Familie Vanden Boeynants krijgt deel van het losgeld terug

Geplaatst op 20 januari 2009 door

De familie van ex-premier Paul Vanden Boeynants heeft vorige maand een klein deel van het losgeld kunnen recupereren. Het deel van één van de ontvoerders werd teruggevonden op een Oostenrijkse rekening. Het gaat om 100.000 euro die werd bezorgd aan de familieleden. De familie van de ex-premier betaalde ongeveer 20 jaar geleden om en bij de anderhalf miljoen euro om de inmiddels overleden VDB weer uit handen van de bende Haemers te krijgen.

Marc Vandam, één van de ontvoerders had tijdens het proces al bekend dat zijn deel, 100.000 euro, op een rekening in Oostenrijk werd geplaatst. Na een zware procedureslag kon de familie van VDB eindelijk beslag leggen op het geld. Eerder kon de familie al aanspraak maken op 125.000 euro. Dat deel werd kort na de ontvoering terug gevonden bij Basri Bajrami.

Het grootste gedeelte van het losgeld werd nooit terug gevonden. Op 14 januari 1989 werd Vanden Boeynants ontvoerd in de garage van zijn appartement in Ukkel. De bende rond topgangster Patrick Haemers bleek achter de ontvoering te zitten. VDB kwam pas een maand later vrij. Hij zat al die tijd vast in een gehuurde villa in Frankrijk.

Bron » Gazet van Antwerpen

Twintig jaar geleden verdween Paul Vanden Boeynants

Geplaatst op 14 januari 2009 door

Twintig jaar geleden beleefde België een politieke misdaadthriller. Paul Vanden Boeynants, oud-premier en minister van Staat, verdween op zaterdag 14 januari 1989 spoorloos. Enkel zijn pijp, hoorapparaat en een schoen werden teruggevonden in zijn garage in Elsene.

‘Hier de Socialistische Revolutionaire Brigades. U zal VDB slechts terugzien in kleine stukjes. Waarschuw de politie niet, het zal tot niets leiden.’ Zo werd de ontvoering de dag nadien opgeëist in een telefoontje bij Le Soir. De ontvoering van de minister van Staat was wereldnieuws. Na een reeks valse opeisingen, mislukte zoektochten en een emotionele oproep van VDB’s zoon werd de ex-premier dertig dagen later gezond en wel vrijgelaten in de buurt van het station van Doornik.

VDB zat al die tijd opgesloten in een villa in de Noordfranse stad Le Touquet. De familie van de Brusselse politicus had 1,5 miljoen euro losgeld betaald, aan de Bende van Haemers. Kopstuk Patrick Haemers liep al snel tegen de lamp. Hij pleegde zelfmoord in zijn cel op 14 mei 1993, vóór aanvang van zijn assisenproces.

Bron » De Standaard

Assisen staat opnieuw ter discussie

Geplaatst op 14 januari 2009 door

Na het arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over de assisenprocedure in België, rijst de vraag welke gevolgen dat zal hebben voor andere assisenzaken in ons land. In Antwerpen is alvast een assisenproces opgeschort. In ons land moet een assisenjury gewoon ja of nee antwoorden op de schuldvragen, zonder dat ze hoeft uit te leggen waarom ze dat doet.

Richard Taxquet, die 5 jaar geleden veroordeeld werd voor de moord op PS-politicus André Cools, stapte daarom naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en heeft nu gelijk gekregen. Volgens het Hof kreeg Taxquet geen eerlijk proces. De vraag is nu welke gevolgen het arrest van het Europees Hof zal hebben voor andere assisenzaken in ons land. In Antwerpen is vanmorgen een lopend proces alvast tot morgen stilgelegd.

“De voorzitter denkt dat het wellicht niet aangewezen is om de debatten over de schuld aan te vatten vooraleer alle betrokken partijen de kans gehad hebben het arrest te lezen, te evalueren en op zijn merites te beoordelen”, zegt advocaat Joris Vercraeye, de advocaat van de beschuldigde. Morgenochtend beslist de voorzitter of de assisenzaak gewoon doorgaat, of er nu toch een motivering zal worden gevraagd aan de jury, of dat het proces voor onbepaalde tijd wordt stilgelegd, tot de assisenprocedure wordt aangepast.

Minister van Justitie Stefaan De Clerck is vast van plan om beroep aan te tekenen. Dat zou betekenen dat de gevolgen van het arrest alvast tijdelijk worden opgeschort. Als het arrest van het Europees Hof in beroep echter bevestigd wordt, dan kan in principe elke beklaagde die vanaf dat moment tot aan de wetswijziging voor een assisenhof veroordeeld wordt, naar Straatsburg trekken en een nieuw proces vragen. Volgens professor Eva Brems, hoogleraar Mensenrechten aan de Universiteit Gent, is de kans dat ons land het beroep wint, klein.

De hervorming van assisen staat al langer op het programma en staat vandaag trouwens ook op de agenda van de senaatscommissie Justitie. Volgens het wetsvoorstel dat op tafel ligt, zal de jury haar beslissing over de schuldvraag moeten motiveren. Ze wordt daarin bijgestaan door de voorzitter van het hof van assisen. “Het idee is dat de jury nog altijd de beslissing neemt, maar dat de voorzitter aanwezig is. Hij krijgt geen stemrecht, maar kan zo wel de totstandkoming van een beslissing en de motivering daarvan waarnemen”, zegt professor strafrecht Raf Verstraeten. Minister De Clerck is er voorstander van om het wetsvoorstel zo snel mogelijk te laten bekrachtigen.

Bron » VRT Nieuws

België veroordeeld in zaak-André Cools

Geplaatst op 13 januari 2009 door

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg heeft België veroordeeld in de rechtszaak van Richard Taxquet, die op 7 januari 2004 veroordeeld werd tot een gevangenisstraf van 20 jaar voor de moord op André Cools en de poging tot moord op Marie-Hélène Joiret in Cointe (Luik) op 18 juli 1991. Taxquet was in 1991 de secretaris van de Waalse minister Alain Van der Biest, die zich normaal samen met Taxquet moest verantwoorden voor het Luikse hof van assisen, maar zelfmoord pleegde. Taxquet heeft steeds ontkend de opdrachtgever van de moord op André Cools te zijn.

Vandaag oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat Taxquet geen rechtvaardig proces kreeg wegens een gebrek aan motivatie van het hof van assisen en het niet verhoren, door het assisenhof of de onderzoeksrechter, van een anonieme getuige die de onderzoekers op het spoor van Taxquet en de andere beschuldigden had gebracht.Het Hof vestigde de aandacht op vier identieke vragen die aan de jury van het hof van assisen werden voorgelegd over de schuldvraag van de acht beschuldigden.

Voor het Hof in Straatsburg werden die vragen zo geformuleerd dat het voor Taxquet niet duidelijk was wat de motivatie was waarom ze positief beantwoord werden. “Het Hof vindt dat die beknopte antwoorden op de vragen die vaag en algemeen gesteld werden, de indruk geven dat het gaat om een arbitraire en weinig transparante rechtspraak”, aldus het Hof.

“Het is belangrijk om het arrest aan de beschuldigde uit te leggen”, aldus de motivatie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Volgens het Hof is dat niet enkel van belang voor de beschuldigde zelf, maar is het ook voor de publieke opinie belangrijk de redenen te horen waarom iemand al dan niet schuldig wordt bevonden. Volgens het Hof was er in dat geval een schending van het recht op een rechtvaardig proces door het gebrek aan motivatie. Taxquet klaagde ook over het niet verhoren van een anonieme getuige.

Het assisenhof weigerde de anonieme getuige te verhoren, omdat de getuige geen relevante informatie zou opleveren. Volgens Taxquet is dat niet verhoren van die anonieme getuige erg belangrijk, want in het kader van het gebrek aan motivatie is het volgens Taxquet onmogelijk te bepalen in welke mate de anonieme getuige heeft bijgedragen tot het beantwoorden van de schuldvraag. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens volgt Taxquet en noemt het niet ondervragen van de anonieme getuigen een schending van het recht op een rechtvaardig proces.

De verdediging van Taxquet haalde ook andere schendingen in Straatsburg aan. Zo zou de mediatisering van het proces een invloed hebben gehad op het assisenhof, en de verdediging klaagde ook over de weigering van het hof van assisen om getuigen opnieuw te verhoren. Het EHRM volgde de verdediging niet op die punten, en veroordeelde de Belgische staat tot het betalen van 4.000 euro voor de geleden morele schade. Minister van Justitie Stefaan De Clerck wijst erop dat het arrest Taxquet nog niet definitief is. België heeft drie maanden de tijd om de verwijzing naar het Europees Hof van Justitie te vragen, wat opschortend werkt.

Hij wijst er nog op dat een arrest van het EHRM een verklarend, constaterend karakter heeft. Dit wil zeggen dat het EHRM België niet kan opleggen zijn wetgeving te wijzigen. Eens het arrest definitief is, komt het aan het Comité van Ministers (van de Raad van Europa) toe zich uit te spreken over de maatregelen die België moet nemen om het arrest uit te voeren. Hij merkt voorts nog op dat de hervorming van assisen momenteel in de Senaat besproken wordt.

Bron » De Morgen

Waakhond voor politiediensten krijgt na half jaar zonder voorzitter nieuwe baas

Geplaatst op 12 januari 2009 door

De Kamer heeft Bart Van Lijsebeth (53) benoemd tot voorzitter van het Comité P, het orgaan dat de politiediensten controleert. Na het vertrek van André Vandoren, die directeur werd van de centrale antiterreurdienst OCAD, functioneerde het Comité P meer dan een half jaar zonder voorzitter. Door de politieke impasse sleepte de topbenoeming abnormaal lang aan.

Voor de functie waren er twee kandidaten: Bart Van Lijsebeth en Walter Peeters (56), een magistraat uit Dendermonde die raadsheer is van het Comité P. Maar het was al maanden duidelijk dat Van Lijsebeth de beste kaarten op tafel kon leggen.

Net als zijn voorganger André Vandoren is Van Lijsebeth een magistraat met een CD&V-etiket. Men zocht een Nederlandstalige met de juiste politieke kleur die over voldoende autoriteit en ervaring beschikt om zich staande te houden in de slangenkuil van de politiediensten.

Van Lijsebeth beantwoordde perfect aan dat profiel. “Gedurende mijn hele loopbaan als lid van het Openbaar Ministerie en als mandaathouder bij de Staatsveiligheid heb ik op intensieve wijze samengewerkt met de politiediensten”, schreef hij in zijn sollicitatiebrief aan voormalig Kamervoorzitter Herman Van Rompuy (CD&V).

Zijn benoeming tot chef van de waakhond van de politie werd vorige donderdag in de Kamer goedgekeurd met een verpletterende meerderheid van 109 op de 122 stemmen. Formeel benoemt het parlement de baas van het Comité P, maar de facto gaat het om een politieke beslissing van de regering-Van Rompuy.

Bende van Haemers

Bartholomeus Van Lijsebeth begon zijn carrière in 1979 in Leuven als stagiair-advocaat. Drie jaar later ging hij aan de slag bij het parket van Brussel. Daar maakte hij naam als substituut met het oprollen van de bende van Patrick Haemers, die verantwoordelijk was voor de ontvoering van politicus Paul Vanden Boeynants.

Hij ging zelfs persoonlijk naar Brazilië om de uitlevering van Haemers te regelen. Als parketmagistraat in Brussel werkte Van Lijsebeth nauw samen met nationaal magistraat Vandoren en coördineerde hij de vervolging van wapenhandelaars, terroristen, extremisten en de georganiseerde misdaad.

Van 1993 tot 1999 stond Van Lijsebeth aan het hoofd van de Staatsveiligheid, waar hij een frisse wind liet waaien door de inlichtingendienst en zich ontpopte als een uitstekende communicator. De geheime dienst kwam getraumatiseerd uit de jaren tachtig: in de eindfase van de Koude Oorlog raakte de Staatsveiligheid verstrikt in talloze politiek-criminele affaires, met de onopgehelderde misdaden van de Bende van Nijvel als orgelpunt.

Van Lijsebeth wist een groot stuk van het wantrouwen tegenover de Staatsveiligheid weg te werken en verdedigde ‘zijn’ dienst met hand en tand, ook in de media. Het bleek een krachttoer die geen enkele van zijn opvolgers kon evenaren.

Onverwacht nam Van Lijsebeth ontslag als administrateur-generaal van de Staatsveiligheid om in 1999 procureur des Konings te worden in Antwerpen. In die functie verdween hij de voorbije negen jaar grotendeels uit beeld en werd hij opnieuw een discrete achtergrondfiguur. Toch heeft hij ook daar baanbrekend werk verricht, onder meer op de financiële sectie van het parket, waar tientallen fraudedossiers van de verjaring werden gered.

De traditioneel gedoogde fraude en zwarte handel in de Antwerpse diamantsector werden hard aangepakt en over de Russische maffia, die vroeger in de Scheldestad aanwezig was, valt de laatste jaren vrijwel niets meer te vernemen. Enkele jaren geleden werd Van Lijsebeth nog genoemd als kandidaat voor de functie van federaal procureur en chef van het federaal parket, maar hij moest toen de duimen leggen voor Johan Delmulle.

Oorlogje zonder winnaars

Als topman van het Comité P komt Van Lijsebeth opnieuw in woelig vaarwater terecht. Het controlecomité koos in september met een stevig onderbouwd rapport positie in het oorlogje tussen de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (Open Vld) en politiebaas Fernand Koekelberg over de omstreden superpromoties van secretaressen aan de top van de federale politie.

Een oorlogje dat voorlopig zonder winnaars blijft, maar dat de nieuwe binnenlandminister Guido De Padt (Open Vld) zo snel mogelijk van zijn werktafel wil krijgen. Daarnaast is er een reeks andere dossiers waarin het Comité P zelf het mikpunt werd van kritiek, omdat bleek dat het controlecomité vaak wantoestanden bij de politie toedekt in plaats van opspoort.