Ze viel opnieuw van haar stoel , de Amsterdamse Denise Vandyck (58). Dat de man met wie ze na de bloedige raids van de Bende een stormachtig huwelijk beleefde dan toch niet de Reus zou zijn, zorgt voor opluchting. En toch overheersen de twijfels: “Ik herken hem 100 procent zeker op die robotfoto. En Chris’ broer heeft toch geen zinnige reden om zoiets te verzinnen?”
Een speurder heeft ze de voorbije maanden niet meer gehoord. Laat staan dat iemand het nodig vond om haar de voorbije dagen op de hoogte te brengen van het feit dat de onderzoekers de piste van Chris Bonkoffsky als Reus van de Bende van Nijvel beetje bij beetje hebben verlaten. Iets waar Denise Vandyck (58) toch recht op heeft, zo vindt ze. Nadat de speurders op 20 oktober vorig jaar met een robotfoto van de Reus aan haar deur in Dendermonde stonden en in één klap haar leven door elkaar schudden.
“Die rechthoekige bril? Die lange neus? Die smalle kaaklijnen? Dat onverzorgde baardje en die bakkebaarden? Geen twijfel mogelijk. Dat is Chris, 100 procent zeker.” Dat was het antwoord dat ze toen gaf aan de speurders en die beangstigende vaststelling beheerst haar leven zes maanden later nog steeds.
“Zot gepiekerd”
“Nachtenlang heb ik mij sindsdien zot gepiekerd over Chris.” Over het feit dat hij altijd zei dat hij aan de Bende werkte, dat hij agressief was, dat hij te veel dronk, dat hij extreemrechtse praat verkocht. En dat hij een wapen had, los van zijn dienstwapen bij de rijkswacht. “Een Remington, waarmee hij vaak naar de schietclub trok. Dat is mij onlangs door een oude kennis van hem nog eens verteld.”
“Maar ook dat ik getrouwd was met een rijkswachter die zei dat hij mensen hielp waar kon, die goed wilde doen. In mijn hoofd was het simpelweg onmogelijk te denken dat net een rijkswachter achter al die gruwel kon zitten. Mentaal was en is dat een brug te ver. Maar de gelijkenissen tussen de Chris die ik heb gekend en de robotfoto’s zijn nu eenmaal niet te ontkennen.”
Opluchting. En twijfels
Vanuit Nederland reageert ze dan ook bijzonder verrast op de nieuwe wending in het onderzoek. “Ik kon al die tijd maar blijven hopen dat hij toch niet het monster was dat men plots van hem heeft gemaakt. Leven met de gedachte dat je met een moordenaar getrouwd bent geweest, zij het kort, is ondraaglijk. Het lucht op te horen dat de speurders die zo zeker leken van hun stuk nu blijkbaar helemaal gedraaid zijn. Voor mij persoonlijk zou dat fantastisch nieuws zijn.”
Toch blijft de twijfel overheersen, zegt ze. “Ik ken Chris’ broer, goed. Hij liep al een tijdje rond met die bekentenis van Chris in de laatste weken van zijn leven. Waarom zou hij zoiets verzinnen? Waarom zou hij in tranen op televisie die bekentenis blijven herhalen? Hij heeft daar niets bij te winnen. Waarom geloven ze hem plots niet meer? Tot de speurders mij opnieuw ondervragen en zeggen dat hij de Reus niet was, zal die akelige gedachte dat hij het toch was blijven overheersen.”
Bron » Het Nieuwsblad