Die avond in Aalst, donderdag exact 32 jaar geleden: was het de rijkswacht?

Een vergeeld proces-verbaal laat zien hoe de rijkswacht van Aalst die avond, 9 november 1985, in een perfecte chronometrie rondom de Delhaize de baan ruimde voor de komst van de Bende van Nijvel, drie minuten later.

‘Heden negen november negentienhonderd vijfentachtig te 19.47 uur. Wij ondergetekenden Cornelis René, opper­wachtmeester, Arys August en De Vlieger Geert, beiden wachtmeester bij de Rijkswacht, verblijvende te 9300 Aalst, in uniform gekleed, met toezichtsdienst warenhuizen bevolen binnen de omschrijving van het district Aalst, worden radiofonisch door het Hoofd Mobiele Permanentie verwittigd van een overval op de Delhaize te Aalst, Parklaan.’

Naar de vorm klopt alles aan het proces-verbaal 3989/85, inmiddels mee verzonken in een berg papier van 3 miljoen pagina’s: de handtekeningen van de drie verbalisanten, de paraaf van de districts­commandant.

Het allerbelangrijkste wordt níét vermeld. Je kunt het deduceren uit een passage onderaan. Rijkswachters benoemden zichzelf in die tijd in hun papierwerk als ‘opstellers’. Derde persoon. Er staat: ‘Opstellers hadden enkele minuten voor de overval de parking achteraan gecontroleerd alsook de bewaking van de voorzijde verzekerd. In de weinige minuten van onze patrouille met het dienstvoertuig in de nabij gelegen straten van de Delhaize heeft de overval zich voorgedaan.’

Waarom reed de rijkswacht weg van de Delhaize? En wie gaf hen dat bevel – enkele minuten voor de Bende toesloeg? Op het moment van de Bende-raid, zo vermeldt het pv nog, bevond de patrouille zich al in de Villalaan, ongeveer een kilometer verderop. Maar over wat de rijkswachters daar moesten doen, rept het pv met geen woord.

Deze week raakte bekend dat een ex-rijkswachter zijn vroegere oversten ervan beschuldigt dat ze – op 9 november 1985 – in samenspel met de Bende een wagen met twee gewapende rijkswachters wegriepen. De tip dateert nog van voor de media-onthullingen over Christiaan Bonkoffsky als mogelijke ‘Reus’. Advocaat Jef Vermassen spreekt in dat verband over “de gouden tip”.

Renault 4

Mensen die zich de Bende-psychose nog herinneren, hebben vooral dat beeld van scherpschutters op daken van supermarkten. Witte R4’tjes met een oranje streep op elke Delhaize-parking.

De rijkswacht was dat weekend in Aalst belast met de bewaking van alle warenhuizen. Met de nadruk op de Delhaize en “tot het sluitingsuur”. Bij een vorige dubbele raid had de Bende op vrijdagavond 27 september in de Delhaize in Eigenbrakel toegeslagen om 20.07 uur en in Overijse om 20.27 uur. Delhaizes waren op vrijdag open tot 21 uur, de andere dagen tot 20 uur.

Er was een reden om specifiek de Delhaize in Aalst als een mogelijk volgend doelwit te zien. Op 31 oktober vonden spelende kinderen in het Osbroek-park, vlak bij de supermarkt, een zak met daarin twee revolvers, een riotgun, munitie en een bivakmuts.

Er waren in die tijd rivaliserende politiediensten, maar ze maakten onderling wel afspraken. De rijkswacht zou de Delhaize bewaken. De Aalsterse gemeentepolitie zou dat doen aan het gebouw van de Nationale Bank aan het Keizers­plein. Dat werd beschouwd als een potentieel volgend doelwit voor de extreem­linkse terreurgroep CCC.

Om 19.30 uur krijgen de rijkswachters in hun R4’tje op de parking van de Delhaize over de radio het bevel om elders in Aalst rondjes te gaan draaien. Om 19.33 uur verschijnt de Golf GTI van de Bende van Nijvel ten tonele. Drie minuten.

Vandaag zou worden geroepen: “Fuck man, hoe kan dat?!”

Ex-rijkswachter Aalst: “Dat déden wij ook. Op café, achteraf. Onder elkaar. Binnen de militaristische structuur die de rijkswacht toen was, kon zoiets niet hardop worden gezegd. Je zweerde trouw aan de vlag, je ging in de houding staan voor de officier.”

Bij de gemeentepolitie in Aalst loopt om 19.37 uur een eerste alarmoproep binnen. De aan de Nationale Bank opgestelde agenten Eddy Nevens en Rudy De Vos razen met hun Ford meteen naar de Delhaize. Zij komen als eerste politiemensen ter plaatse, zullen worden beschoten met een riotgun, dekking zoeken en uiteindelijk naar de uitgang van de parking aan de Ninovesteenweg rennen, in de hoop daar de drie mannen in hun Golf GTI onder vuur te kunnen nemen.

Eddy Nevens, enkele jaren geleden: “De rijkswacht zou op die parking staan, maar toen wij daar aankwamen, was er geen rijkswachter te bespeuren. In het heetst van de strijd kwam er een rijkswachter achter mij staan. Even plots was die weer weg. Terwijl ik wel wat dekking kon gebruiken. De rijkswachters weigerden pertinent om te schieten. Volgens hen was dat te gevaarlijk voor de mensen rondom ons.”

Nevens denkt daar anders over. Hij grijpt zijn FN 7.65-dienstpistool, en schiet, vier keer. Zijn “schuttersgevoel”, zegt hij achteraf, brengt hem tot de overtuiging dat hij minstens één keer goed heeft geschoten. Dat hij de man achteraan in de GTI vol heeft geraakt in zijn gezicht.

Rijkswacht in z’n blootje

In de dagen na het drama in de Delhaize looft de korpsleiding in Aalst de moed van twee rijkswachters die “in de vuurlinie zijn gesprongen”. Het is een heldenverhaal dat makkelijk zijn weg vindt naar alle Vlaamse huiskamers.

De rijkswachters hebben helemaal niet geschoten. Ze zijn onbegrijpelijk verdwenen, drie minuten voor de hel losbarstte. De tweede parlementaire Bende-commissie stelt in 1997 in haar eindverslag: ‘Leden van de gemeentepolitie van Aalst voelden zich achteraf erg gegriefd over de manier waarop rijkswachters twee van hun collega’s zogezegd de vuurlinie in hadden gestuurd. Nadere analyse van de gebeurtenissen toonde echter aan dat de betrokken rijkswachters wellicht slechts hadden gedaan wat hen werd opgedragen.’

Er was niet enkel het bevel aan dat R4’tje om de Bende vrij spel te geven, maar ook nog eens om niet te schieten.

De aanslag in Aalst, acht doden, was de bloedigste en meteen ook de laatste van de Bende van Nijvel. Daar stopte het. Gevraagd naar hoe dat te verklaren valt, denken veel speurders de laatste jaren meer en meer in de richting van één man. Eddy Nevens.

De aftocht van de Bende was altijd identiek. De schutter nam plaats achteraan in de GTI en vuurde vanuit de open achterklep op alles wat bewoog. Waarna van binnenuit de klep werd gesloten en de auto, met een zwaar opgefokte motor, wegraasde. Zo was het gegaan in Beersel, Eigenbrakel en Overijse, maar niet in Aalst. Daar merkte een ooggetuige achteraf de aan een rotvaart rijdende Golf GTI nog op op 1,8 kilometer van de Delhaize. Met, heel duidelijk, een open achterklep.

Eddy Nevens, denken veel misdaad­analisten, schoot raak.

Aan het eind van dat weekend, 11 november iets na middernacht, hoorde Olivier F. vanuit zijn woonboot in de zwaaikom in Ronquières twee wagens de steiger op rijden. Hij keek, zag silhouetten en een Golf GTI, trok een deken over zijn hoofd en hield zich stil. Hij hoorde voetstappen, iets dat in het water werd gegooid. Op grond van zijn getuigenis viste het team van de Dendermondse onderzoeksrechter Freddy Troch en substituut Willy Acke een jaar later daar vlakbij twee zakken op uit het kanaal, met daarin een deel van het wapenarsenaal van de Bende en een deel van de buit in Aalst.

De Bende, denken velen, heeft zich die nacht ontbonden. Wapens weg, alles weg. Omdat er intern een dode was gevallen.

Mankende ‘Reus’

‘RIP Heb Chris goed gekend in de Bde Aalst. Het ga je goed ginder boven Chris. 19-05-2015, 12:18 Geschreven door Gust Arys’

Een rouwbetuiging op seniorennet.be, kort nadat het overlijden van Christiaan Bonkoffsky bekend raakte. Het blijft niet te vatten, zeker voor oud-collega’s in Aalst, dat zij na de zwartste dag uit hun geschiedenis nog 27 jaar lang zij aan zij de orde zouden hebben gehandhaafd met ‘de Reus’. Arys was die avond, donderdag 32 jaar geleden, een van de drie mannen in het R4’tje.

Een document in de stijl van ‘liefste dagboek, ik was de Reus’ is tussen de achtergebleven spullen van Bonkoffsky niet aangetroffen. Het gros van de rotzooi die hij na zijn dood als eenzame alcoholicus achterliet in zijn woonst aan de Moorselbaan in Aalst is weggevoerd naar het containerpark. Zijn pc, teruggevonden bij een occasioneel bij hem inwonende dertiger, bevatte geen enkele nuttige indicatie.

Optimisten en sceptici kunnen ook na twee weken nog elk hun kant op. Bonkoffsky had nooit dienst op de data van de Bende-overvallen. Volgens zijn medisch dossier werd hij op donderdag 26 september 1985 vrijgesteld van dienst wegens “blessure aan de voet”. Het is juist daar, bij de dubbele raid in Eigenbrakel-Overijse, de dag erna, dat ooggetuigen opmerkten dat de Reus “leek te manken”. Het dossier maakt verder melding van een voetfractuur op 11 oktober 1985, een maand voor de aanslag in Aalst. Dan kun je zeggen dat hem dat uitsluit van betrokkenheid. Of aanvoeren dat een zwarte gordel karate na een maand vast wel terug op de been zal zijn geweest.

Forensische hypnose

Bonkoffsky is door vier mensen geïdentificeerd als de Reus: jeugdvriend Marc Van Damme, zijn broer, zijn ex N. en Theo K., de man die in Overijse oog in oog met hem stond en in 1997 onder hypnose robotfoto 19 tot stand bracht. En als je die piratenfoto naast robotfoto 19 monteert, zoals bijna dagelijks in alle nieuwsuitzendingen, ja dan zíé je het toch gewoon?

Daar kun je tegenover­stellen dat de forensische wetenschap al een jaar of tien steeds meer afstand neem van hypnose. Er is wereldwijd nog nooit een enkel misdrijf mee opgehelderd, merken de Nederlandse hoogleraren Hans Crombag en Harald Merckelbach in een hele reeks publicaties sinds 2003 op. Vergelijkende testen met een proefpubliek leveren altijd hetzelfde resultaat op: “Wie een betrouwbare verklaring wil krijgen, moet een getuige juist níét onder hypnose verhoren. De herinnering wordt er niet beter van, de kans op pseudo­herinneringen door al dan niet bewuste suggestie van de ondervrager is aanmerkelijk.”

Theo K. werd in 1997 gehypnotiseerd door Vincent Martin, in die jaren een BV in wording dankzij zijn optredens in de tv-show Hoe?Zo! met Bart Peeters op TV1. Martin werd in oktober 2005 veroordeeld tot vier maanden cel voor verkrachting van meerdere patiëntes en nam daarna de vlucht naar Zanzibar.

De optimist brengt daar tegenin dat niemand 24 uur per dag kwakzalver is. Dat Theo K. misschien gewoon een scherp beeld van de Reus in zijn geheugen had zitten, onder hypnose of niet.

Marc Van Damme loopt al sinds midden jaren 80, lang voor robotfoto 19, rond met de stille overtuiging dat zijn jeugdvriend de Reus was, tipte in 1999 de Cel Waals-Brabant (CWB) en liep daarna 18 jaar lang te sakkeren dat niemand hem wilde geloven. Tot hij in de zomer in het restaurant van zijn broer toevallig N. ontmoette. Ze maakten een praatje. Over Bonkoffsky, haar ex voor wie ze ooit naar een opvangtehuis was gevlucht.

Marc Van Damme: “Zij zei toen letterlijk: ‘Ah ja, den Chris, van de Bende van Nijvel?’ Ik weet nog dat ik toen dank u heb gezegd. Dank u. Ein-de-lijk, na al die jaren, iemand die hem had gekend en hetzelfde dacht.”

Eind vorig jaar ontmoette Van Damme de broer van Bonkoffsky. Ze gingen een pint drinken in café Den Tinnen Pot op de Grote Markt in Dendermonde. Marc Van Damme: “Toen pas, daar, heeft hij voor het eerst gesproken over de bekentenis van zijn broer, kort voor die stierf. Zo is de bal dan aan het rollen gegaan.”

De optimist merkt op dat mensen elkaar in digitale tijden nu eenmaal makkelijker vinden dan vroeger. De scepticus voert aan dat drie van de vier herkenners hierover al met elkaar hadden gesproken voor ze begin dit jaar werden ondervraagd door de politie.

Toen Bonkoffsky, na de tip van Van Damme, in 2000 werd opgeroepen voor een speekseltest bij de CWB, begon hij te flippen, nog harder te drinken en zich verder af te zonderen. Op Facebook had hij drie vrienden. Enige like: Jupiler. Sinds die speekseltest sliep hij elke nacht met een enorm samoeraizwaard in zijn bed. De optimist ziet een aanvullende indicatie van schuld. De scepticus kan zich iets voorstellen bij een politieman die zich van zoiets waanzinnigs beschuldigd ziet, daarvoor al een drankprobleem had en nu – Aalstenaar zijnde – wartaal begon uit te kramen over de Bende van Nijvel.

Zijn broer blijft benadrukken dat Bonkoffsky de avond van dat laatste gesprek nuchter was. Hij woog 47 kilo, voor een man van ongeveer 1,90 meter. Die kort daarvoor was gevallen, niet eens meer zelfstandig een bad kon nemen. Die zijn einde voelde naderen.

Je vraagt je af wat de speurders eigenlijk nog na te trekken kunnen hebben, buiten die ene uitspraak van de broer: “Hij kende Madani Bouhouche en Robert Beijer, die kwam bij ons aan huis.”

Het spook

Over Bouhouche en Beijer weten we dat ze in 1983 uit de rijkswacht zijn gezet. Dat ze daarvoor, eind 1981, hun overste majoor Herman Vernaillen probeerden te vermoorden. Dat ze op oudejaarsavond 1981 inbraken in het in theorie hyper-streng bewaakte wapenarsenaal van de Groep Diane, waar Bonkoffsky van 1977 tot 1979 aan verbonden was, en er met de modernste en geheime Heckler & Koch-machinegeweren aan de haal gingen. Dat ze in 1989 een Libanese diamanthandelaar hebben vermoord.

Deze week raakte bekend dat de CWB mensen is gaan ondervragen in de Aalsterse schietclub Lion d’Or. Bonkoffsky was daar een habitué. Hij ging er vaak schieten, maar hoefde anders dan anderen nooit te tekenen in het register. Ook Bouhouche en Beijer kwamen er in de jaren 80 schieten. Daarmee is allerminst bewezen dat ze dat ooit met zijn drietjes deden, maar het plaatst op zijn minst een vraagteken bij de reactie van de naar Thailand gevluchte Beijer, vorige week: “Ik ken Chris B. niet en ik heb hem nooit ontmoet.”

Wikipedia benoemt Beijer als een barbouze. Een spook, een geheimagent die er lol in schept allerlei rottigheid uit te halen zonder dat iemand ooit weet waarom en voor wie. In zijn boek De laatste leugen vermeldde hij terloops de gps-coördinaten van de plek waar het lijk van de in 1982 verdwenen Sabena-veiligheidsagent Francis Zwarts zou zijn gedumpt in een kanaal.

Ex-CWB-speurder: “Beijer is een narcist. Die geniet van dit soort dingen.”

Toen Lion d’Or in 2010 werd genoemd in het onderzoek naar het neonazistische Blood & Honour, vluchtte ook zaakvoerder Stefan Van den Borre. Naar Zuid-Afrika, waar hij nu nog steeds zit. Net voor zijn vertrek bracht hij zijn boekhouding samen met een Porsche 911, een Porsche Cayenne en een vintage Opel Calibra over naar een oude loods in de Mijlbekelaan in Aalst. En daarna nog zeven gasflessen. Het was de bedoeling dat alles de lucht in zou gaan, maar de gasflessen overleefden de vuurzee en de omwonenden kwamen er met de schrik van af.

De loods lag op 750 meter stappen van het laatste adres van Christiaan Bonkoffsky. Het lijkt te spoken in Aalst.

Groep G

Was het dé rijkswacht? Uiteraard niet.

Onderzoeksrechter Troch en substituut Acke werden eind 1990 tot onbegrip van iedereen van het Bende-onderzoek gehaald. Het college van procureurs-generaal liet het hele onderzoek onder impuls van advocaat-generaal Georges Demanet overhevelen naar Charleroi.

Demanet geloofde sterk in het spoor naar de Borains, een boevenbende rond ene Michel Cocu. Een stel marginalen dat uiteindelijk zou worden vrijgesproken door het assisenhof in Bergen omdat de Nijvelse procureur Jean Deprêtre een Cocu over de hele lijn vrijpleitend ballistisch rapport had achtergehouden.

Troch en Acke, die enkele jaren later uit het leven zou stappen, bleven altijd geloven dat ze aan de kant zijn gezet vanwege een move die Acke in het voorjaar van 1989 in alle stilte had gemaakt. Hij was geïntrigeerd geraakt door Martial Lekeu, een oud-rijkswachter die net als Bonkoffsky in 1972 was begonnen als rijkswachter, snel was doorgegroeid naar de Groep Diane, om in 1974 net als Bouhouche en Beijer bij de drugssectie van de Brusselse BOB aan te belanden.

Lekeu en Bonkoffsky hebben nog iets met elkaar gemeen. Bij elke Bende-aanslag in 1983 had hij verlof. Eind 1984 vluchtte hij met zijn gezin naar Florida, waar hij een valse identiteit aannam. En daar had Acke hem opgespoord. In alle stilte en discretie probeerde hij een rogatoire commissie op poten te krijgen om Lekeu daar te gaan ondervragen.

Wat ook lukte.

Ex-speurder team-Troch: “Daar zijn onze problemen begonnen. Zodra men hier binnen de rijkswachttop lucht van kreeg, moest het onderzoek naar Charleroi. Wij voelden dat heel goed. Kwam je aan de Groep G, dan kreeg je problemen.”

Acke had ontdekt dat in 1976 binnen de rijkswacht het bestaan van een Groep G was gedetecteerd, een extreem­rechtse private militie met onder anderen Martial Lekeu en Didier Miévis, een rijkswachter die inmiddels binnen de onderzoekscel naar de Bende in Nijvel was opgeklommen tot rechterhand van onderzoeksleider Jean-Luc Duterme. De speurderscel die tegen beter weten in de groep rond Cocu veroordeeld trachtte te krijgen. En blind bleef voor andere sporen.

Het rapport-Acke

Martial Lekeu is dood, Madani Bouhouche is dood, Christiaan Bonkoffsky is dood. En Willy Acke ook. Simpel wordt het niet.

Rapport van Willy Acke, april 1989: ‘Lekeu situeert de aanvangsfase in de periode 1975-1976. Hij verwijst naar het feit dat de Groep Diane op dat ogenblik fascistische en racistische trekken vertoonde. Hijzelf noemt zich fascist, verwijst o.a. naar het gebruik om met de hielen te klakken, de Hitlergroet te brengen, het systematisch in elkaar slaan van vreemdelingen waarover men zich bijzonder vrolijk maakte. In de Groep G zaten nog verschillende andere rijkswachters waarvan de identiteit door Lekeu niet gekend was.’

De Groep G was er volgens eigen teksten van overtuigd dat de Rus zou gaan komen. Dat leger en rijkswacht absoluut niet opgewassen waren tegen het dreigende rode gevaar. Dat wij, Belgjes, machteloos en kwetsbaar waren. Dat er iets moest gaan gebeuren om ons dat te doen beseffen. Dat 28 doden, het officiële bilan van de Bende van Nijvel, misschien maar een klein offer was, afgewogen tegen het grotere plaatje.

De rijkswacht kreeg na 1985 meer middelen. Snelle Golf GTI’s, net als de Bende, meer personeel. P90-machinegeweren die door elk kogelvrij vest schieten. Wat toen Groep Diane heette, is vandaag de op en top performante speciale eenheid die Salah Abdeslam wist te neutraliseren.

Het rapport-Acke, 1989: ‘Lekeu citeert nog andere ‘tests’ die daadwerkelijk ten uitvoer zouden zijn gebracht. Het stelen van drie voertuigen van het SIE (latere benaming Groep Diane, DDC), om er een plezierritje mee te maken. Het ontvoeren van twee schildwachten van het Mobiel Legioen om deze nadien in hun blootje en na hun dienstwapens te hebben gestolen bij de kazerne terug af te zetten.’

Dat was het natuurlijk ook, Aalst 9 november 1985. De rijkswacht met dat ene R4’tje, en bij uitbreiding ons hele politiesysteem, in zijn blootje.

Bron » De Morgen | Douglas De Coninck

Een ex-gevangenisdirecteur, een bodybuilder, een ingenieur,… Een overzicht van de namen die gelinkt worden aan de Bende van Nijvel

Was er één Reus? Of waren er meerdere Reuzen? En was rijkswachter Chris B., wiens speekseltest, vingerafdrukken en genetische analyse negatief blijken, één van hen? En wie zat mogelijk mee in het web achter de Bende van Nijvel? Een overzicht, met wat we vandaag weten.

1. De Reus

We schrijven 2015 en Christiaan B. (roepnaam Chris), Aalsterse rijkswachter en gewezen lid van Groep Diane, bekent in de laatste weken van zijn leven aan zijn broer dat hij de befaamde Reus was van de Bende van Nijvel. “Ik was betrokken bij de feiten in Waals-Brabant”, zegt hij. Het gerecht gaat voorzichtig uit van die piste. Ook jeugdvriend Marc Van Damme en twee exen, Denise Vandyck (57) en Nicole (56), komen met de onthulling dat ze de robotfoto van vermoedelijke Reus “honderd procent zeker” aan Chris B. linken.

Los eindje: Er zijn binnen het speurdersteam ook non-believers. Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) zei gisteren dat een speekseltest en DNA-match van Chris B. met feiten in Waals-Brabant negatief bleken. Hij is al twee jaar geleden overleden, dus heeft geen kans op wederwoord.

2. De Ouwe

Speurders denken dat de Bende uit een vaste kern van drie bestond. Maar: de bezetting was wisselend. Naast de Reus (of Reuzen, ndvr.) was er ‘de Ouwe’. Hij was vermoedelijk een stuk ouder dan de rest. Aangenomen wordt dat hij als chauffeur fungeerde.

Los eindje: we weten niet wie achter ‘de Ouwe’ schuilgaat en ook niet of Chris B. dus goed bevriend met hem was.

3. De Killer

Een meedogenloze doder, van wie speurders vermoeden dat hij zelf ook dood is. Zou neergeschoten zijn door een agent na de overval op de Aalsterse Delhaize. Zou begraven zijn in het bos van Houssière in Henegouwen.

Los eindje: Er plakt geen naam op de Killer. Of Chris B. dus de Killer kende? Onduidelijk.

4. Robert Beijer

De broer van rijkswachter Chris B. beweert dat ex-rijkswachter Beijer tot diens vriendenkring behoorde. Gewezen BOB’er en latere privédetective Beijer wordt al decennia aan de Bende gelinkt en onderhield goede contacten met leden van Groep Diane. Net als met leden van de Staatsveiligheid, dat andere overheidsapparaat dat aan de Bende wordt gelinkt. Ooit veroordeeld tot veertien jaar cel voor de moord op een Libanese diamantair. Ooit ook gelinkt aan moord op wapenhandelaar Juan Mendez-Blaya.

Los eindje: De naar Thailand uitgeweken Beijer ontkent formeel aan onze redactie dat hij de vermoedelijke Reus ooit heeft gekend. Speurders betwijfelen dat.

5. Madani Bouhouche

Partner in crime van Beijer en zo mogelijk nog extreemrechtser. Ook zijn naam valt al decennia. Werkten samen op de BOB en kwamen daar samen in opspraak. Ook veroordeeld voor de moord op Libanees. Hij loste het fatale schot. Volgens de broer van Chris B. ook een vriend met wie de Aalsterse rijkswachter af en toe afsprak. Had een vergunning om wapens te maken. Ooit gelinkt aan diefstal grote partij wapens.

Los eindje: Heeft zijn betrokkenheid altijd staalhard ontkend en kan het onderzoek nu niets meer bijbrengen. Kwam in 2000 vrij en trok zich terug in de Franse Pyreneeën, waar hij stierf na een bizar ongeval met een kettingzaag tijdens het kappen van hout. De speurders vonden een riot gun en legden een link met de Bende van Nijvel. Ballistisch onderzoek sluit die piste uit.

6. Andere leden Groep Diane

Zo was er een zekere Python, codenaam van een gewezen lid van Groep Diane en, ook op voorspraak van broer van Chris B., iemand uit de kennissenkring van de Reus. Zou ook Beijer en Bouhouche gekend hebben.

Los eindje: Destijds is Python, zoals veel leden van de elitegroep, uitgebreid verhoord. Zegt “in de verste verte” niets met de Bende te maken te hebben. Speurders traceren alle ex-leden uit die eerste lichting van vijftien elitetroepen.

7. Jean Bultot

Brusselse ex-gevangenisdirecteur die diep verstrikt geraakte in het misdaadmilieu. Kende Beijer en Bouhouche. Was een militant van de extreemrechtse groepering Forces Nouvelles. Daags voor de laatste overval van de Bende, op zaterdag 9 november 1985 in de Delhaize van Aalst, belde hij een informant van de Staatsveiligheid met de vraag of die hem dringend een machinegeweer kon bezorgen. Vluchtte naar Paraguay en Zuid-Afrika. Ging graag om met gangsters, onder wie Philippe De Staerke. Verklaarde vanuit het buitenland ooit dat sommige leden van de Bende tot de Staatsveiligheid behoorden.

8. Paul Latinus

Oprichter van Westland New Post, uiterst rechtse organisatie, volgens de speurders verwezen met de toenmalige Staatsveiligheid. In ‘84 werd de technisch ingenieur, die beweerde te infiltreren in communistische milieus, in verdachte omstandigheden dood teruggevonden.

9. Michel Libert

Een van de kaderleden van Westland New Post. Een van de laatste echte verdachten in het onderzoek. Sommige speurders zagen in de 1,91 meter grote Libert “De Reus”. Uitgebreid verhoord en jarenlang verdacht, maar uiteindelijk nooit vervolgd.

10. Christian Amory

Gewezen lid van de eerste lichting van Groep Diane en BOB’er in Bergen en later Brussel waar hij Beijer en Bouhouche leerde kennen. Vermoedde dat zijn twee ex-collega’s logistieke steun verleenden aan de Bende. Destijds een bodybuilder met imposant figuur. Schopte het ook tot de nationale judoselectie. Werd vanwege zijn specifiek tred ooit gelinkt aan de Bende, maar heeft elke betrokkenheid altijd ontkend.

11. Martial Lekeu

Kende Beijer en Bouhouche van bij de drugsbrigade van de Brusselse BOB. Door collega’s van toen als halve nazi omschreven. Was met veel louche zaken bezig, bleek al snel, waarna het gerecht van Dendermonde hem probeerde te linken aan de Bende. Vluchtte met vals paspoort naar de VS waar hij een privédetectivebureau runde. Stierf in ‘97.

12. Philippe De Staerke

Leider van de beruchte Bende van Baasrode, gespecialiseerd in gewapende overvallen. De enige die ooit bekende lid te zijn van de Bende van Nijvel. Werd dan ook – als enige – in verdenking gesteld, maar slikte zijn bekentenissen weer in. Kende Jean Bultot goed. Was de ochtend van de overval in Aalst “aan het winkelen” met zijn vrouw in de Delhaize. Allicht moest hij voor de Bende klussen als verkenner. Intussen een vrij man.

Bron » Het Nieuwsblad

Bende-speurders ongerust over blokkeringen

De verstandhouding tussen het Belgische en Amerikaanse gerecht is al maanden niet optimaal. In juli 1997 maakte de Amerikaanse ambassadeur bij minister van Justitie Stefaan de Clerck zijn beklag over de wijze waarop een rogatoire commissie van de cel-Jumet, die het onderzoek naar de Bende van Nijvel voert, was verlopen. Sindsdien is het nooit meer tot een normale samenwerking gekomen.

‘De vaststelling dat de service vanuit de Verenigde Staten niet de best mogelijke is, is juist’, luidt het bij Justitie. De Bende-speurders zeggen ronduit dat de Amerikanen verscheidene van hun onderzoeken blokkeren.

De Bende-speurders hebben het raden naar de terughoudendheid van de Amerikanen, maar stellen vast dat drie onderzoeken door de houding van de Amerikanen geblokkeerd zijn. ‘Wij zijn ongerust over deze gang van zaken’, zeggen de speurders. ‘Wij vragen ons af of ons speurwerk als hinderlijk wordt ervaren door de Amerikanen.’

Tijdens het al ruim 13 jaar aanslepende onderzoek werd de rol van de Amerikaanse inlichtingendiensten evenals die van de landen uit het voormalige Oostblok meer dan eens in vraag gesteld. De hypothese dat sommige inlichtingendiensten meer zouden weten over de Bende-aanslagen die in de jaren 80 aan tenminste 28 personen het leven hebben gekost, is meermaals geopperd. Nooit vond het gerecht hier aanwijzingen van, net zomin als over een mogelijk aandeel van de inlichtingendiensten of van extreem-rechts in de Bende-aanslagen.

De terughoudendheid van het Amerikaanse gerecht treft meer onderzoeken dan het Bende-onderzoek. Onder meer het onderzoek van de Brusselse onderzoeksrechter Damien Vandermeersch naar Peter Schmitt en Aurore Martin, de Duivelse minnaars. Zij worden er door het Belgische gerecht van verdacht hun respectieve levensgezellen vermoord te hebben om de levensverzekeringspremies (meer dan 40 miljoen) te kunnen opstrijken. Het koppel werd in november 1997 aangehouden in Miami en rechter Vandermeersch wacht al maanden op het fiat van de Amerikanen om het koppel in Amerika te kunnen ondervragen.

In het onderzoek naar de Bende van Nijvel blokkeren de Amerikaanse autoriteiten volgens de Belgische speurders drie dossiers. Een eerste waarin het Amerikaanse gerecht dwarsligt, betreft de overheveling van de inhoud van de computer van ex-rijkswachter Martial Lekeu. Midden de jaren 80 en net voor de tweede reeks Bende-aanslagen week de rijkswachter uit naar de Verenigde Staten.

Het gerecht vermoedde dat Lekeu meer wist over de Bende van Nijvel. Hij werd zelfs meermaals aangewezen als een van de verdachten van de bloedige overvallen. Zelf ontkende hij een lid van de Bende van Nijvel geweest te zijn. In juni 1997 overleed Martial Lekeu en meteen trok de cel-Jumet naar Orlando om materiaal in beslag te nemen voor een DNA-analyse. Daaruit bleek dat Lekeu niet een van de Bende-doders was.

De speurders verhoorden ook verschillende personen die Lekeu in Orlando gekend hebben en leerden uit officiële documenten dat Lekeu als undercoveragent was opgetreden voor de Amerikaanse douanediensten. Eén getuige vertelde de speurders dat Martial Lekeu al zijn informatie in zijn computer had opgeslagen. Het FBI werd ingeschakeld om de computer in beslag te laten nemen, wat ook gebeurde. Maar sindsdien heeft het Belgische gerecht niets meer over de computer of de informatie die in de computer was opgeslagen, vernomen.

Het Belgische gerecht wil ook een lid van de Amerikaanse ambassade in Parijs verhoren, omdat die naar verluidt onthullingen over de Bende van Nijvel zou gekregen hebben. Het gerecht wil een rogatoire commissie naar Parijs sturen, maar de Amerikaanse ambassade in Parijs staat weigerachtig tegenover het verhoor. Daardoor kan de man niet verhoord worden.

Het derde dossier waar het Belgische gerecht tegenkanting van de Amerikaanse autoriteiten voelt, betreft Jean-François Buslik. Buslik, een vriend van gewezen rijkswachter Madani Bouhouche, is een Amerikaan die in de jaren 80 in België woonde en werkte. In het dossier Bouhouche-Beijer werd hij bij verstek veroordeeld tot de doodstraf. De Bende-speurders hebben de voorbije maanden tot vijfmaal toe aan Interpol Washington gevraagd het adres van Buslik in de Verenigde Staten te zoeken, omdat zij denken dat hij interessante informatie over de Bende van Nijvel kan hebben. Vijf vragen waarop nog geen antwoord kwam.

Bron » De Tijd

Resem zware misdaden raakt niet opgelost

Jaren speuren heeft niets tastbaar aan het licht gebracht over de Bende van Nijvel. De vraag: wie er heeft gedood in Waver, Beersel, Halle, Temse, Nijvel, Ohain, Eigenbrakel, Overijse, Aalst, enz. blijft onbeantwoord. De moord op 28 mensen, onder wie verscheidene kinderen, is nooit opgehelderd.

Tientallen verhoren (tot in het buitenland toe) en enkele aanhoudingen leidden tot niets. De genie ging kopje onder om in waterlopen her en der naar wapens te zoeken. Vragen bleven open en daders vrij …

De parlementaire onderzoekscommissie voor het banditisme heeft na twee jaar vergaderen niet kunnen achterhalen wie de moorddadige overvallen heeft gepleegd. Wel legde zij hiaten bloot in het politie-apparaat en werd geconfronteerd met leugenachtige verklaringen van magistraten.

Ging de commissie alleen aan het werk om, zoals een parlementslid ons vertelde, “zand in de ogen te strooien”? Allemaal onkunde van domme speurders en onbekwame magistraten?

Nee, reageren speurders die de politie en de rijkswacht hebben verlaten. Beetje bij beetje is gebleken dat het speuren in de verkeerde richting werd gestuurd, bewijsstukken werden achtergehouden en vernield, moeizame onderzoeken werden gesaboteerd. In de rand van het Bende-onderzoek werd gesproken van nooit opgeloste dossiers van seksfuiven met minderjarigen waarvan wordt gezegd dat er prominenten aan deelnamen. Wie ooit op dat stuk zijn mond zou voorbijpraten (bv. omdat hij zich iets herinnert uit een “verdwenen” rapport) gaat er onverbiddelijk aan, klinkt het in politiekringen.

Sinds 1982, toen de Bende-terreur begon, maakten meerdere onderzoeksrechters, die zich over de dossiers en verslagen boven, promotie. Mooi meegenomen voor de betrokkenen, maar de opvolger moest weer vanaf nul beginnen. De magistraten de Bisseau d’Hauteville, Wezel, Baeyens, Schlicker, Kesteloot, Bellemans, Mahieu, Collin, Lacroix enz. werden de een na de ander vervangen.

Groep G

Het bekend raken in België van een geheime organisatie, met name SDRA-8, bij de militaire inlichtingendienst, kan nu misschien de speurders nieuwe moed schenken. De verklaringen van ex-BOB’er Martial Lekeu, die een toevlucht zocht in de Verenigde Staten, mogen niet als loutere fantasie worden afgewimpeld.

Lekeu heeft het vooral over de Groep G die bij de rijkswacht werd opgericht en die een plan had uitgewerkt om België te destabiliseren, ook met terrorisme en banditisme. De ex-BOB’er sluit niet uit dat toen ontspoorde rijkswachters verantwoordelijk zijn voor latere misdaden van de Bende van Nijvel.

Ook elders wordt dat mogelijk geacht en sommigen vinden dat enkele ex-rijkswachters gelijkenissen vertonen met de robotfoto’s die na de bloedige overval op Delhaize in Aalst (8 doden op 9 november 1985) werden verspreid. Wat als die ex-gendarmes bevelen uitvoerden voor anderen, hoger geplaatsten?

Hoe kunnen echte speurders vorderingen maken met het onderzoek? Ze staan hulpeloos tegenover invloedrijke personen uit de rijkswacht, het leger en de politiek, beweert Martial Lekeu. Wie bescherm wie en waarom?

Steeds vaker hoort men de mening dat Robert Beijer, een ex-rijkswachter, die veel wist, het zwijgen werd opgelegd. Volgens Martial Lekeu werden meerdere getuigen uit de weg geruimd.

Af en toe haalt het succes van een grote drugvangst het nieuws. Er zijn dus nog speurders. Anderzijds is de lijst onopgeloste zware misdaden te lang geworden om nog te geloven aan aanhoudende pech bij het politiewerk en niet te denken aan krachten, die het onderzoek remmen.

Wat is er met de Sabena-veiligheidsagent Zwarts gebeurd? Wie pleegde de moord op de steenrijke beheerder van medische labo’s Paul Camps en de ophefmakende wapendiefstal bij de Groep Diane? Waarom werd FN-ingenieur Juan Mendez geëxecuteerd en wie zijn de politiedoders van Zellik? De moordenaar van dr. Wybran ontkwam. Het parket blijft herhalen dat Paul Latinus zelfmoord heeft gepleegd.

Bron » Gazet van Antwerpen | Claude Herminaire