Champignonmoord blijft onopgelost

Na dertig jaar is het doek gevallen over het onderzoek naar de moord op Christine Van Hees. Het zestienjarig meisje werd gefolterd, misbruikt en verbrand in een verlaten champignonkwekerij. Vader Pierre Van Hees (76) heeft de voorbije jaren misschien wel 200 telefoontjes gekregen van de speurders. Nooit klonk er goed nieuws.

Woensdag kwam het laatste. Een woordvoerder van het Brusselse parket meldde dat het dossier van de ‘kampernoeliemoord’ naar de archieven is verhuisd. “Op 13 februari 2014 zal het dertig jaar geleden zijn dat Christine werd vermoord. Die dag treedt de verjaring in”, zegt hij.

“We moeten de speurders dankbaar zijn. Dertig jaar hebben ze gewroet om de waarheid boven te halen. Ze hebben alles gedaan wat ze konden. Alleen was de moord op mijn dochter blijkbaar perfect. Je kan niet anders besluiten, want de voorbije drie decennia is nagenoeg iedereen wel eens verdacht geweest.”

Het waren de woelige jaren tachtig, de tijd van de Bende van Nijvel en de aanslagen van de Cellules Communistes Combattantes (CCC). En ook van de mysterieuze moord op Christine Van Hees, in een vervallen gebouw temidden van een champignonkwekerij in Oudergem. Op een boogscheut van de Vrije Universiteit Brussel. Een doolhof waar onder meer drugs werden gebruikt.

Vader Van Hees wist hoegenaamd niet dat zijn dochter spijbelde en omging met drugsgebruikers. “Christine was een knap, jong meisje dat tot dan in de scouts zat, ging zwemmen en schaatsen. Een puberend meisje.”

De ontdekking van haar lichaam vormde op 13de februari 1984 het hoofdpunt van het nieuws. Het meisje bleek te zijn gefolterd en waarschijnlijk misbruikt. Haar lichaam werd verkoold teruggevonden op een brandstapel.

Slechts een keer leek het mysterie van haar dood te zijn doorbroken: de aan lijm verslaafde S.C. zou liefst drie jaar in voorhechtenis zitten. Hij bekende, ontkende, bekende om dan weer te ontkennen. Zestien verhoren leidden tot elf versies. Het eindigde met een sof, en een schadevergoeding omdat hij zo lang zonder bewijs in de cel had gezeten.

Nadien passeerden wilde theorieën de revue: Regina Louf – de befaamde X1-fantaste – bazelde rond dat zij die fatale avond ook in de kwekerij was. Samen met Marc Dutroux en Michel Nihoul. Kwakkels, maar tijdrovend voor de speurders. “Wisten wij veel”, zegt vader Pierre Van Hees over die periode. “Het waren waanzinnige tijden. Voor ons, maar ook voor de speurders.”

Toenmalig onderzoeksrechter Damien Vandermeersch blijft aangedaan door de zaak. “We hebben alles gedaan wat we konden, maar de technische mogelijkheden, zoals DNA verzamelen, waren dertig jaar geleden van een ander niveau dan vandaag.”

Bron » De Standaard

Le fameux “crime de la champignonnière” restera une énigme

Les parents de l’adolescente torturée et tuée en 1984 en ont été officiellement informés hier par le parquet. Hier après midi, le parquet de Bruxelles, dans une démarche rare, a reçu Antoinette et Pierre Van Hees, parents de Christine Van Hees assassinée en février 1984 à Auderghem, à l’âge de 16 ans. Le crime de la champignonnière, comme l’affaire avait été baptisée à l’époque, est le meurtre le plus épouvantable commis à Bruxelles depuis 30 ans.

Le parquet a tenu hier à informer les parents, de la façon la plus digne, que c’était fini. Le juge en charge a terminé l’instruction. Fin décembre, il a refermé le dossier et l’a communiqué au parquet “à toutes fins”, sans inculpation.

Les assassins ne seront jamais poursuivis, inculpés, jugés, condamnés. C’est ce que le parquet devait expliquer aux parents de l’adolescente qui avait disparu le 13 février 1984 en rentrant de l’école en métro, et qui fut retrouvée dans un endroit sinistre, une champignonnière désaffectée, liée par du fil de fer et torturée, tuée après avoir été violée, enfin brûlée sur un bûcher.

Prescrit par l’écoulement du délai de 30 ans, le crime de la champignonnière est classé définitivement le 14 février 2014. Le parquet, confirme Jean-Marc Meilleur, prend des réquisitions de non-lieu auteur(s) inconnu(s). L’ordonnance de classement sera prise par la chambre du conseil.

Un échec pour la police et la justice alors qu’il y a trois ans, le papa de Christine voulait encore y croire tandis qu’une quinzaine d’hommes et femmes étaient interrogés. Cette piste de la dernière chance suivie en 2011 n’a donc pas abouti. Les assassins ont gagné. Ils peuvent avouer, crier sur tous les toits, publier un livre: la justice ne peut plus rien. Voilà ce que le parquet a dû annoncer hier aux parents.

En trente ans, les enquêteurs et quatre juges d’instruction ont suivi diverses pistes. La première fut celle de punks qui fréquentaient la galerie Agora à Bruxelles. Quatre marginaux ont même avoué avoir été mêlés à des titres divers au calvaire de Christine. Mais que valaient ces aveux? Trois d’entre eux furent assez vite libérés. Et le quatrième, Serge C., dit l’Iroquois, finalement relâché en 1987, fit condamner la Belgique à Strasbourg pour l’avoir détenu trois ans pour rien.

En 1996, le crime de la champignonnière revenait au-devant de l’actualité via l’affaire Dutroux et tous ces témoignages qualifiés plus tard d’élucubrations de cerveaux malades. Voilà, c’est définitivement fini. Le temps a fait son œuvre. Il faut se résoudre à voir la procédure gagner les rayonnages des affaires non résolues. Et c’est insupportable d’imaginer qu’on placera les milliers de procès-verbaux, les constatations, les photos, sur des étagères poussiéreuses, et tout sera oublié!

Bron » La Dernière Heure

Chef Staatsveiligheid kandidaat voor procureur-generaal Brussel

Zowel Alain Winants, de baas van de staatsveiligheid, als Johan Delmulle, federaal procureur, zijn kandidaat-procureur-generaal in Brussel. Dat hebben beide heren officieel aan Belga bevestigd.

Op 1 april 2014 treedt de nieuwe Brusselse procureur-generaal aan. Het is aan de Hoge Raad voor Justitie om een keuze te maken tussen de twee kandidaten.

Federaal procureur Johan Delmulle heeft woensdagavond zijn kandidatuur aan Belga bevestigd, net als Alain Winants. Winants voegt er aan toe dat hij al sinds drie jaar te kennen heeft gegeven, dat hij bereid is om zichzelf op te volgen aan het hoofd van de staatsveiligheid.

Bron » De Morgen

Familie Vanden Boeynants krijgt deel van losgeld terug

250.000 euro van het losgeld dat 25 jaar geleden betaald werd om Paul Vanden Boeynants vrij te krijgen, wordt terugbetaald aan de familie van de ex-premier. Het hof van beroep in Brussel heeft dat beslist.

Het losgeld dat in 1989 betaald werd om oud-premier Paul Vanden Boeynants vrij te krijgen, werd in beslag genomen tijdens het onderzoek. Dat was niet naar de zin van de familie, die het opeiste. In eerste aanleg gaf de rechter hen ongelijk, maar in beroep werd beslist om de familie toch een deel van het losgeld te schenken. Het gaat om 250.000 euro.

De bende van Patrick Haemers ontvoerde de oud-premier in 1989. Pas na het betalen van anderhalf miljoen euro losgeld werd hij vrijgelaten. De familie kreeg in 2008 al 100.000 euro daarvan terug.

Bron » De Standaard

Hassan Maâche, de nieuwe Patrick Haemers?

Frankrijk zoekt Hassan Maâche. De Brusselaar sleet de helft van zijn leven in Belgische gevangenissen wegens overvallen op geldtransporten. Maâche kwam in 2007 vrij en verdween onder de radar. Hij wordt nu genoemd in een verijdelde grote kraak in Frankrijk.

“Ik ga mijn leven beteren”, zei de legendarische Brusselse overvaller toen hij in september 2007 vrijkwam. Hassan Maâche was toen 42. Hij had net 22 jaar cel uitgezweet. Op een gegeven moment keek Maâche zelfs aan tegen een gevangenisstraf van 36 jaar. Straffen die hij bijeen sprokkelde met een indrukwekkende reeks gewelddadige overvallen op geldtransporten, banken en wisselkantoren.

Mensen die Maâche kennen, omschrijven hem als een charmante, elegante en humoristische gangster. En hoewel Maâche veel minder bekend was, wordt hij geregeld vergeleken met Patrick Haemers. “Tussen Haemers en mij zit een wereld van verschil. Ik ben geen vedette. Ik heb de media nooit opgezocht”, zei Maâche. En vanzelfsprekend kende hij de blonde God. Al was het maar uit de gevangenis. “Ik heb Haemers een keertje gekruist in de gevangenis van Vorst. Ik zag meteen dat hij niet de chef van die bende geweest kan zijn”, zei Maâche over zijn concurrent.

Dat Hassan Maâche zelf de plak zwaaide over de bende Maâche: daarover heeft nooit enige twijfel bestaan. Hij sprokkelde zijn kompanen uit de wijk rond het Flageyplein in Elsene. Al sinds de jaren tachtig deed de bende-Maâche het Brusselse, en bij uitbreiding heel België, op zijn grondvesten daveren. De omvang van hun buit was heel uiteenlopend: van 250.000 oude Belgische franken bij een overval op een BBL-kantoor in Etterbeek tot 10 miljoen bij een overval op een Securitas-geldtransport.

De modus operandi was altijd dezelfde: gewelddadig en met veel wapenvertoon. Alles samen zou Hassan Maâche 40 hold-ups hebben georganiseerd. De rechter achtte zijn deelname aan elf overvallen bewezen. Maâche ontsnapte ook twee keer uit de gevangenis. Intussen bleef hij overvallen plegen. Hij gijzelde ooit ook de familie van een bankdirecteur bijna twee dagen. “Maar ik liet mevrouw een bad nemen”, zei hij daarover op zijn proces.

Toen Hassan Maâche in de gevangenis zat, namen zijn drie jongere broers zijn winkel over. Hun zus vertelde ooit dat ze nog nooit met al haar vier broers samen aan tafel had gezeten. Omdat er altijd wel minstens een van hen in de gevangenis zat of ondergedoken leefde. Ze werden als minderjarigen ook meerdere keren geplaatst in instellingen. “Het leven heeft me geen cadeaus gedaan”, zei Maâche daarover.

Toch beweerde hij altijd dat hij zijn misdaadcarrière niet beklaagt. “Ik heb geen spijt van wat ik heb gedaan. Omdat er toch geen bloed aan mijn handen kleeft. In mijn leven deden de omstandigheden om overvallen te plegen zich gewoon ineens voor. Ik heb die weg zelf gekozen en ben daar zelf verantwoordelijk voor. Maar opnieuw overvallen plegen? Nooit.” Frankrijk wil niet officieel bevestigen dat Hassan Maâche de grote vis is die ze nog zoeken. Andere bronnen zeggen dat zijn naam meer dan eens in het Franse dossier staat.

Bron » De Morgen