Voor het Luikse assisenhof zijn de moraliteitsgetuigen van Domenico ‘Mimo’ Castellino gehoord. Eerst was het de beurt aan Salvatrice Di Vicenzo, de ex-vrouw van de beschuldigde. “Hij was een goede vader en echtgenoot. We kwamen goed overeen, tot er gezinsproblemen ontstonden. Mimo had een nogal sterk karakter. Als hij iets zei, was het zo. Eerlijke gezegd wist ik niet veel over zijn leven, want hij vertelde me niets over zijn bezigheden”, aldus de vrouw.

“Ik kende Simon Solazzo via de kinderen. Hij kwam bij ons thuis, zelfs midden in de nacht. Hij ging op stap met mijn man, maar ik weet niet wat ze deden. Pino Di Mauro heb ik onlangs ontmoet, toen ik in een restaurant in Luik werkte. Ik herkende hem niet meteen, omdat hij slechts één keer bij ons kwam, in 1996. Mijn man heeft me nooit verteld over de moord op André Cools. Toen hij in 1996 in de gevangenis zat, zei hij me dat hij bedreigd was geweest door Di Mauro.”

Di Vincenzo werd nooit rechtstreeks bedreigd, maar Castellino vertelde haar wel dat hun gezin bedreigd was. Ook verklaarde de ex-vrouw van de beschuldigde dat Castellino geen deel uitmaakte van de maffia en dat zij niet de anonieme getuige was. Vervolgens getuigde Gerardo Apruzzese, de voormalige werkgever van Castellino, dat de beschuldigde een werknemer was die geen problemen veroorzaakte.

Jules Lemaire, een raadgever van de VDAB, preciseerde dat hij Castellino nooit werk heeft aangeboden. De buren legden uit dat de Castellino’s een gewoon gezin waren en dat de beschuldigde erg rustig en hulpvaardig was. Ten slotte beschreef commissaris Groslin het leven van Castellino, die op zijn twaalfde begon te werken. Ook legde hij uit dat voor hem expert Tombeur ter plaatse was toen het wapen uit het water werd gehaald.

Bron » Het Laatste Nieuws

Op het proces Cools bis heeft de jury maandagochtend een deel van de videobeelden te zien gekregen van de confrontatie tussen de twee Tunesiërs en Domenico Castellino. Tijdens die confrontatie identificeerden de twee moordenaars Domenico Castellino als ‘Mimo’. Ze wezen er ook op dat Castellino een verwonding had onderaan de rug.

Domenico Castellino heeft inderdaad op die plaats een litteken van een twintigtal centimeter. Tijdens de confrontatie op de videobeelden spreken de protagonisten elkaar tegen. De twee moordenaars vertellen hoe ze Castellino ontmoetten in Italië, hoe Mimo aan hen werd voorgesteld als een drughandelaar en dat ze vervolgens samen iets aten.

Een geïrriteerde Castellino zegt op de beelden dat die scène nooit heeft plaatsgevonden. De Tunesiërs zetten hun beweringen kracht bij met de uitleg dat ze vlakbij Zwitserland passeerden en dat ze daar een andere man ontmoetten die hen uitlegde hoe ze het best de grens konden oversteken zonder de douane te ontmoeten. De Tunesiërs beweren dat hen gevraagd werd een rivier over te steken, maar dat ze dat niet durfden en dat de man hen vervolgens kwam halen met de wagen.

Toen aan Castellino de naam van die persoon werd gevraagd, ontkende hij nogmaals de feiten. De twee Tunesiërs voegden daar nog aan toe dat Castellino een wapen droeg en Todaro ging vermoorden. Todaro werd effectief niet veel later om het leven gebracht. De rechter ondervroeg de twee over de rol van Castellino in de moord. Volgens de Tunesiërs had Castellino de sleutels van het appartement waarin ze tijdens hun verblijf waren opgesloten en was hij daarnaast chauffeur.

Wat betreft de moord legden de twee uit dat ze al een dag eerder probeerden toe te slaan. Castellino gaf hen de wapens en zei hen ook dat de aanslag met een dag was uitgesteld. Pino Di Mauro had de wapens geleverd. Omdat de eerste poging niet doorging, werden de wapens bewaard in het café waar alle protagonisten regelmatig met zijn allen samenkwamen. Volgens de Tunesiërs stond Di Mauro boven Domenico Castellino.

Die laatste legde uit dat hij door de andere protagonisten was bedreigd om de daden te plegen die hij pleegde. Volgens hem wilde Di Mauro dat hij zelf André Cools om het leven bracht, maar weigerde hij. De Tunesiërs beschuldigen Castellino er dan weer van dat hij hen niet op de hoogte bracht van wat er zich zou afspelen. Mimo legde uit dat hij op de dag van de feiten de twee Tunesiërs afzette niet ver van het appartement van Cools en dat hij hen opwachtte in een iets hoger gelegen straat, vlakbij het station van Guillemins.

Toen de twee na de daad terug in het voertuig stapten, stopte Mimo iets verder om de wapens in het kanaal te gooien. Terug in Italië zei Mimo tegen hen dat ze, als ze werden opgepakt, zich moesten voordoen als lifters. Hij verscheurde vervolgens hun valse identiteitsdocumenten.

De twee Tunesiërs zeggen dat ze niet weten of, buiten de beschuldigden, ook andere mensen betrokken waren bij de moord op André Cools. Ze verklaarden ook dat ze zich verraden voelen door alle beschuldigden en dat ze nooit naar België zouden zijn gekomen als ze hadden geweten wat ze moesten doen. Maandagnamiddag hoort het hof de psychiatrische artsen die de beschuldigde hebben onderzocht.

Bron » Het Laatste Nieuws

Deze middag heeft het hof van assisen van Luik de drie psychiaters gehoord die de beschuldigde in de zaak Cools bis, Domenico Castellino, onderzochten. Volgens de artsen was Castellino op het moment van de feiten niet in een toestand van krankzinnigheid of mentaal onevenwicht die hem belet voor zijn daden verantwoordelijk te zijn.

De artsen, Walter Denis, Xavier Gernay en Philippe Schouteden, oordeelden ook dat Castellino geen gevaar is voor zichzelf of de samenleving. Volgens de psychiaters probeert Castellino zijn verantwoordelijkheid voor de feiten te minimaliseren.

Hij doet zich voor als een slachtoffer en banaliseert de feiten, zeker die tegenover het slachtoffer. Walter Denis kan niet zeggen of de beschuldigde een zwakke of sterke persoonlijkheid heeft, en of dus zijn beweringen dat hij verplicht werd de misdaden te plegen, kloppen.

De arts zegt wel dat de beschuldigde zich in een val gelokt voelde, hoewel hij enkel een vriend een plezier wou doen. Het hof hoorde daarna de verklaringen van de duikers die de wapens uit water haalden.

Bron » Het Laatste Nieuws