Daniel Féret, de stichter van het Front National schrijft de laatste hoofdstukken van zijn carrière. Prettig leesvoer levert dat niet op. Daniel Féret moet een jaar de cel in. Hij werd gisteren door de correctionele rechtbank van Namen bij verstek veroordeeld wegens valsheid in geschrifte en gebruik van valse documenten bij de Europese verkiezingen van 2004. Voor de oud-voorzitter en stichter van het Front National is het de zoveelste onprettige aanraking met het gerecht. Hij gaat in beroep. “Féret is geen angsthaas”, liet hij gisteren weten.
Féret, in deze krant ooit omschreven als een man met ‘het charisma en de uitstraling van een keukenkast’, stichtte het FN in 1985. Hij maakte zichzelf toen in een moeite ‘voorzitter voor het leven’.
In zijn partij regeerde Féret door de chaos: geen partijstructuur, geen partijvergaderingen, een leegstaand secretariaat… Interne twisten waren van in het begin schering en inslag, maar toch wist de partij bij de verkiezingen van 1994 aardig wat kiezers te overtuigen. Féret kwam in het Europees Parlement terecht. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 kreeg het FN zware klappen. Van het tachtigtal gemeenteraadsleden uit ’94, bleef slechts een handvol over.
De Franstalige media zwegen het FN dood, maar bij de regionale verkiezingen van 2004 behaalde de partij 7,9 procent. Het FN werd daarmee groter dan Ecolo. Bij de federale verkiezingen van 10 juni 2007 bleef de partij steken op 5,6 procent: één zetel in de Kamer en in de Senaat.
Het is nooit helemaal duidelijk geweest waar het FN ophield en waar Féret begon. Dat gold ook voor de bankrekeningen van het FN en zijn kopman. Een RTBF-uitzending van begin 2005 bracht aan het licht dat Féret in Frankrijk een optrekje van 500.000 euro had gekocht, terwijl hij bij de fiscus nog voor 200.000 euro in het rood stond.
Féret was ziedend en zwoer dat hij ‘het vel van die journalist’ zou krijgen. Er werd prompt een onderzoek geopend naar valsheid in geschrifte en verduistering, maar ook naar ‘georganiseerde insolvabiliteit’. In 2006 was het opnieuw raak. Het hof van beroep in Brussel veroordeelde de FN-voorzitter wegens aanzetten tot racisme. De komende tien jaar mocht hij niet meer deelnemen aan verkiezingen.
Politiek betekende dit voor Féret de doodsteek. De rechter legde hem ook een werkstraf op van 250 uur, uit te voeren in de integratiesector voor migranten. Féret was opnieuw in alle staten en overwoog zelfs asiel aan te vragen in Rusland. Ondertussen werden de vele scheuren in het Front National zo groot, dat opnieuw bezetten niets meer uithaalde. Om de haverklap scheurden FN-leden zich af en richtten microscopische partijtjes op met ronkende namen als Bloc National of Front Nouveau de Belgique.
Bovendien moest het FN bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 zelf ook onder een andere naam deelnemen. In plaats van FN, stond er Front-Nat op de kieslijsten. Het ging om een slordigheid van Féret bij het indienen van de lijsten, maar dat belette hem niet om er een complot van de PS in te zien.
Binnen de partij ging het van kwaad naar erger. De interne machtsstrijd woedde in alle hevigheid en werd uiteindelijk beslecht in het nadeel van Féret. In 2007 werd hij uit zijn eigen partij geknikkerd. Het nieuwe FN, met de niet onbesproken Michel Delacroix als voorzitter, liet meteen beslag leggen op de rekeningen van de partij.
Voor hij in de politiek stapte, had Féret een bedenkelijke carrière als arts. In 1987 werd dokter Féret veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van een jaar. Hij had een vals doktersbriefje geschreven dat als alibi diende voor een medeplichtige van een overval. Twee jaar later, in 1989, werd hij een eerste keer geschorst door de Orde van Geneesheren. In 1993 volgde een nieuw beroepsverbod.
Bron » De Standaard
