Confituurparty opgedoken op YouTube

Op de videowebsite YouTube staat sinds kort een filmpje dat te maken kan hebben met een onderzoekssppoor rond de Bende van Nijvel. Het is niet duidelijk wie het filmpje op de site heeft gezet. Sinds 28 januari circuleert op YouTube een fragment van een filmpje dat in de jaren 80 in een Brusselse nachtclub werd gedraaid.

Het filmpje van 42 seconden toont onder meer een groep naakte mensen in een bad met confituur. Voormalig gevangenisdirecteur Jean Bultot is een van hen. Zijn naam dook op in het onderzoeksdossier naar de Bende van Nijvel. Een van de sporen was destijds een chantagetheorie rond een dergelijk filmfragment.

Daarbij zou de bende zijn ingeschakeld om de afpersers te doden. Daarbij zouden ook onschuldigen omgebracht zijn om het zo op gewapende overvallen te doen lijken. Maar dat spoor heeft nooit tot een doorbraak geleid. Speurders willen nu onderzoeken wie het filmpje op YouTube heeft geplaatst.

Bron » VRT Nieuws

Michel Nihoul “onthult” het bestaan van Roze Balletten

Michel Nihoul zou in het voorjaar van 2000 in een gesprek met journalisten van de Franse betaalzender Canal+ de koning beschuldigd hebben van pedofilie. Bewijzen leverde Nihoul niet voor zijn bewering. Hij vroeg er Canal+ wel veel geld voor.

De koning is een pedofiel”; “ik ken de opdrachtgevers van de Bende van Nijvel” en “ik heb bewijzen in de zaak-Cools”. Het is maar een greep uit de reeks van sterke uitspraken die Michel Nihoul, zonder bewijzen te tonen, in het voorjaar van 2000 in een Brusselse restaurant deed aan een filmploeg van de Franse betaalzender Canal+.

Het gesprek was “off the record” in voorbereiding van het echte interview maar de Franse filmploeg nam het toch op met de verborgen camera. Canal+ zond de tape zelf nooit uit. De krant De Morgen maakte de inhoud ervan gisteren bekend. Het gesprek tussen Michel Nihoul en de Canal+ journalisten vond plaats enkele maanden na de voorwaardelijke vrijlating van Michel Nihoul. Die was op 15 december 1999 vrijgekomen uit de gevangenis waar hij een straf had uitgezeten wegens oplichting.

Na zijn vrijlating openden de media meteen de jacht op zoek naar exclusieve interviews met hem. Aan de Belgische media met wie hij wilde spreken, gaf hij die interviews – zij het met tegenzin – gratis. Hij praatte over het dossier dat de speurders van Neufchâteau tegen hem hadden samengesteld. Hij hield zijn onschuld bij de ontvoeringen van kinderen steeds vol.

In interviews met buitenlandse media hield Michel Nihoul zich minder aan de feiten. Buitenlandse journalisten zakten in die tijd massaal naar België af op zoek naar een interview met Nihoul. In het buitenland leven velen, verblind door de berichtgeving in het begin van de zaak-Dutroux en door de X-verhalen, al jaren in de waan dat in België een pedofiel netwerk bestaat dat de hand boven het hoofd werd gehouden door hooggeplaatsten.

Voor een interview met “de spin in het web” van de zaak-Dutroux waren de meeste buitenlandse journalisten begin 2000 dan ook bereid om diep in de portefeuille te tasten. Hoe groter de onthullingen die de veroordeelde oplichter Nihoul aankondigde, hoe meer de buitenlandse media ervoor betaalden.

Zo betaalde het Duitse weekblad Der Spiegel 1.000 mark voor een interview met Nihoul waarin hij uiteindelijk niets onthulde. De Franse betaalzender Canal+ had nog meer geld veil voor een gesprek met Nihoul. De filmploeg nam echter, zonder dat Michel Nihoul dat wist, ook een gesprek op dat aan het eigenlijke interview voorafging. In dat verhaal maakte Nihoul “off-the-record” reclame voor de onthullingen die hij zou doen, kwestie van de prijs op te drijven.

Canal+, dat gisteren geen commentaar wilde geven, besloot de beelden die gemaakt werden met de verborgen camera niet vrij te geven. In het interview dat hij in april 2000 “on the record” aan Canal+ gaf, onthulde Nihoul niets. Volgens de krant De Morgen werpt het verhaal een nieuw licht op de klacht die Michel Nihoul tien dagen geleden indiende tegen procureur Michel Bourlet van Neufchâteau.

Nihoul zegt in die klacht dat procureur Bourlet het onderzoek tegen hem heeft gemanipuleerd en dat Bourlet steeds de stelling van het bestaan van een pedofiel netwerk heeft ondersteund. Volgens De Morgen is het duidelijk dat Nihoul zelf aan de basis van die geruchten over het bestaan van netwerken ligt.

“Onzin”, zegt Nihoul. “Toen ik met Canal+ praatte in 2000, was dat vier jaar na het uitbreken van de zaak-Dutroux. Ik heb tijdens het onderzoek nooit over koning Albert en pedofiele netwerken met hooggeplaatsten gesproken. Dat deed Michel Bourlet.” Het Luikse parket-generaal beslist binnenkort wat het met de klacht van Michel Nihoul zal aanvangen. Op 17 januari beslist de raadkamer van Neufchâteau wie van de verdachten in de zaak-Dutroux zich zal moeten verantwoorden voor het hof van assisen voor de ontvoering van zes meisjes en de moord op vier van hen.

Bron » De Standaard

Bende-mysterie blijft

Het mysterie rond de Bende van Nijvel blijft. Tussen 1982 en 1985 werden 28 mensen gedood bij ongemeen brutale overvallen. Zwaar bewapende en gemaskerde mannen schoten wild om zich heen en verdwenen met een vaak verwaarloosbare buit. De auto’s die ze bij hun raids gebruikten, lieten ze stukgesneden of volledig uitgebrand achter in de bossen.

Parallel met de overvallen van de Bende waren er – in 1984 en 1985 – de aanslagen van de CCC. Het land was in shock. Mensen durfden geen warenhuis meer binnenstappen. Ondertussen lopen de daders nog altijd op vrije voeten. Allerlei hypotheses werden geopperd: gangsters, terroristen, gangmakers voor een extreem-rechtse samenzwering, rijkswachters die een staatsgreep voorbereidden…

Twee parlementaire onderzoekscommissies bogen zich over het onderzoek, de eerste eind jaren tachtig (1988-1990), de tweede in 1996-1997. De commissies kwamen met aanbevelingen voor hervormingen van het gerecht en van de politie. Als experts van tweede Bende-commissie, maakten de Leuvense hoogleraren Cyrille Fijnaut en Raf Verstraeten een doorlichting van het Bende-onderzoek. In hun lijvig rapport – twee boekdelen van samen 1.200 pagina’s – rekenden ze af met allerlei indianenverhalen.

De hypothese dat extreem-rechtse organisaties (Front de la Jeunesse, Westland New Post) achter de aanslagen zouden zitten, in een poging om de staat te destabiliseren, werd wel degelijk ernstig genomen, maar ze leverde niks op. De experts vonden ook geen enkele band tussen de Bende en de “roze balletten”. Volgens die thesis zouden slachtoffers van de Bende van Nijvel hebben deelgenomen aan seksfuiven en werden ze tijdens een “gecamoufleerde liquidatie” uit de weg geruimd.

De hoogleraren Cyrille Fijnaut en Raf Verstraeten stelden in hun rapport wel “hallucinante samenwerkingsmoeilijkheden” vast tussen de onderzoeksteams in de verschillende gerechtelijke arrondissementen (Nijvel, Charleroi, Dendermonde). 

Bron » De Standaard

Het Hof weerlegt pedofiliebeschuldiging

Het Koninklijk Paleis reageerde afgelopen weekeinde voor het eerst in bijna twintig jaar heftig op de beschuldigingen als zou de toenmalige prins Albert deelgenomen hebben aan Roze Balletten. Dat gerucht duikt al sinds het midden van de jaren ’80 om de paar jaar in de juridische actualiteit op. Jarenlang reageerde het Hof niet, maar het publicatie van een boek, ‘Dossier pédophile, le scandale de laffaire Dutroux’, dat door de goed aangeschreven Franse uitgeverij Flammarion is uitgegeven, leidde wel tot een reactie. De regering maakte gisteren bekend dat het minister van Justitie Marc Verwilghen heeft gevraagd om juridische acties tegen de uitgeverij te ondernemen.

De auteurs van het boek zijn Jean Nicholas en Fréderic Lavachery, twee personen die zich als journalisten uitgeven en zich in het zog van de witte beweging na de zaak-Dutroux specialiseerden in de pedoseksuele verhalen en legenden die België rijk is. In het boek hernemen de auteurs onder meer het dossier van de Roze Balletten, het zogenaamde dossier-Pinon, dat in de jaren 80 mogelijk als één van de drijfveren voor de moordende raids van de Bende van Nijvel werd beschouwd.

Het dossier-Pinon werd door de diverse parlementaire commissies onderzocht. Bewijzen voor het verhaal vond niemand, maar de parlementaire commissies ontdekten wel dat het onderzoek niet volgens de regels van de kunst werd uitgevoerd.

Gerolf Annemans, fractievoorzitter van het Vlaams Blok in de Kamer, wees daar gisteren nog eens op en reageerde dan ook op de wijze waarop het Hof volgens hem het Parlement misbruikt in dit debat.

Het Koninklijk Paleis zegt op het boek immers niet te begrijpen dat Flammarion haar reputatie op de helling zet door beschuldigingen geuit door fantasten en sensatiezoekers te publiceren terwijl die al lang bekende beweringen in België na grondige parlementaire en journalistieke onderzoeken totaal ongegrond werden bevonden.

Veel nieuwe elementen staan er volgens auteur Jean Nicolas trouwens niet in het boek. Dat zei hij in een interview op 8 augustus tegen De Morgen-journalist Douglas de Coninck: Eigenlijk is mijn boek een soort vercommercialiseerde uitvoering van uw boek, de X-dossiers.

Bron » De Tijd

A-t-on tué Pépé De Rycke?

Si elle paraît privilégier le suicide, l’enquête sur le décès par balle(s), le 16 mai, à Zellik, de Pierre Paul – dit Pépé – De Rycke n’est pas bouclée et encore moins au bout de ses surprises. C’est si vrai que Marie-Claire, qui fut pendant plus de cinq ans l’ex-compagne de Pépé, était entendue hier après midi par la Crime comme le sera sans doute Michel Nihoul.

Nihoul dont nous découvrons qu’il est l’un des derniers à avoir vu Pépé De Rycke vivant, au Coco Beach, un bar à filles à Laeken, quatre heures au plus avant le suicide!

“Je n’avais plus revu Pépé depuis des années. Sincèrement, il ne m’a pas paru le moins du monde suicidaire. Il m’a beaucoup parlé d’une fille (que nous, DH, ne préciserons pas) pour laquelle il disait avoir fait la plus belle de sa vie. Il n’avait pas peur d’elle, plutôt des gens qu’elle fréquentait. Je confirme que Pépé m’a dit avoir reçu des menaces.”

“Marleen (De Cokere) et moi avons quitté le Coco Beach vers 21 h 30, peut-être 22h. Lui serait parti vers 22 h 30. Il était gai, rigolait, plaisantait. Il parlait d’une cuvée de vin qu’il lançait avec des étiquettes dessinées par Choron. On devait se revoir la semaine suivante. Je lui avais promis un exemplaire de mon livre écrit en prison. Deux filles ont encore fait un strip-tease intégral. Deux Africaines. On parle de problèmes de fric mais j’ai vu quelqu’un le lendemain qui aurait dû signer un contrat avec lui.”

Les Nihoul quittent le Coco Beach, bientôt suivis par De Rycke qui se rend alors au Jaguar, sur la route de Zellik. On l’y a vu avec un homme maigre et barbu qui a reçu un coup de fil puis est parti, le laissant seul. De Rycke, lui, aurait quitté le Jaguar après minuit.Il se serait suicidé vers 2 h (J. Termoniastraat, un témoin a entendu plusieurs coups de feu – espacés de plusieurs dizaines de secondes – vers les 2 h 05 du matin).

Ce qui étonne Marie-Claire, c’est que Pépé, qui notait tout, n’ait pas laissé de mot d’adieux (faux, selon nous). Termoniastraat encore, un témoin – vrai ou faux – prétend que Pépé se serait parqué en double file.

Pour avoir partagé sa vie pendant tant d’années, Marie-Claire – qui croit, elle, au suicide – ne comprend pourtant pas que Pépé ne se soit pas suicidé chez lui.

Supposons que Pépé fût attendu: personne dans le quartier ne l’a entendu crier, appeler à l’aide. Il n’est plus question de deux mais de trois coups de feu. Pépé De Rycke aurait-il tiré deux premières fois pour tester l’arme?

Le lendemain, Lily, sa première épouse, trouve dans sa boîte aux lettres une enveloppe avec de l’argent et les clés du véhicule, comme si Pépé – décidé à mourir – avait décidé de tout lui laisser. Reste la demoiselle qu’il avait épousée en janvier, ex-strip-teaseuse au Coco Beach.

En fait, Pépé l’avait ramenée du Mozambique où il s’était rendu pour y retrouver son vieil ami Jean Bultot. La fille lui avait été présentée, fournie, on ne sait trop, par Bultot. Les deux hommes s’étaient fâchés. Ce qui n’empêchait pas le fils de Jean d’assister aux funérailles de Pépé lundi à Waterloo. Ajoutons que le PC de Pépé a été saisi. Et que beaucoup donneraient cher pour savoir ce qu’on y a trouvé.

Bron La Dernière Heure