“Ik wist dat Patrick geldtransporten overviel en ik vroeg me elke keer opnieuw af of hij levend terug zou keren. Maar als ik de klok kon terugdraaien, dan deed ik alles opnieuw over”, zegt Denise Tyack, de weduwe Patrick Haemers, een van ’s lands meest beruchte gangsters ooit.

Denise Tyack, de weduwe van Patrick Haemers, vertelt in een interview aan weekblad Humo openhartig over haar leven aan de zijde van de gangster en zijn vrienden. Een hechte bende die wou leven als god in Frankrijk, maar daarvoor niet wou werken. Geweld schuwden ze niet: gebruik makend van machinegeweren en springstof pleegden ze meer dan 50 overvallen op vooral geldtransportwagens. Soms was dat een overval per week, want de bende verbraste soms 10.000 euro per maand. “Leven als opgejaagd wild, is duur”, zegt Denise Tyack.

“Al bij onze eerste ontmoeting had ik door dat Patrick een gevaarlijk leven leidde”, zegt Haemers’ vrouw. “Maar zijn betoverende blik, zijn grote en slanke gestalte, heel zijn houding zorgden ervoor dat de argwaan verdween. Ik was smoor op hem, hij op mij. Het gezonde verstand was zoek.”

Slachtoffers

Denise Tyack kreeg een maand na hun ontmoeting bevestigd dat het ‘werk’ van Patrick Haemers niet alledaags was. “Een postkantoor of een geldtransport overvallen beschouwde hij als zijn job. Gevaarlijk en ongewoon, dat wel. Maar niet meer dan een beroepsmilitair die op buitenlandse missie vertrekt om er de vijand te bestrijden. Ook hij komt misschien niet behouden terug naar huis.”

“Telkens Patrick naar een overval vertrok, vroeg ik mij af: komt hij levend terug? Want Thierry (Smars, nvdr.) was wel de chauffeur en Philippe (Lacroix, nvdr.) was er ook bij. Maar Patrick stapte altijd als eerste uit. Omdat hij indruk maakte met zijn grote gestalte. Je kan je afvragen of hij toen bang was. Misschien. Misschien ook niet omdat hij altijd wel een beetje zelfmoordneigingen heeft gehad. Dat hielp het angstgevoel zeker weg.”

Haemers zelf bleef er telkens weer rustig bij. Handelde hij onder invloed van drugs? Denise wil het woord cocaïne zelfs niet in de mond nemen. “Elke overval werd met zorg voorbereid. Met de chronometer in de hand. Een van die overvallen duurde nauwelijks 45 seconden. Er werd geen misstap geduld. Zoiets doe je niet onder invloed.”

“Patrick hield eraan proper werk af te leveren. Snel en doeltreffend optreden en vooral geen slachtoffers maken, dat was zijn handelsmerk. Dat bij een overval in Verviers twee doden vielen en later in Groot-Bijgaarden nog een, dat heeft hij nooit kunnen aanvaarden. Maar ook toen gold de ongeschreven code: je doet mee met de bende en klikken doe je niet. Toen een van de bendeleden nadien door het lint ging, was Patrick razend. Die kerel praatte iedereen aan de galg. Hij werd wandelen gestuurd.”

Vanden Boeynants

De ontvoering van ex-premier Paul Vanden Boeynants op 14 januari 1989 zou het sluitstuk worden van de carrière van Haemers. “Patrick wou 400 miljoen frank losgeld krijgen, maar VDB had zoveel geld niet. Het werd uiteindelijk 63 miljoen frank (meer dan 1,5 miljoen euro, nvdr.). Wij dachten dat het allemaal voorbij zou zijn en droomden van een rustig leven in Brazilië. Het is anders uitgedraaid.”

“Ja, we hebben voor de ogen van de journalisten nog geprobeerd om de Braziliaanse politie om te kopen. We hadden niets meer te verliezen. Patrick kreeg later levenslang. Ik wist dat hij dat niet zou overleven. Ik besefte dat ons leven samen een eindpunt had bereikt.”

Bron » Het Nieuwsblad |  Yves Barbieux

De documentaire ‘De bende van Haemers’, binnenkort op Vier, toont Patrick Haemers zoals u de gangster nooit zag dankzij unieke huis-, tuin- en keukenfilmpjes.

Het is geen geheim: Patrick Haemers, een van de beruchtste gangsters van België die in 1993 een einde aan zijn leven maakte in de cel, was een playboy. Hij snoof zijn cocaïne graag op een vrouwenbeen en pleegde de ene gewelddadige hold-up na de andere om zijn dure levensstijl te bekostigen. Maar de nooit vertoonde beelden uit de zesdelige documentaire De bende van Haemers op Vier laten voor het eerst zien welk leven Patrick Haemers tussen twee overvallen door écht leidde.

Reportagemaker Peter Boeckx, de man die in 2004 de ophefmakende reportage Vlaamse choc maakte over het toenmalige Vlaams Blok, kreeg van Haemers’ weduwe Denise Tyack video’s in handen. Die zelfgedraaide filmpjes waren goed voor zes uur beeld en tonen de gangster tijdens het koken, op dure vakanties in Mauritius, terwijl hij in alle rust een boek leest of zichzelf filmt in de spiegel. Dat Patrick Haemers met geld gooide en als eerste de duurste kleine camera in huis haalde, blijkt nu een meevaller voor Boeckx: “Die beelden tonen dat Haemers en zijn bende nog altijd een gewoon gezinsleven hadden.”

Niet alleen de filmpjes over het privéleven zijn onthutsend, ook de uitspraken van Haemers’ weduwe Denise Tyack zijn op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Ze was zeer goed op de hoogte van de criminele wandel van haar man en stelde er zich geen vragen bij.

Zo vertelt ze dat Haemers en zijn kompanen Philippe Lacroix en Thierry Smars er ’s morgens vroeg op uittrokken om geldtransporten te verkennen: “Als hij dan terugkwam, was het heel relaxed. Als hij effectief op overval vertrok, nam ik een slaappil. De buitgemaakte bankbriefjes die elkaar in nummer opvolgden, moesten we verbranden. Dat deden we gewoon thuis in de open haard.”

Tyack vertelt ook dat ze amper een paar uur bevallen was van haar zoon Kevin toen Patrick haar kwam opzoeken aan het kraambed: “Hij kwam binnen en had net een geldtransport van De Post overvallen. Het was gelukt. We waren tevreden.”

Ook de zoon van Haemers, intussen een jaar of 26, komt aan het woord. Kevin was amper zeven toen zijn vader zich in zijn cel aan een radiator verhing. Hij probeert te begrijpen wat hem bezielde: “Hij zat in een vicieuze cirkel. Hij kon moeilijk zeggen: ik heb twee hold-ups gepleegd, ik stop ermee.”

Waarmee de zoon de daden van zijn vader niet goedpraat. Bij een overval op een geldtransport in Verviers gebruikte de bende zóveel springstof dat twee bedienden het leven lieten. Haemers kroop tussen de uiteengereten lichamen om de zakken met geld weg te halen. Daarover zegt zijn zoon in een gesprek met zijn moeder: “Toch vreselijk dat ze na die bom en die twee doden niet gestopt zijn.”

Kevin vertelt ook dat de zoon van een van de twee slachtoffers bij die overval hem heeft gecontacteerd via Facebook: “Dat heb ik geweigerd. Ik vond het wat luguber.”

Haemers kreeg mede door zijn looks en zijn vroege dood het aura van een Robin Hood, maar de docu verheerlijkt hem allerminst. Olivier Goris van Woestijnvis: “Er zitten best schokkende beelden in van de chaos die de bende telkens achterliet. Dat bloed tonen we om te laten zien hoe driest ze te werk gingen.”

Bron » De Standaard

Patrick Haemers hield ons land in de jaren tachtig een decennium lang in zijn greep met bloedige overvallen en brutale raids op geldtransporten. Jeroen Wils, chef nieuws bij VTM, heeft een spannend boek geschreven over Haemers en over het waanzinnige traject in de klopjacht op de waarheid. Tot en met de zelfmoord van ‘le grand blond’ in 1993.

“Het boek is opnieuw een waargebeurd verhaal”, zegt Jeroen Wils. “Bovendien is Patrick Haemers de laatste ‘pure’ Belgische gangster. Zijn plaats werd ingenomen door Oostblokkers met hun zwaar banditisme. Patrick Haemers is hier geboren en getogen. Een mythe, een man rond wie altijd een waas van geheimzinnigheid heeft gehangen. Als er één levensverhaal een film lijkt, is het wel dat van Patrick Haemers. De werkelijkheid overstijgt de fictie.”

Haemers werd in 1978 – toen was hij 26 – veroordeeld tot drie jaar cel voor een groepsverkrachting. Zijn eerste aanvaring met het gerecht en de katalysator voor zijn latere gedrag. “Haemers dacht dat elke vrouw voor hem viel en vond dus ook dat deze vrouw erom had gesmeekt. Hij vond dat hij te zwaar was veroordeeld. De rechter had een voorbeeld willen stellen. Tijdens het proces was de overheid een campagne tegen vrouwenmishandeling begonnen. Zijn celstraf, hij heeft veertien maanden gezeten, heeft de haat tegen justitie doen oplaaien.”

“Dan was er ook zijn druggebruik. Van jongs af zat hij aan de drugs. Een verwende jongen was hij ook. Zijn vader was een rijke West-Vlaamse textielbaron. Altijd afwezig. Als compensatie stopte hij zijn zonen Patrick en Eric geld toe. Drugs, dure wagens en motoren waren de passies van Haemers. Hij was een big spender, maar had ook altijd geld te kort en was voortdurend op zoek naar kicks. De drang naar meer en meer geld leidde tot autodiefstallen, heling, overvallen. Hoe groter de buit, hoe groter de kick. Niemand durfde hem iets in de weg te leggen, iedereen was bang van hem.”

“Met mijn boek heb ik het beeld van held die geld stal van de rijken willen ontluisteren. Patrick was geen sympathieke knul, maar een meedogenloze gangster. Hij pleegde overvallen en doodde mensen, puur voor eigen genot. Hij is nooit een Robin Hood geweest.”

Bron » Gazet van Antwerpen