Marc Dutroux benadrukte vandaag voor het assisenhof dat hij er destijds bij de speurders heeft moeten op aandringen dat ze op 15 augustus 1996 met hem naar zijn huis in Marcinelle zouden gaan waar hij Sabine en Laetitia vasthield. De drie speurders, die deze voormiddag als onderzoeksgetuigen werden verhoord, konden dat niet bevestigen. Ze waren immers niet bij dat verhoor van Marc Dutroux aanwezig.

Dutroux, die op eigen initiatief het woord nam, verklaarde het hof dat hij de speurders toen vertelde waar de meisjes zaten omdat zijn aanhouding met een maand was verlengd.

Zijn verhoorder zou hem echter niet hebben geloofd en ervan overtuigd zijn geweest dat Dutroux hem onzin vertelde. Dutroux moest een uur lang aandringen om toch naar het huis in Marcinelle te gaan waar de speurders bij een eerdere huiszoeking de meisjes niet hadden gevonden.

De drie politiespeurders konden geen gedetailleerde antwoorden geven op de vragen van de advocaten van Laetitia Delhez, die probeerden te weten te komen of hun cliënte twee dagen eerder, bij de eerste huiszoekingen in Marcinelle, had kunnen gevonden worden.

Eén van de speurders, Marcel Guissard, die bij de bevrijding van Sabine en Laetitia aanwezig was, legde uit dat de kooi in Marcinelle bijzonder goed was verborgen. “Negentig procent van de Belgen zou aan de kooi voorbij zijn gegaan”, argumenteerde hij.

Na het verhoor van onderzoeksrechter Connerotte donderdag, zetten de speurders de veiligheidsmaatregelen uiteen die eind augustus 1996 werden genomen voor de onderzoeksrechter en de procureur des konings, Michel Bourlet. Volgens hen, zoals meester Frédéric Clément de Cléty liet opmerken, was het de onderzoeksrechter zelf die minstens vijf maal om bescherming verzocht. Connerotte zelf gaf echter aan dat de veiligheidsmaatregelen hem werden opgelegd door de rijkswacht.

Onderzoeksrechter Jacques Langlois kreeg om 11.25 uur het woord. Het verhoor van de onderzoeksrechter, die opdaagde met zes ringmappen en een ’technisch assistent’, zal minstens vier dagen duren.

Bron » De Standaard

Marc Dutroux liep al begin jaren negentig rond met plannen om een kooi te bouwen. Dat blijkt uit de uiteenzetting van onderzoeksrechter Jacques Langlois vandaag voor het assisenhof van Aarlen. Langlois ontkende ook dat er druk op hem werd uitgevoerd.

Dutroux haalde zijn idee voor het bouwen van een onderaardse bergruimte van een ex-celgenoot begin jaren negentig, aldus Langlois. Later merkte de ex-celgenoot op dat Dutroux hem ooit zei dat hij zijn slachtoffers “de volgende keer zal bijhouden”.

In ’93 voerde Dutroux uitgebreide werken uit in de kelder van zijn woning in Marchienne-Docherie. Hij maakte er verbindingen tussen verschillende kelderruimten, “om een zwembad aan te leggen”, legde Dutroux later uit. Politiemensen voerden er een huiszoeking uit in 1993, in het kader van een onderzoek naar diefstallen. Sindsdien, zo bleek na uitgebreid speurwerk, zou Dutroux de werken niet meer afwerken.

Marcinelle

Van dan af had hij zijn gedachten op zijn woning in Marcinelle gezet, waar hij in november ’93 begon met een nieuwe opening te maken in een kelderruimte en er een betonnen deur voor metste van zo’n tweehonderd kilo. Pas in mei ’95 maakte Dutroux het gat bovenaan de kelderruimte dicht en installeerde hij een ingenieus verluchtingssysteem en elektrische leidingen in de ruimte.

In juli ’95, dus na de ontvoering van Julie en Mélissa, werd de kooi afgewerkt, onder meer met een kleurentelevisie en een Sega-spelconsole, zei Langlois. Marc Dutroux en/of Michelle Martin schilderden de ruimte in het geel, “omdat dat een plezierig kleurtje is”, merkte Dutroux tijdens het onderzoek op.

Langlois wees ook op de verklaringen van Michelle Martin die zei dat Dutroux de ontvoering van Julie en Mélissa niet gepland had en dat de ruimte om ze in op te sluiten toen nog niet helemaal klaar was.

Druk

Het was de eerste keer dat Langlois, die het onderzoek-Dutroux zeven jaar lang heeft geleid, getuigde voor het assisenhof. In zijn eerste uiteenzetting vanmorgen weerlegde hij meteen de jarenlange kritiek uit de media. “Ik ben formeel: er is bij dit onderzoek geen enkele vorm van druk op mij uitgeoefend, noch uit politionele, politieke of gerechtelijke hoek”, zei hij.

Afgelijnd onderzoek

Langlois heeft altijd getracht om een afgelijnd onderzoek naar het assisenhof te sturen met daarin enkel de elementen over de ontvoerde en vermoorde meisjes. Andere onderzoeken, bijvoorbeeld naar de netwerken, wilde hij buiten dat dossier houden.

Hij weigerde ook bepaalde bijkomende onderzoeksdaden te laten uitvoeren waar de burgerlijke partijen om gevraagd hadden, zoals de analyse van de haartjes die in de kelder in Marcinelle gevonden werden. Ook procureur Michel Bourlet had daarop aangedrongen. Sommige van de burgerlijke partijen uitten al kort na het aantreden van Langlois scherpe kritiek op zijn manier van werken, omdat zij het onderzoek veel meer op eventuele netwerken wilden gericht zien.

Nochtans was het onder Langlois dat in Jumet vruchteloos naar kinderlijken werd gegraven en dat in Forchies-la-Marche zonder resultaat huiszoekingen werden uitgevoerd bij de satanische sekte Abrasax. Maar het was ook Langlois die de ophefmakende verhoren van getuige X1, die Nihoul en Dutroux in pedofilienetwerken situeerde, liet “herlezen” en uiteindelijk dat onderzoek afsloot.

Tijdens het onderzoek kwam hij meermaals openlijk in conflict met de procureur van Neufchâteau Michel Bourlet, die in het proces het openbaar ministerie vertegenwoordigt. Uiteindelijk werd de vete tussen beiden beslecht door een beslissing van de kamer van inbeschuldigingstelling van Luik waardoor het dossier-Dutroux werd afgesplitst van het onderzoek naar de vermeende pedofilie- en mensenhandelnetwerken. Dat laatste onderzoek loopt vandaag nog steeds en is in handen van Langlois.

Langlois kwam in oktober 1996 aan het hoofd van het onderzoek-Dutroux na het fameuze Spaghetti-arrest van het Hof van Cassatie. Jean-Marc Connerotte, die toen onderzoeksrechter in de zaak was, werd door de advocaat van Dutroux gewraakt omdat hij zich partijdig had opgesteld door op een spaghetti-avond ten voordele van Sabine en Laetitia aanwezig te zijn. De komst van Langlois betekende een stijlbreuk voor het onderzoek-Dutroux.

Bron » De Standaard