Fraudeurs kunnen minnelijke schikking gewoon terugeisen

Het ziet ernaar uit dat grote fraudeurs die recent een minnelijke schikking afsloten, het geld dat ze moesten ophoesten gewoon kunnen terugvorderen van de overheid. Het Grondwettelijk Hof heeft gisteren immers enkele cruciale artikels uit de ‘una via’-wet van 2012 vernietigd. “Dit lijkt redelijk problematisch voor de fraudebestrijding zoals die vandaag verloopt”, reageert fiscaal expert Michel Maus.

‘Una via’ zorgt ervoor dat fiscale fraudeurs ofwel door het parket vervolgd worden, ofwel een boete opgelegd krijgen door de fiscus. Concreet spreken fiscus en parket daarbij vaak af om de fiscus eerst de ontdoken belastingen te laten terugeisen, aangevuld met een boete.

Vervolgens wordt een strafonderzoek gestart, waarbij die boete tijdelijk wordt geschorst. Volgt een minnelijke schikking of wordt de betrokkene buiten vervolging gesteld, dan moet die administratieve boete alsnog betaald worden. Bij vrijspraak niet. Een eventuele veroordeling kan nog andere sancties opleveren.

Het Grondwettelijk Hof is echter niet akkoord met die manier van werken, aldus Maus. Kern van de zaak is het ‘non bis in idem’-principe, dat stelt dat niemand twee keer voor dezelfde feiten berecht kan worden. In de ogen van het hof, dat zwaait met eerdere rechtspraak, vormt de administratieve sanctie van de fiscus immers al een straf. Een bijkomend strafonderzoek of vervolging voor dezelfde feiten kan dus niet.

Goed nieuws dus voor grote fraudeurs als Omega Diamonds die onder dat systeem een minnelijke schikking afsloten met het parket, oordeelt Maus. Zij kunnen die schikking nu aanvechten en het betaalde bedrag terugvorderen, omdat het parket simpelweg niet bevoegd was om ze af te sluiten. Enkel de – kleinere – fiscale sanctie van de fiscus blijft dus overeind.

Het parket zal daar bovendien niets meer tegen kunnen inbrengen, verduidelijkt Maus. Tenzij er nieuwe feiten opduiken. “Al is het de vraag of de betrokkenen, met het oog op hun imago, de bedragen ook echt zullen durven terugvorderen”, merkt de professor fiscaal recht op. “Sympathiek is het niet.”

Ook voor nieuwe dossiers betekent het arrest een serieuze omslag. “Het klassieke één-tweetje tussen fiscus en parket kan niet meer”, aldus Maus. “Er zal meteen moeten worden uitgemaakt wie zal sanctioneren.” Concreet zal de fiscus dus erg zeker moeten zijn dat het parket niets meer met de zaak zal doen, wanneer hij beslist om bovenop het terugvorderen van de ontdoken belastingen een boete op te leggen.

Hoe fraudebestrijding dan best gebeurt in de toekomst? De visienota van sp.a-staatssecretaris John Crombez over fraudebestrijding doorkruist het Grondwettelijk Hof alvast niet, vermoedt Maus. “Wel integendeel.” Dat Crombez ervoor pleit om de grootste fraudezaken altijd voor de rechter te brengen, terwijl de andere grote zaken voor de Bijzondere Belastingsinspectie of de Bijzondere Sociale Inspectie zijn, ligt volgens hem net in lijn met het arrest.

Bron » De Morgen

Topmagistraat Cassatie is klassejustitie beu

Rijke financiële criminelen worden in België te vaak niet bestraft of krijgen de mogelijkheid hun proces af te kopen. Een praktijk die volgens Damien Vandermeersch, advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie, moet herbekeken worden. Dat staat in De Tijd. “In de gevangenis belanden is vaak een realiteit voor de minstbedeelden, terwijl het eerder een theoretische mogelijkheid is voor de rijken”, zo hekelt Vandermeersch de klassenjustitie.

Dat rijke witteboordencriminelen wegkomen met geen of een lage straf heeft volgens Vandermeersch verschillende oorzaken. België heeft wel een goede antiwitwaswet, maar onderzoeken en processen over financiële criminaliteit zijn vaak zo complex dat magistraten door de bomen het bos niet meer zien. “Al te vaak eindigt de procedure met een eenvoudige schuldigverklaring”, zegt Vandermeersch. “En als er al een gevangenisstraf wordt uitgesproken is het een straf met uitstel”.

Vandermeersch vindt het ook allerminst kunnen dat financiële criminelen vaak ontsnappen aan een beduidende financiële straf. Ook de verruimde minnelijke schikking, waarbij vervolgingen kunnen worden afgekocht, is volgens hem een terecht bekritiseerd middel voor de rijken om uit de greep van justitie te blijven.

Volgens Vandermeersch wordt ook verdacht geld gebruikt om die schikkingen te betalen. “Het is echt wel de meest verregaande vorm van witwassen”, aldus Vandermeersch. Vandermeersch pleit dan ook voor middelen en een beleid dat witteboordencriminelen passend kan straffen. Ook op financieel vlak.

Bron » De Morgen

Duizenden criminelen kopen hun vervolging af

Criminelen hebben vorig jaar in 6.677 strafzaken hun vervolging mogen afkopen. Dat vooral bij financiële zaken de vervolging afgekocht wordt, klopt hoegenaamd niet. Er is immers maar sprake van elf financiële dossiers, zo schrijft De Tijd dinsdag. De wet op de minnelijke schikkingen werd twee jaar geleden uitgebreid om fraudeurs efficiënter te bestraffen en de verjaring van dergelijke dossiers te vermijden.

De cijfers leren echter dat afkoopdeals gesloten worden met criminelen van alle slag. Het gaat bijvoorbeeld om zaken met zware diefstallen (63), diefstallen met geweld (21), opzettelijke slagen en verwondingen (182), drugs of doping (1.233) en zelfs verschillende feiten van seksuele uitbuiting (21), aanranding en verkrachting (4). De verdachten in al die afgekochte zaken moesten zich niet meer verantwoorden voor de strafrechter.

In 2012 werd in zes zaken een schikking getroffen voor fiscale fraude en in vijf zaken voor financiële misdrijven. Koploper qua minnelijke schikkingen is het verstoren van de openbare orde (2.283), voor gewone diefstal (1.364). Opvallend is ook dat in Vlaanderen een pak meer minnelijke schikkingen worden getroffen met criminelen.

Bron » De Standaard

Afkoopwet bracht al tientallen miljoenen op

In Vlaanderen en Brussel hebben parket en verdachte al in minstens veertien zaken een regeling getroffen volgens de “verruimde minnelijke schikking”. Volgens cijfers van minister van Justitie Annemie Turtelboom heeft de Belgische staat al ruim 66,5 miljoen euro in het laatje gekregen, schrijft De Standaard.

De wet op de verruimde minnelijke schikking bepaalt dat criminelen een deal kunnen maken bij misdrijven waar tot twintig jaar cel op staat. De voorwaarde is wel dat er geen slachtoffers zijn, zoals bij een moord of aanranding. Bedoeling is vooral ingewikkelde fraudedossiers af te handelen zonder te verzanden in een jarenlang proces of een procedurestrijd.

Volgens de cijfers van Turtelboom sloot het Antwerpse parket in één zaak een deal van maar liefst 39,2 miljoen euro. Het gaat om een zaak van belastingfraude uit de jaren negentig, georganiseerd door een Belgisch filiaal van de Franse bank Société Générale.

Daarnaast waren er nog drie kleinere zaken van een paar duizend tot honderdduizenden euro’s. Ook in het rechtsgebied Brussel is er één zaak van 22,2 miljoen euro, rond de miljardair Patokh Chodiev. In Oost-en West-Vlaanderen ten slotte ging het om 193.000 euro. Specialisten plaatsen volgens de krant wel kanttekeningen bij de bedragen. Zo zou bijvoorbeeld zeker de helft van het bedrag dat Société Générale terugbetaalde niet het gevolg zijn van die schikking.

Bron » De Morgen

“Straf afkopen schendt gelijkheidsbeginsel”

“Het kan toch niet dat wie rijk is, zijn straf kan afkopen”, vindt de Liga voor Mensenrechten. Ze vraagt aan de Raad van State de vernietiging van de rondzendbrief over de ‘afkoopwet’.

“Die rondzendbrief is geschreven op maat van de financiële elite”, zegt Jos Vander Velpen, voorzitter van de Liga voor Mensenrechten. “Een witteboordencrimineel kan tegen een boete van 10 procent zijn straf afkopen. Dat is een aanfluiting van het gelijkheidsbeginsel. Is het niet cynisch dat de minister van Justitie al verklaard heeft dat het geld van de schikkingen gebruikt kan worden voor de bouw van gevangenissen? De gevangenissen waar dan de armere burgers in terechtkomen.”

De wet op de verruimde minnelijke schikking – in de volksmond de ‘afkoopwet’ – laat toe om in elke stand van het strafproces de straf af te kopen. Ze dateert van mei vorig jaar. Het openbaar ministerie is aan zet en kan schikken als het vindt dat voor de feiten niet meer dan twee jaar gevangenisstraf opgelegd moet worden en het niet om een zaak van zwaar fysiek geweld gaat. Bedoeling van de wetgeving is duidelijk om fraudezaken snel af te handelen en te vermijden dat ze eindeloos lang aanslepen voor het gerecht.

De procureurs-generaal en de minister van Justitie, Annemie Turtelboom (Open VLD), hebben op 30 mei een rondzendbrief verspreid met daarin richtlijnen hoe de verschillende parketten met die wet moeten omspringen. Het is die rondzendbrief die de Liga voor Mensenrechten door de Raad van State vernietigd wil zien. Het verzoek tot vernietiging verscheen op 16 augustus in het Belgisch Staatsblad.

Volgens de Liga werd niet alleen het gelijkheidsbeginsel, maar ook het wettelijkheidsbeginsel geschonden. Zo wordt in de rondzendbrief een hele rist misdrijven opgesomd waarvoor de straf afgekocht kan worden. “Het komt het parlement toe om dat te doen. Maar deze gevoelige materie werd op een drafje binnenskamers geregeld.”

Vander Velpen vindt het ook zeer verontrustend dat alle macht naar het parket-generaal gaat. “Of er een schikking komt, hangt af van de ondoorgrondelijke wegen van het parket-generaal. Er is helemaal geen transparantie.”

De eis tot vernietiging van de rondzendbrief is het tweede wapen dat de Liga voor Mensenrechten in de strijd gooit tegen de afkoopwet. De Franstalige collega’s van La Ligue des droits de l’Homme hebben vorig jaar voor het Grondwettelijk Hof al een verzoek ingediend om de wet zelf te laten vernietigen. Die zaak wordt midden september behandeld. Over de wet over de verruimde minnelijke schikking is al heel wat inkt gevloeid.

Ze is nogal controversieel omdat onder anderen de topadvocaten Axel Haelterman en Raf Verstraeten samen met leden van het Antwerpse parket de pen vasthielden voor de wet. Haelterman is de advocaat van de diamantkoepel AWDC en Verstraeten telt verschillende diamantairs onder zijn cliënteel.

De wet is ook een van de oorzaken van het conflict binnen het Antwerpse parket, waar sommigen een ruime toepassing van de wet voorstaan, terwijl anderen eerder sceptisch tegenover de verruimde minnelijke schikking staan.

Bron » De Standaard