proces-Habran in Luik.

“Ooit hebben we samen bij de Luikse procureur-generaal Giet onderhandeld om de ontvoering van prins Filip te voorkomen”, zo vertelt Reyniers. “Het milieu was immers van plan om de crimineel Anthémus te bevrijden en wilde daarom de prins ontvoeren.”

De tip, zegt Reyniers, kwam van de later zelf in de misdaad verzeilde Brusselse substituut Claude Leroy, die op zijn beurt werd getipt door beroepsgokker Jules Montel. Die werd in 1987 op straat geliquideerd, meer dan vermoedelijk door de bende-Habran.

De frats van Di Rupo in het Bendeonderzoek

Het onderzoek naar de Bende van Nijvel liep eind de jaren tachtig grandioos in het honderd na een foute ballistische analyse van een Rugerpistool. De Ruger was hét bewijsstuk van de Nijvelse procureur Jean Deprêtre, toen die in 1988 een stel marginale boeven rond Michel Cocu voor het assisenhof bracht als zijnde de Bende van Nijvel. Het proces liep met een sisser af toen bleek dat een tegenexpertise bij het BKA in Wiesbaden onomstotelijk aantoonde dat de Ruger niks te maken had met de Bende.

Er werd met een beschuldigende vinger gewezen naar Deprêtre, die de tegenexpertise achterhield voor de jury, maar ook naar wapendeskundige Claude Dery. Nu onthult Deprêtre dat Dery zeker niet de enige was die blunderde. “Tussen haakjes,” liet de oud-procureur Bouten optekenen, “wist u dat PS-baas Elio Di Rupo de Ruger van de Borains het eerst heeft onderzocht? Di Rupo werkte toen aan de universiteit van Bergen. Hij gebruikte nog een methode met poeder, die nu helemaal achterhaald is, en deelde toen de analyse van Dery.”

Bron » De Morgen

Een keukenkast in een gevangeniscel

Daniel Féret, de stichter van het Front National schrijft de laatste hoofdstukken van zijn carrière. Prettig leesvoer levert dat niet op. Daniel Féret moet een jaar de cel in. Hij werd gisteren door de correctionele rechtbank van Namen bij verstek veroordeeld wegens valsheid in geschrifte en gebruik van valse documenten bij de Europese verkiezingen van 2004. Voor de oud-voorzitter en stichter van het Front National is het de zoveelste onprettige aanraking met het gerecht. Hij gaat in beroep. “Féret is geen angsthaas”, liet hij gisteren weten.

Féret, in deze krant ooit omschreven als een man met ‘het charisma en de uitstraling van een keukenkast’, stichtte het FN in 1985. Hij maakte zichzelf toen in een moeite ‘voorzitter voor het leven’.

In zijn partij regeerde Féret door de chaos: geen partijstructuur, geen partijvergaderingen, een leegstaand secretariaat… Interne twisten waren van in het begin schering en inslag, maar toch wist de partij bij de verkiezingen van 1994 aardig wat kiezers te overtuigen. Féret kwam in het Europees Parlement terecht. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 kreeg het FN zware klappen. Van het tachtigtal gemeenteraadsleden uit ’94, bleef slechts een handvol over.

De Franstalige media zwegen het FN dood, maar bij de regionale verkiezingen van 2004 behaalde de partij 7,9 procent. Het FN werd daarmee groter dan Ecolo. Bij de federale verkiezingen van 10 juni 2007 bleef de partij steken op 5,6 procent: één zetel in de Kamer en in de Senaat.

Het is nooit helemaal duidelijk geweest waar het FN ophield en waar Féret begon. Dat gold ook voor de bankrekeningen van het FN en zijn kopman. Een RTBF-uitzending van begin 2005 bracht aan het licht dat Féret in Frankrijk een optrekje van 500.000 euro had gekocht, terwijl hij bij de fiscus nog voor 200.000 euro in het rood stond.

Féret was ziedend en zwoer dat hij ‘het vel van die journalist’ zou krijgen. Er werd prompt een onderzoek geopend naar valsheid in geschrifte en verduistering, maar ook naar ‘georganiseerde insolvabiliteit’. In 2006 was het opnieuw raak. Het hof van beroep in Brussel veroordeelde de FN-voorzitter wegens aanzetten tot racisme. De komende tien jaar mocht hij niet meer deelnemen aan verkiezingen.

Politiek betekende dit voor Féret de doodsteek. De rechter legde hem ook een werkstraf op van 250 uur, uit te voeren in de integratiesector voor migranten. Féret was opnieuw in alle staten en overwoog zelfs asiel aan te vragen in Rusland. Ondertussen werden de vele scheuren in het Front National zo groot, dat opnieuw bezetten niets meer uithaalde. Om de haverklap scheurden FN-leden zich af en richtten microscopische partijtjes op met ronkende namen als Bloc National of Front Nouveau de Belgique.

Bovendien moest het FN bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 zelf ook onder een andere naam deelnemen. In plaats van FN, stond er Front-Nat op de kieslijsten. Het ging om een slordigheid van Féret bij het indienen van de lijsten, maar dat belette hem niet om er een complot van de PS in te zien.

Binnen de partij ging het van kwaad naar erger. De interne machtsstrijd woedde in alle hevigheid en werd uiteindelijk beslecht in het nadeel van Féret. In 2007 werd hij uit zijn eigen partij geknikkerd. Het nieuwe FN, met de niet onbesproken Michel Delacroix als voorzitter, liet meteen beslag leggen op de rekeningen van de partij.

Voor hij in de politiek stapte, had Féret een bedenkelijke carrière als arts. In 1987 werd dokter Féret veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van een jaar. Hij had een vals doktersbriefje geschreven dat als alibi diende voor een medeplichtige van een overval. Twee jaar later, in 1989, werd hij een eerste keer geschorst door de Orde van Geneesheren. In 1993 volgde een nieuw beroepsverbod.

Bron » De Standaard

Féret in beroep: “Ik ben geen angsthaas”

Daniel Féret, de voormalige voorzitter van het Front National, zal beroep aantekenen tegen zijn veroordeling tot één jaar celstraf die de correctionele rechtbank van Namen hem heeft opgelegd. Féret werd veroordeeld omdat hij in het kader van de Europese verkiezingen van 2004 valse handtekeningen had neergelegd.

Féret was niet aanwezig bij de uitspraak. Het openbaar ministerie had zijn onmiddellijke aanhouding gevraagd, maar de rechtbank ging daar niet op in.

“Ik ben onrechtvaardig veroordeeld. Ik ben nu in het buitenland, maar zal een van de volgende dagen naar België komen om me te verdedigen. Ik ga in beroep. Féret is geen angsthaas”, verklaarde Féret zelf. Hij voegde er nog aan toe dat hij in Frankrijk is en dat hij zich niet wil onttrekken aan justitie.

Bron » De Morgen

Jaar cel voor ex-voorzitter Front National

De correctionele rechtbank van Namen heeft de ex-voorzitter van het Front National, Daniel Féret, veroordeeld tot een jaar effectief en een boete van 100 euro voor valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken. Zijn onmiddellijke aanhouding werd bevolen.

De vriendin van Féret, Audrey Rorive, kreeg van de rechter negen maanden met uitstel en een boete van 100 euro. De twee hadden in het kader van de Europese verkiezingen in 2004 lijsten met valse handtekeningen ingediend, onder meer van overleden mensen.

Bron » De Morgen

FN-voorzitter Daniel Féret vraagt vrijspraak

Daniel Féret, de voorzitter van het Front National (FN), en zijn partner Audrey Rorive vragen voor de rechtbank van Namen de vrijspraak. Het duo staat terecht voor valsheid in geschrifte en gebruik van valse stukken.

De twee worden er van verdacht tijdens de vorige Europese verkiezingen een lijst met valse handtekeningen van overleden personen ingediend te hebben.

Féret en Rorive ontkennen alles. Volgens hen gebeurt het voortdurend dat mensen foute informatie doorgeven om snel af te raken van wie lijsten met handtekeningen verzamelt, maar beseffen ze daar de gevolgen niet van.

Voor het openbaar ministerie is het duidelijk dat de voorzitter van het FN en zijn partner zich niets aantrekken van de wet. Ze zouden het systeem overigens al in 1995 toegepast hebben.

Het parket vordert een gevangenisstraf van 18 maanden voor Féret, die geen uitstel meer kan krijgen. Rorive riskeert een jaar cel, eventueel met uitstel.

De rechter velt zijn vonnis op 2 mei.

Bron » De Morgen