Tag archieven: Filière Boraine

Vier aanhoudingen na opheldering 19 jaar oude moord op Kasterse cafébaas

Geplaatst op door

De federale gerechtelijke politie van Kortrijk en die van Bergen hebben na een inval op een zwaarbeveiligd domein van een zigeunerclan in de buurt van Bergen zeven verdachten opgepakt die in aanmerking komen voor twee verschillende moorddossiers.

Vier mannen zitten in de cel op verdenking van hun betrokkenheid bij een roofmoord in 1991 op een cafébaas in de Anzegemse deelgemeente Kaster. Drie anderen worden verdacht van een moord op een 40-jarige vrouw die in december van vorig jaar dood werd teruggevonden in een rivier, niet ver van het domein van de zigeunerclan.

André Maroy, een cafébaas uit Kaster, werd op 4 mei 1991 vermoord door vier gangsters. Dat gebeurde toen de man rond 22 uur naar buiten ging om zijn hond eten te geven. Zijn echtgenote werd gekneveld.

De daders doorzochten de woning en gingen aan de haal met 170.000 Belgische frank en waardepapieren voor een bedrag van 1,8 miljoen oude munt. Enkele dagen na de feiten werden vier zigeuners opgepakt, allen leden van de zogenaamde clan Becker, die haar uitvalsbasis heeft in Quaregnon, niet ver van Bergen. Zij ontkenden hun betrokkenheid bij de feiten.

De speurders ontdekten echter dat het gebit van één van hen, Emile Becker, overeenkwam met een bijtafdruk op een stuk chocolade dat na de feiten in het café werd teruggevonden. Dat bewijs woog echter te licht om de man voor het assisenhof te brengen. Hij werd vrijgelaten.

Nieuwe onderzoeksmethoden zoals misdaadanalyse en doorgedreven DNA-onderzoek lieten de speurders recent toe om de DNA-profielen te schetsen van drie van de vier daders, afkomstig uit de clan Becker. Op 14 april vielen 140 politiemensen – waaronder alle gespecialiseerde eenheden van ons land – binnen op het zwaar afgeschermde domein van de Becker-clan. Zeven mensen werden opgepakt en aangehouden.

Vier van hen zijn betrokken in het dossier van de 19 jaar oude moord in Kaster. De drie anderen worden door het gerecht in Bergen beschouwd als de daders van de moord op Laurette Derudder, een vrouw van 40 die in december van vorig jaar gedood werd met zestig messteken en naderhand gedumpt werd in een rivier.

Bron » De Morgen

“Vroeg of laat komt er iets naar boven”

Geplaatst op door

Het staat nu vast. De oplossing voor het mysterie rond de Bende van Nijvel ligt ook niet in het Henegouwse Elgoues. “Het plaatje leek nochtans te kloppen. We dachten dat we dicht bij een oplossing zaten”, zegt commissaris Eddy Vos van de speciale onderzoekscel Brabant-Wallon.

De skeletten die onlangs in Elouges werden opgegraven zijn eeuwen oud en dus niet van de ‘killer’. Daniel Blanchart, de schroothandelaar die vorig jaar stierf en onlangs in verband werd gebracht met de Bende-moorden, kan in vrede rusten.

“We zijn stilaan gewapend tegen ontgoochelingen. Het is immers niet de eerste keer dat we ervan overtuigd waren dat we op het juiste spoor zaten. Het is soms frustrerend, ja. Maar het heeft geen zin om er lang bij stil te staan. Want dan gaan we ze zeker niet pakken”, zegt de leider van het onderzoek naar de Bende van Nijvel.

Drie miljoen pagina’s telt het dossier intussen al. Ongeveer evenveel als wat het onderzoek tot nu toe in euro’s kostte. Toch hebben de speurders in zevenentwintig jaar zoeken weinig resultaten geboekt. Vierentwintig jaar na de laatste en meest bloedige Bende-overval in Aalst, weten we nog altijd niet wie er achter de 28 moorden zit.

Vraag is dan ook of het nog wel zin heeft om door te gaan tot 2015, wanneer de zaak officieel verjaart. Politiecommissaris Eddy Vos (56) is overtuigd van wel en blijft geloven dat het dossier kan worden opgelost.

“Opgeven ligt sowieso niet in mijn aard. In 2002, bij de politiehervorming, hebben veel collega’s het schip verlaten om elders aan de slag te gaan. Ik heb toen ook verschillende aanbiedingen gekregen, maar heb ze allemaal naast me neergelegd. De Bende van Nijvel, dat is een beetje mijn onderzoek. Zo lang het dossier niet wordt afgesloten, zal ik blijven zoeken naar de daders. Vroeg of laat komt er iets naar boven. Want het kan niet zijn dat niemand iets weet of iets gezien heeft. Ik ben er zelfs zeker van dat er elementen in het metershoge dossier zitten die naar de daders kunnen leiden. We moeten ze alleen vinden….”

Speurder Eddy Vos werd op Sint-Valentijnsdag 1996 naar Jumet gedetacheerd om er samen met LionelRuth het Bende-onderzoek te leiden. Ruth was er in 1995 al bij toen minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) de cel Brabant-Wallon (CBW) oprichtte. Het onderzoek naar de Bende van Nijvel was toen net van Dendermonde naar Charleroi overgeheveld.

Vos was als speurder bij de BOB van Halle in 1983 al bij het onderzoek betrokken omdat één van de eerste aanslagen in die regio gebeurde namelijk op de Colruyt van Halle. ”Wekenlang patrouilleerden we toen in de buurt van warenhuizen. Urenlang heb ik tegen sluitingstijd achter een winkelkarretje door de Delhaizes gelopen. Klaar om in te grijpen. Maar ze kwamen niet opdagen. Alsof ze wisten dat we op de loer lagen”, zegt de speurder in hart en nieren.

De Bende van Nijvel is een stuk van zijn leven. ”In de Delhaize van Beersel deed ik vroeger vakantiewerk. De Colruyt van Halle ligt vlakbij de rijkswachtpost waar ik vroeger werkte en waar ik wel eens boodschappen deed. In het restaurant Auberge du Chevalier in Beersel gingen we soms eten. Het zijn allemaal plaatsen waar de moordenaars dood en vernieling hebben gezaaid.

De cel Brabant-Wallon is pas verhuisd van Jumet naar de lokalen van de gerechtelijke politie van Charleroi en telt sinds kort opnieuw vijftien speurders. In het begin waren er dat honderd, vorig jaar bleven er nog slechts zeven van over. Maar intussen hebben Eddy Vos en zijn Franstalige collega Lionel Ruth opnieuw versterking gevraagd én gekregen van de minister van Justitie. Maandag vond in de nieuwe kantoren een debriefing plaats over de graafwerken in Elouges, waar de jongste weken een hectare groot terrein volledig werd afgegraven. “Dat spoor is definitief opgegeven”, zegt hij.

Tientallen autowrakken die de afgelopen weken werden weg getakeld om de gronden af te graven, werden deze week netjes terug op hun plaats gezet. De civiele bescherming van Brasschaat heeft het terrein in de vroegere staat hersteld. Het was een onderwereldfiguur die op zijn sterfbed verklaarde dat er op het terrein van de vroegere schroothandelaar iets van de Bende van Nijvel begraven lag.

”Let op, we beginnen nooit zomaar te graven hoor. Die beslissing ligt bij de magistraat en de onderzoeksrechter. Voor er ook maar een spadesteek wordt gegeven, hebben verschillende experts hun zegje gehad en zijn er verschillende evaluatievergaderingen geweest. Zouden we alleen voortgaan op de tips of veronderstellingen, was half België nu al omgespit”, zegt Vos.

“We hebben eerst het verleden van de ex-bewoner nagetrokken. Uiteindelijk zijn we op die plaats beginnen graven die de lijkenhonden ons hebben aangewezen. Met succes. We vonden er beenderen van een menselijk lichaam. De wetsdokter kon niet onmiddellijk zien hoe oud ze waren. Maar hij wist wel dat ze van een persoon afkomstig waren. En dat ze in de loop der jaren herbegraven werden. Uit het tandheelkundig onderzoek bleek ook dat het om iemand ging die minstens tien jaar aan de kust had geleefd. Toeval wil dat na de overval in Aalst een treinticket richting Oostende werd gevonden. We hebben goede redenen om aan te nemen dat het van één van de daders was.”

“Dus zijn we verder beginnen graven en vonden op één plek op het terrein zakken vuilnis. Daarin stak onder meer een leeg zakje chips met vervaldatum 1986. De laatste Bende-moorden vonden, toeval of niet, op 9 november 1985 plaats in Aalst (8 doden). Tijdens de graafwerken vonden we nog enkele skeletten waarvan onmiddellijk duidelijk was dat ze veel ouder waren. En we stootten op een put met ongebluste kalk. Ideaal om een lichaam te laten verdwijnen. Kortom, te veel om nog van toeval te kunnen spreken”, aldus Vos.

En toch staat het onderzoek vandaag nog altijd even ver als waar het begon. Nergens! Eddy Vos zucht. ”We blijven zoeken. Bijna dagelijks komt er nog nieuwe informatie binnen. En er is nog een profiling-onderzoek aan de gang in Canada.”

Maar profiling kost veel tijd en vooral veel geld. Ongeveer 40.000 euro. “Maar het is de moeite waard. Profilers schetsten eerder al een beeld van de vermoedelijke drie vaste leden van de Bende. Nu moeten de Canadezen aan de hand van het Belgische dossier en een aantal wiskundige en geografische parameters aanduiden waar in België de Bende vandaan zou kunnen komen. Of een plek situeren vanwaar ze opereerden. Waar we van uitgaan is dat de Bende uit drie leden bestond. De zogeheten ’reus”, de ’ouwe’ en de ’killer’. Deze laatste is vermoedelijk doodgeschoten door een politieman die hem na de overval inAalst onder vuur nam.

Getuigen zagen de avond van de overval in Aalst een donkere VW Golf staan langs het bos van La Houssière, niet ver van Elouges. Er stond een opvallend grote man bij. En iemand die voldeed aan de beschrijving van de ’ouwe’. Er lag ook iemand op grond. We gaan ervan uit dat het om de ’killer’ ging. Helaas leverde een zoektocht in het bos niets op. Het is te zeggen, er werden geen stoffelijke resten gevonden. Waarom die mensen zo lang gewacht hadden om ons te verwittigen? Omdat ze bang waren. Toen we ze een paar jaar geleden ondervroegen, zaten ze nog te rillen van schrik. Ze hebben ons uiteindelijk gebeld omdat het hen niet los liet, zelfs niet na al die jaren. Zowel de Canadezen als de Amerikanen vonden het getuigenis bijzonder waardevol.” De profiling die momenteel gebeurt in Canada, met steun van het Amerikaanse FBI, is het onderzoek van de laatste hoop.

Bron: Gazet van Antwerpen | Thierry Goeman | 7 Maart 2009

Jean-Claude Estiévenart pleegt zelfmoord in cel

Geplaatst op door

Jean-Claude Estiévenart, een ex-verdachte in het onderzoek naar epre Bende van Nijvel, heeft zich zondagnacht opgehangen in zijn cel. De man moest gisteren normaal gezien voor het assisenhof in Bergen verschijnen op betichting van roofmoord. Estiévenart was in 1988 een van de leden van de Bende van de Borinage, een stelletje marginalen dat op grond van vervalst bewijsmateriaal in de beklaagdenbank terechtkwam als zijnde dé Bende van Nijvel. “Die valse beschuldiging woog na al die jaren nog altijd zwaar op hem”, zegt een van zijn advocaten.

“Ook nu weer achtte hij zich het slachtoffer van een dwaling.” Veel grootse citaten heeft Jean-Claude Estiévenart (62) niet nagelaten, eentje wel. Het parket van Nijvel, zei hij ooit, was un bordel, een hoerentent: “Er geraakten altijd dingen zoek: kogelhulzen, wapens, auto’s, volledige dossiers. Alles verdween spoorloos, behalve Jean-Claude Estiévenart. Die vonden ze telkens weer terug.”

De Bende van Nijvel trok tussen 1982 en 1985, in twee golven, een spoor van 28 moorden door ons land. Vooral de tweede golf zit in het collectief geheugen wegens de bloedbaden in de Delhaizevestigingen in Aalst, Eigenbrakel en Overijse eind 1985, waarbij zestien doden vielen. Twee jaar daarvoor dacht het parket van Nijvel de bende al te hebben ontmaskerd. Het schermde met een ballistische expertise, waaruit moest blijken dat bij de overvallen begin 1983 de Ruger P-36 van Michel Cocu was gebruikt, een ex-politieman uit Boussu die zich als gangster had ontpopt.

In 1988 stond Cocu met vier anderen voor een reeks Bendefeiten terecht voor het assisenhof van Bergen: Kaci Bouaroudj, Adriano Vittorio, Michel Baudet en Jean-Claude Estiévenart. Allemaal inbrekers van het zevende knoopsgat die van geen kanten het profiel van militair getrainde killers benaderden. Twee van de vier hadden wel bekentenissen afgelegd, maar de Bende van Nijvel pleitte de ‘Borains’ min of meer vrij door kort na hun arrestaties nog een aanslag te plegen. Toch bleef de Nijvelse procureur Jean Deprêtre in zijn zaak geloven. De bende had niets te maken met terreur, zei hij, het waren ordinaire boeven, zoals Cocu en co.

Het proces eindigde met een vijfvoudige vrijspraak, want halfweg de debatten was gebleken dat er twee jaar lang een rapport van een gezaghebbend laboratorium uit het Duitse Wiesbaden was achtergehouden. Dat stelde onomstotelijk dat de Ruger onmogelijk gebruikt kon zijn door de Bende. Een blamage voor justitie. “Het feit blijft wel dat die kerels toen hebben bekend”, zegt speurder Eddy Vos van de Cel Waals Brabant in een reactie op de dood van Estiévenart. “Wij gaan nu zijn cel doorzoeken. Je weet nooit dat hij een afscheidsbrief heeft nagelaten waarin iets interessants staat.”

Die kans lijkt gering, want een parlementaire onderzoekscommissie boog zich in 1997 over de bekentenissen. Ze stelde vast dat de verhoren van Cocu 36 tot 48 uur aan een stuk hadden geduurd en dat de speurders af en toe in Cocu’s geslachtsdelen hadden geschopt, tot hij een door hen opgestelde verklaring ondertekende. Estiévenart zou tijdens een ‘ondervraging’ ooit drie dagen naakt op de grond hebben gelegen, met zijn gezicht “zwart van de bloeduitstortingen”.

De vijf ‘Borains’ hervatten na hun vrijlating in 1988 hun armzalige leventjes. Zo ook Estiévenart, die meer dan de anderen verbitterd achterbleef. Hij was nooit echt zo bevriend geweest met Michel Cocu, integendeel. Ze hadden in 1983 een gemeenschappelijke maîtresse. De vrouw van Estiévenart was daar achter gekomen, had ook ontdekt dat haar man van Cocu een Rugerpistool had gekocht en was daarmee naar de politie gestapt, met een hoop verzinsels over de Bende van Nijvel erbij.

Dat, zo bleek achteraf, was de basis geweest van de hele Borinagepiste. Estiévenart probeerde de laatste jaren aan de bak te komen als metselaar, maar de status van ex-Bendeverdachte bleef hem achtervolgen. “Hij zat geregeld korte perioden in de cel voor diefstal”, zegt zijn advocaat Paul Decamps. “Hij leidde een eenzaam en marginaal bestaan en slikte te veel medicijnen.”

In februari 2006 werd Estiévenart opnieuw aangehouden, nu op betichting van moord op Michaël Noël, zijn enige vriend. Noël was in zijn woonst in Boussu beroofd van een van zijn schamele bezittingen – een decoder -, waarna zijn flatje in brand werd gestoken. Gisteren moest in Bergen normaal het assisenproces beginnen tegen Estiévenart en medebeschuldigde David Deklerk, maar voor de oud-Bendeverdachte hoefde het niet meer. Hij knoopte ’s nachts een touw van zijn lakens en hing zich op in zijn cel. “Ik heb zondagavond nog een uur of twee met hem gepraat”, zegt Decamps.

“Ik probeerde hem moed in te spreken, want ik weet dat hij zijn eerste proces erg traumatiserend vond. Hij pleitte ook nu over de hele lijn onschuldig, meende dat er geknoeid was met bewijsmateriaal en maakte zich zorgen of hij zijn punt zou kunnen maken: “Waarom zou ik in godsnaam mijn enige vriend vermoorden?” Of ik zondag iets aan hem zag? Hij was nerveus, dat zeker, maar zoiets verwacht je nooit.” Het proces ging gisteren alsnog van start, met maar één beklaagde.

Bron » De Morgen

Overval op juwelier plaatst Bende-speurders voor raadsel

Geplaatst op door

Van alle moordende raids van de Bende van Nijvel tussen 1982 en 1985 is er een waar de speurders kop noch staart aan krijgen: die op de juwelierszaak van Jean Szymusik in Anderlues. De Bende leek gespecialiseerd in overvallen op warenhuizen. Wat hadden ze dan te zoeken in een juwelierszaak?

We draaien de klok terug tot 1 december 1983. Het is al donker wanneer omstreeks 18u30 een zwarte Golf voor de deur van de juwelierszaak van Jean Szymusik stopt. Drie van de vier inzittenden stormen de winkel binnen. Ze schieten eerst de vrouw van Jean Szymusik neer en vervolgens de juwelier zelf. Allebei worden ze afgemaakt met kogels in het hoofd. De daders maken de bewakingscamera’s onklaar en vluchten in de wachtende auto.

Wat zochten de leden van de Bende in de juwelierszaak van Jean Szymusik? De man had zijn familie in Polen laten weten dat hij zich bedreigd voelde, zeker na een overval die enige tijd voordien op zijn zaak was gepleegd. Daarom had hij zich een wapen aangeschaft. Had dat onbehaaglijke gevoel hem aangespoord om ergens in zijn huis een verborgen bergplaats te bouwen? Hadden de Bende-overvallers daar weet van? Of kwamen ze langs omdat de nabijgelegen Colruyt gesloten was?

Zelfde wapens

De overval in Anderlues komt op het ogenblik dat de aangehouden Borinagebende de speurders uitdagend toesnauwt: “En stel dat er een nieuwe overval plaatsvindt met dezelfde wapens terwijl wij in de nor zitten?”. En dat is nu precies wat er in Anderlues gebeurd is. De moordenaars van juwelier Szymusik en zijn vrouw gebruikten dezelfde .45 en 7,65 mm wapens die gebruikt werden bij de schietpartij aan de Colruyt van Nijvel twee maanden voordien.

En een kwartier na de overval in Anderlues wordt de zwarte Golf van de daders uitgebrand teruggevonden in een nabijgelegen bos. Dezelfde wagen werd op 2 oktober 1983 aan het restaurant Au Trois Canards van de doodgeschoten eigenaar gestolen en vijf dagen later gebruikt voor de hold-up op het Delhaize-warenhuis in Beersel. Twee feiten van de Bende van Nijvel.

Bron » Het Nieuwsblad

Cel-Jumet verspreidt nieuwe robotfoto in onderzoeknaar Bende van Nijvel

Geplaatst op door

De cel-Jumet die het onderzoek naar de moordende aanslagen van de Bende van Nijvel leidt, verspreidt vandaag in het RTBf-programma Appel à Témoin een nieuwe robotfoto van een mogelijke verdachte. De Bende-aanslagen eisten tussen 1982 en 1985 het leven van ten minste 28 mensen.

De onderzoekers maakten de robotfoto op basis van een getuigenis van een man die zich al in oktober 1982 bij het gerecht gemeld had. Hij getuigde destijds dat hij een verdachte gezien had in een Volkswagen Golf, een wagen die de Bende-doders op 2 oktober 1983 bij een overval op het restaurant Les Trois Canards in Ohain gestolen hadden.

De Bende-leden hadden de oorspronkelijk rode Golf in het zwart geschilderd, maar de getuige zag dat een sticker met het opschrift ‘I Love Australia’ nog op de achterruit kleefde. De getuige vertelde dat de achterbank van het voertuig was weggehaald en dat er een gewonde man in het voertuig lag. Een dag nadat hij de auto had gezien, gebruikten de overvallers het voertuig bij de overval op de Delhaize-supermarkt in Beersel. Op 1 december 1983 werd de auto uitgebrand teruggevonden nadat hij was gebruikt bij een overval op een juwelier in Anderlues.

De speurders lieten de getuige in 1983 een reeks foto’s van verdachten zien. Dat waren toen de leden van de zogenaamde Bende van de Borinage en hun entourage. De getuige herkende in geen enkele foto de bestuurder van het voertuig. Na deze fototest legden de onderzoekers de getuigenis opzij. De cel-Jumet pikte het spoor zes maanden geleden opnieuw op.

Met de verspreiding van de robotfoto hopen de speurders informatie te verkrijgen die mogelijk een verband legt tussen deze robotfoto en een van de robotfoto’s van mogelijke daders die eerder al verspreid werden. De nieuwe verdachte is volgens geen enkele tot op heden bekende getuigenis bij een van de moordende aanslagen van de Bende opgemerkt.

Bron » De Tijd