Tag archieven: Paul Vanden Boeynants

Wat was er nu toch eigenlijk aan de hand in die jaren 80?

Geplaatst op door

Waar denkt u aan bij de jaren 80? Het antwoord in een finalevraag in een bekende quiz op een bevriende zender zou dit kunnen zijn: New Wave, U2, de Rode Duivels, E.T. en de komst van VTM. Maar het antwoord zou ook dit kunnen zijn: CCC, complottheorieën, Berlijnse Muur, Bende van Nijvel en Heizeldrama. Wat was dat nu toch met die jaren 80? Wat was er eigenlijk aan de hand? De jaren 80, voor u gefileerd in 8 schijfjes. Twee bevoorrechte getuigen, historica Els Witte (VUB) en journalist Paul Goossens, en ons archief doen de rest.

1. Een politieke en economische ruk naar rechts

Aan de vooravond van de jaren 80, op 3 april 1979, legt de christendemocraat Wilfried Martens de eed af van zijn eerste regering. De eerste van vele. De ene na de andere regering valt. De oorzaken zijn velerlei. De werkloosheidscijfers pieken, de overheidsschuld is torenhoog en de communautaire spanningen lopen hoog op.

Na de verkiezingen van 1981 besluit Martens het roer radicaal om te gooien. Samen met de liberalen neemt hij drastische maatregelen om de economie weer op het spoor te krijgen. Begin 1982 wordt de Belgische frank met 8,5 procent gedevalueerd, de automatische loonindexering wordt opgeschort en er wordt fors gesnoeid in de overheidsuitgaven.

“Dit was duidelijk een zichtbare politieke ommeslag”, zegt Els Witte. “Men grijpt ook in België naar de neoliberale oplossingen, waarbij het marktdenken centraal staat en niet langer de verzorgingsstaat. Groeiende armoede bij de meest kwetsbaren wordt zichtbaar. Vakbonden laten van zich horen en dat zint de rechterzijde uiteraard niet.”

“Het was vooral een schizofrene periode”, vult Goossens aan. “De regeringen-Martens waren enkel met het economische bezig. Dat hele gebeuren van de Bende van Nijvel, dat kluwen van overvallen speelden zich precies in een andere wereld af. Martens en zijn regering waren daar niet mee bezig. Ook de aandacht van de pers werd afgeleid naar de economische dossiers.”

2. Aanslagen versterken het repressie-apparaat

Tussen 1978 en 1995 hebben alle ministers van Justitie ook nog andere bevoegdheden. Zo is de liberale minister Jean Gol van 1981 tot 1985 ook vicepremier en minister van Institutionele Hervormingen. Later krijgt hij er ook nog Buitenlandse Handel bij. In dezelfde periode is ook de belangstelling van de politiek voor justitie fel gedaald.

Het aandeel van Justitie in de rijksbegroting bereikt onder Gol een relatief dieptepunt. Anderzijds wordt het aantal magistraten onder Gol uitgebreid. Vaak met “politieke benoemingen”, wat in die tijd helemaal niet vreemd is. Die sfeer van vriendjespolitiek leidt ook tot omkoping en smeergeld. Denk aan de Augusta-affaire bijvoorbeeld. Die barst zelf pas in de jaren 90 los, maar de omkoping zelf vindt plaats eind jaren 80.

Op Justitie heerst even paniek als in de pers verhalen verschijnen over de infiltratie van neo-nazi’s in de Staatsveiligheid. De ongerustheid neemt toch toe met de reeks bloedige overvallen van de Bende van Nijvel en de aanslagen van de extreemlinkse CCC. Het terrorisme, dat al eerder Duitsland en Italië trof, lijkt nu ook een Belgisch verschijnsel. In het justitiepaleis van Luik vindt een bomaanslag plaats op een moment dat Gol er aanwezig zou zijn. Er valt één dode. De dader is een advocaat met verwarde, extreemrechtse ideeën.

“De aanslagen hebben het repressie-apparaat heel duidelijk versterkt. De rijkswacht wordt versterkt, de begroting verhoogd, de uitrusting verbeterd,…“, aldus Witte. “Al deze maatregelen passen in de context van wat men op meerdere vlakken wel een bewogen periode in de Belgische politiek kan noemen.”

3. Is het toeval dat de CCC-kopstukken wel gepakt werden?

In 1984 en 1985 plegen de Strijdende Communistische Cellen veertien aanslagen in België. De eerste aanslag wordt gepleegd op een vestiging van het Amerikaanse bedrijf Litton in Evere.

In december 1984 wordt op vijf plaatsen tegelijk een NAVO-pijpleiding opgeblazen. In november 1985 wordt een bom in een bank in Charleroi en in de Kredietbank op het Ladeuzeplein in Leuven tot ontploffing gebracht. De Bank of America is op 4 december 1985 het laatste doelwit van de CCC.

De CCC heeft het vooral gemunt op banken en bedrijven, en wil geen menselijke slachtoffers maken. Toch kan de groep niet vermijden dat er twee brandweermannen om het leven komen en in totaal 28 mensen bij hun aanslagen gewond raken. Op 16 december 1985 worden de vier belangrijkste leden van de CCC – Bertrand Sassoye, Didier Chevolet, Pascale Vandegeerde en Pierre Carette – opgepakt als ze hamburgers zitten te eten in een Quick-fastfoodrestaurant in Namen. De vier worden op 21 oktober 1988 voor het hof van assisen in Brussel veroordeeld tot levenslang.

Voor Paul Goossens is het geen toeval dat de extreem-linkse CCC-kopstukken wel gevat werden en die van de Bende van Nijvel niet. “Dit was de prioriteit, daar stond men klaar voor. Als je de steekkaarten van de jaren 80 nakijkt, krijg je een schitterende lijst van alle mogelijke activisten.”

4. De blinde terreur van de Bende van Nijvel

De Bende van Nijvel blijft tot op de dag van vandaag een van de grote mysteries van de jaren 80. De blinde terreur begint in 1982 met een overval op een wapenhandelaar in Waver, al wordt ook een eerdere inbraak bij een kruidenier in verband gebracht met de Bende. Nadien volgen verschillende erg bloedige overvallen waarbij vooral supermarkten worden geviseerd. Opvallend is dat de buit al bij al klein is in vergelijking het buitensporige geweld dat wordt gebruikt.

Na twee bloedige jaren wordt het een tijdlang stil rond de Bende van Nijvel. Pas in het najaar van 1985 volgen nieuwe bloedige overvallen. Die overvallen worden nooit opgehelderd. Vermoedelijk is het de overvallers om de terreur te doen. Het onderzoek loopt helemaal vast. Er zijn aanwijzingen naar de betrokkenheid van rijkswachters bij de Bende, maar die worden nauwelijks opgevolgd. Ook de interne concurrentiestrijd tussen de verschillende politiediensten doet het onderzoek geen goed.

Een parlementaire onderzoekscommissie eind jaren 80 moet de geruchten over een grootschalige doofpotoperatie de kop indrukken, maar doet net het omgekeerde.

5. Overal complottheorieën: van roze balletten, tot VDB en Patrick Haemers

Dat de misdrijven van de Bende van Nijvel niet kunnen worden opgelost, doet in dit klimaat heel wat wenkbrauwen fronsen. Allerhande complottheorieën doen de ronde: zo komt zelfs koning Albert, toen nog prins, in opspraak. De prins wordt in verschillende artikels in verband gebracht met de roze balletten, vermeende geheime seksfeestjes tussen hooggeplaatsten en minderjarigen. Ook ex-premier Paul Vanden Boeynants (VDB) zou daarbij geweest zijn.

De naam van VDB valt tijdens de jaren 80 meermaals in allerlei onfrisse affaires. In 1982 wordt zijn onschendbaarheid opgeheven en enkele jaren later wordt hij veroordeeld tot 3 jaar voorwaardelijk en een geldboete wegens belastingontduiking. Wie aan VDB denkt en de jaren 80 denkt vooral aan zijn ontvoering door Patrick Haemers en zijn gelijknamige bende. Haemers is tot dan toe vooral bekend als overvaller. Hij is door zijn grote gestalte en zijn ervaring met zwaar banditisme overigens ook lange tijd een verdachte in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, maar dat is nooit zwart op wit bewezen.

“Als je de goede contacten van Vanden Boeynants met mensen van de extreem-rechtse winkel bekijkt – zoals De Bonvoisin, Westland New Post* -, roept dat toch heel wat vragen op”, meent Goossens. “Daar zijn zo weinig duidelijke antwoorden op gekomen. Maar dat die afspraakjes er waren, dat lijdt geen enkele twijfel. Of hij de man in het spinnenweb was, dat weet ik niet.”

6. “Opgepast Voor Het Rode Gevaar”

“Het algemene politieke klimaat in de jaren 80 wordt rechtser. Neoliberaal denken vat ook post in de liberale partijen en aan de rechterzijde van de katholieke partijen”, zegt Witte. “In de Franstalige christendemocratische PSC voert de CEPIC (Centre politique des Indépendants et Cadres chrétiens) de strijd tegen de vakbonden en voor de neoliberale politiek. Deze club heeft uitlopers in de meest extreem-rechtse kringen.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat in de theorieën over de Bende van Nijvel vaak verwezen wordt naar een extreemrechts complot, door bijvoorbeeld Groep G, om de staat omver te werpen. Groep G is een groep extreemrechtse rijkswachters die gerekruteerd werden door het Front de la Jeunesse, een begin de jaren 80 verboden extreemrechte groepering. Na de ontbinding van dat Front zou de harde kern rond Paul Latinus Westland New Post (WNP) hebben opgericht. WNP wil mogelijke communistische infiltratie binnen officiële instanties bestrijden. De groep wordt opgeheven na de dood -volgens sommigen moord op- van Latinus.

Ook Gladio wordt genoemd in verband met de Bende. Het gaat om een geheim netwerk dat in de jaren 50 is opgericht door de militaire inlichtingendienst en de staatsveiligheid om verzet te kunnen bieden tegen de Sovjets in het geval die ooit België zouden bezetten. Een verband tussen Gladio, extreemrechts, terreur en de Bende is nooit bewezen.

“Het hele strategische denken in West-Europa werd bepaald door de overkant van het IJzeren Gordijn”, vult Paul Goossens aan. “Bij alle veiligheidsdiensten en in de politieke klasse was het wachtwoord ‘Opgepast Voor Het Rode Gevaar’. In functie daarvan werden in de openbaarheid en onder de radar initiatieven genomen en activiteiten gepland die dat als grote doel hadden. Er was een eendimensionale belangstelling van de veiligheid voor links activisme. Daardoor werd extreem-rechts in de politiediensten gedoogd en als loyale medewerkers beschouwd.”

7. Raketten brengen honderdduizenden mensen op straat

In de jaren 80 woedt de Koude Oorlog nog volop en is er nog een echte wapenwedloop tussen Oost en West. Als reactie op de plaatsing van Russische SS20-raketten in Centraal-Europa neemt de NAVO in 1979 het zogenoemde dubbelbesluit. Enerzijds worden 464 kruisraketten voor de middellange afstand en 108 Pershing II-raketten voor de korte afstand geplaatst in een aantal West-Europese landen, met tegelijkertijd een aanbod aan het Oostblok om te onderhandelen over wapenvermindering. Al die raketten kunnen worden uitgerust met kernkoppen.

Het besluit om al die kernraketten in Europa te installeren, leidt in alle betrokken landen tot massabetogingen. In ons land bereikt het protest zijn climax op de antirakettenbetoging van 23 oktober 1983. Hoeveel betogers er zijn, is niet exact vast te stellen, maar onder meer uit het aantal verkochte treinkaartjes en het aantal bussen dat is afgehuurd, kan worden afgeleid dat het er zo’n 400.000 waren. Ondanks al het protest beslist de regering-Martens om toch kruisraketten te plaatsen. Er komen er 20 op de vliegbasis in Florennes.

“De rechterzijde voelt zich vooral geviseerd op het terrein van de Koude Oorlog”, aldus Witte. “In deze tweede Koude Oorlog speelt wederzijdse afschrikking voor een atoomoorlog in de strategie de hoofdrol. België neemt in die tweede Koude Oorlog een bijzondere plaats in: het behoort dan al tot de hardcore van Europa.”

8. De zwartste dag uit de Belgische voetbalgeschiedenis

29 mei 1985 is wellicht de zwartste dag uit de vaderlandse voetbalgeschiedenis. Bij rellen voor de Europacupfinale tussen Liverpool en Juventus op de Heizel in Brussel komen tientallen mensen om het leven. De organisatoren maken een fout door de Italiaanse en Britse voetbalsupporters naast elkaar te zetten. Aangeschoten Britten gooien nog voor de aftrap met stenen naar de Italianen en chargeren. Door de druk van de mensenmassa stort een muur in en vallen mensen naar beneden. Bij de paniek die uitbreekt, worden tientallen mensen vertrappeld.

De ordediensten kunnen nauwelijks iets doen. Toegesnelde hulpdiensten zouden overigens zelf zijn bekogeld door de hooligans. Uiteindelijk vallen 39 doden en honderden gewonden. De slechte staat van het stadion en de ongecoördineerde aanpak van de rijkswacht en de politie worden met de vinger gewezen. Later worden stadions verplicht om onder meer een rampenplan te voorzien bij dergelijke wedstrijden. Het Heizelstadion wordt verbouwd en omgedoopt tot Koning Boudewijnstadion. Toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Charles-Ferdinand Nothomb weigert ontslag te nemen, wat heel wat ophef veroorzaakt.

9. De jaren 80 eindigen in de jaren 90

Eind 1989 valt de muur van Berlijn: het is het begin van het einde van de Koude Oorlog. Met het IJzeren Gordijn verdwijnt ook de tegenstelling tussen West en Oost én de focus op ‘Het Rode Gevaar’. Ook extreemrechts komt zeker na Zwarte Zondag in 1991 meer in beeld.

De meeste eerder genoemde zaken die tijdens de jaren 80 ontsporen, bereiken samen halfweg jaren 90 een climax als de zaak-Dutroux losbarst. Alles wat foutloopt in Justitie en in de gebrekkige samenwerking tussen de politiediensten culmineert.

Het enorme wantrouwen van de bevolking in de instellingen bereikt zijn hoogtepunt in de Witte Mars als naar schatting 300.000 mensen op straat komen voor betere bescherming van kinderen én een beter functionerend gerecht.

Bron » VRT Nieuws

Het onderzoek naar de Bende van Nijvel: veel fouten, veel theorieën, nooit iets concreet

Geplaatst op door

In de 35 jaar onderzoek naar de Bende van Nijvel zijn meerdere namen van mogelijke daders en verschillende theorieën opgedoken. Dat de overvallen vanuit de rijkswacht zelf werden gepleegd, was er één van. Om het land te destabiliseren en om meer geld en middelen te krijgen. Het verhaal dat nu opduikt, zou perfect in dat plaatje kunnen passen.

De Bende van Nijvel dankt haar naam aan haar optreden aan de Colruyt in Nijvel, in de vroege ochtend van 17 september 1983. Alvorens een toegesnelde rijkswachtpatrouille klem te rijden en onder vuur te nemen, worden zakenman Jacques Fourez en zijn maîtresse Elise Dewit van dichtbij doodgeschoten met oorlogswapens. Samen met het koppel sterft een rijkswachter en raken twee politiemensen zwaargewond. Onderzoek zal later uitwijzen dat de Bende op dat moment al minstens zes andere moorden heeft gepleegd. Maar het ergste moet dan nog komen.

In totaal 23 misdaden worden vandaag aan het moordcommando toegeschreven. Gepleegd tussen 1982 en 1983 en in 1985. In 1984 houdt de Bende een sabbatjaar. Waarom is niet duidelijk.

Het Bende-dossier is ondertussen zo dik dat wanneer je alle kartonnen dozen zou stapelen, de toren zo hoog is als een flatgebouw van 25 verdiepingen. Zoveel feiten, zoveel doden. Dan zou je toch verwachten dat de daders ooit wel eens een foutje maakten, wat vaak het werk van de speurders vergemakkelijkt. Niet dus. Dat de dader nooit gevonden zijn is overigens niet alleen hun ‘verdienste’. Dat het op professionelen ging, is vrij duidelijk. Maar ze kregen ook hulp van het gerecht dat een krakkemikkig onderzoek voerde.

Les Borains

Zo gaat de Nijvelse procureur Jean Deprêtre in 1983 met ooglappen achter ‘les Borains’ aan, een kleine Henegouwse gangsterbende rond ene Michel Cocu, een ex-politieman. Zelfs wanneer de Bende een nieuw feit pleegt, terwijl Cocu en zijn kompanen al achter de tralies zitten, wil Deprêtre van geen discussie weten. “Cocu en co. zijn de Bende van Nijvel. Gewone bandieten die snel rijk willen worden”, aldus Deprêtre. De Waalse magistraat denkt daarbij vooral aan zijn eigen carrière en dat zal hem later zuur opbreken. Zeker wanneer blijkt dat hij acht maanden lang een bewijsstuk dat de Borains zou vrijpleiten, heeft achtergehouden. Het Hof van Cassatie ontneemt hem het dossier wegens partijdigheid.

Cocu komt vrij, Deprêtre wordt weggepromoveerd. Het onderzoek staat nergens. Eén troost, hij is niet de enige die er een knoeiboel van maakt. Ook procureur-generaal Demanet van Bergen doet zijn duit in het zakje. En na hem volgen er nog een paar.

Onderzoeksrechter Troch van onderzoek gehaald

Speurders van de cel Delta in Dendermonde, onder leiding van onderzoeksrechter Freddy Troch, zijn wel goed op weg om het kluwen te ontrafelen. Door een wapenvondst nabij het hellend vlak van Ronquières, na een anonieme tip, kan de cel Delta een materieel verband leggen tussen de verschillende aanslagen.

Troch bezigt een simpele kosten-batenanalyse waar Deprêtre altijd doof voor blijft. “Een ordinaire crimineel pleegt geen vijf moorden voor 5.000 euro”, zegt Troch. Nochtans is het dat wat de Bende in september 1985 in Overijse doet. De daders moeten dus andere motieven hebben. Troch zoekt onder meer in het schimmige milieu rond enkele Brusselse schietclubs, de omgeving van ex-gevangenisdirecteur Jean Bultot, ex-BOB’ers Robert Beijer en Madani Bouhouche en hij laat gangster Philippe De Staerke arresteren. Die laatste wordt ook in beschuldiging gesteld omdat hij daags voor de aanslag in Aalst (acht doden) het terrein was komen verkennen. Dat heeft zijn ex-vriendin zelf aan de speurders verklaard. Begin 2000 wordt hij buiten vervolging gesteld.

Onderzoeksrechter Troch en zijn onderzoekscel Delta zijn dan al lang door justitieminister Melchior Wathelet (PSC) van het dossier gehaald. Niemand begrijpt waarom. Zat Troch misschien te dicht bij de waarheid, zoals in gerechtelijke kringen wordt gefluisterd?

“Het belangrijkste doel van het onderzoek was de bevolking te sussen en de daders vooral niet te pakken”, zei een ex-speurder daarover. “ Vergeet niet, het was een tijd waarin mensen nog niet zo mondig waren. Het hoorde niet om justitie in vraag te stellen. Het zou nu anders zijn. De media zouden de beerput onmiddellijk opengooien”, aldus de ex-rijkswachter.

Speurders verhoord

De speurders van de Dendermondse cel Delta worden jaren later zelf verhoord door de speurders omdat ze mogelijk bewijzen hebben laten verdwijnen. Freddy Toch, intussen met pensioen, is razend. Hij houdt vandaag nog altijd vast dat hij en zijn team de zaak hadden kunnen oplossen.

Het hele dossier verhuist van Dendermonde naar Charleroi. Daar wordt het onderzoek toevertrouwd aan een totaal onervaren magistraat die het eerst volledig laat vertalen. Veel verder dan dat geraakt hij niet. De eerste robotfoto’s van verdachten worden pas meer dan tien jaar na de laatste Bende-overval aan het grote publiek getoond. Ze worden verspreid op grote gele affiches. Robotfoto’s die onmiddellijk na de overval op de Delhaize van Aalst zijn gemaakt, worden nooit publiek gemaakt.

Honderden reacties

Op het opsporingsbericht dat jaren later wordt verspreid komen honderden reacties. Dat zorgt voor een lichte vorm van euforie bij de speurders die er vast van overtuigd zijn dat ze de daders nu snel gaan pakken. Het aantal mogelijke pistes volgt elkaar in de loop der jaren op. Zo gelooft men rotsvast in het spoor-Lekeu, een rijkswachter die in allerlei duistere affaires verwikkeld zit. Andere pistes leiden naar het agressieve milieu van extreemrechtse leden van het Front de la Jeunesse van Francis Dossogne en naar het Westland New Post van Paul Latinus.

Ook genoemd zijn de excentrieke baron Benoît de Bonvoisin en Patrick Haemers en zijn bende. Haemers zou dan de beruchte ‘reus’ zijn die door alle getuigen is gezien.

Orgieën

Bovendien blijft de vraag of het wel allemaal om toevallige slachtoffers gaat. Het koppel dat in Nijvel wordt vermoord zou bijvoorbeeld seksorgieën hebben georganiseerd voor invloedrijke personen. Ze zouden de aanwezigen achteraf gechanteerd hebben met videofilms en moesten daarom sterven. En er is nog een opvallend gegeven. Waarom viseerden de daders warenhuizen van Delhaize? Alleszins niet voor de grote buit.

Onvermijdelijk duikt hier de naam van Paul Vanden Boeynants op. “Het bedrijf van VDB leverde gekookte ham aan Delhaize. De minister van staat werd genoemd in het dossier van de ‘Roze Balletten’, wilde seksorgieën met vooraanstaanden, en in tal van andere duistere zaakjes. Harde bewijzen zijn er niet, maar het kan een link zijn. Een andere reden waarom de Bende precies die winkelketen viseerde is er niet”, zegt een speurder. Dat de de directie werd afgeperst, is altijd ontkend. Delhaize houdt tot op vandaag 250.000 euro opzij voor wie de gouden tip kan leveren die naar de daders leidt.

Nieuwe wapens en Golf GTI’s

De koelbloedigheid waarmee de Bende te werk ging, wijst er alleszins op dat het om professionelen ging. Rijkswachters of ex-rijkswachters is altijd gezegd. Of goed opgeleide militairen. Zo bestaat er een brief waarin de reus geïdentificeerd wordt als iemand van de vroegere groep Diane, de voorloper van de speciale eenheden van de federale politie.

Bij de overval op zeilmakerij Wittock-Van Landegem in Temse, in september 1983, worden zeven kogelwerende vesten gestolen. Enkel een aantal werknemers van het bedrijf en de rijkswacht is op de hoogte dat die zeer speciale vesten daar op dat moment worden gemaakt. Het gaat immers om een ultrageheime bestelling. Aangenomen wordt dat de daders vanuit de rijkswacht zijn getipt. Of dat er rijkswachters bij de overval betrokken waren.

Vanuit de rijkswachttop zouden er in die periode plannen geweest zijn om het land te destabiliseren, zeg maar een soort staatsgreep te plegen. Dat is niet gelukt. Waar de rijkswacht wel in slaagt, is dat ze door de angstpsychose die de Bende veroorzaakt, nieuwe wapens krijgt (riotguns, het wapen dat ook de Bende van Nijvel gebruikt), snelle Golf GTI’s en de modernste kogelwerende vesten.

Bron » Het Nieuwsblad | Thierry Goeman

Alain en Patrick De Pauw scheiden

Geplaatst op door

De gebroeders Alain en Patrick De Pauw hebben hun financiële belangen gescheiden. Beide zonen van de vastgoedmagnaat Charly De Pauw gaan rentenieren. In praktijk heeft Alain De Pauw de aandelen overgenomen die zijn broer aanhield in de twee ‘oude’ familiale vennootschappen CDP en CIC. Daarop heeft Patrick De Pauw zijn holding vereffend.

Beide broers houden elk meer dan 100 miljoen euro over aan de operatie. Ondertussen komt Christophe De Pauw in beeld. Deze zoon van Patrick De Pauw neemt de laatste vastgoedprojecten over. Christophe De Pauw is gehuwd met de Britse adellijke lady Isabella Hervey. Zij maakte in het Verenigd Koninkrijk carrière als TV-model.

Beide broers De Pauw maakten fortuin met de ontwikkeling van de Brusselse Noordwijk, een project dat hun vader Charly had opgestart in de schaduw van de toenmalige Brusselse politicus Paul Vanden Boeynants. Ondertussen werden al die projecten afgewerkt en verkocht. De gebroeders De Pauw vonden het tijd om te rentenieren. De Nederlandse Stichting Administratiekantoor CDP werd vereffend en Alain De Pauw kocht de aandelen van de onderliggende vennootschap CDP over van zijn broer Patrick. Over de prijs van die aandelen werd blijkbaar nog even juridisch gebakkeleid. Bij CDP konden we echter geen commentaar of toelichting verkrijgen.

Twee nog af te werken vastgoedprojecten werden overgedragen aan Christophe De Pauw, zoon van Patrick De Pauw. Beide projecten zijn bouwprojecten op gronden die in handen zijn van de groep Bouygues Immobiliën Belgium. Eén van de projecten slaat op de bouw van 33 appartementen in Sint-Jans-Molenbeek. Het tweede op de bouw van appartementen in Ukkel. Beide hebben samen een waarde van meer dan 9 miljoen euro.

Christophe De Pauw is in februari 2014 officieel verloofd met Isabella Hervey, de jongste dochter uit het huwelijk van de 6de Markies van Bristol en zijn derde echtgenote Yvonne Marie Sutton. Meteen behoort ze daarmee tot de hogere Britse adel. Maar dat betekent niet dat ze ook meteen ook vermogend is.

Haar vader overleed wanneer ze drie jaar was en liet haar zo goed als geen erfenis na. Hervey werd bekend door haar deelname aan reality shows zoals The Games in 2004 en Celebrity Love Island een jaar later. Ze werd in 2006 verkozen tot meest sexy Britse aristocraat. Op 18 jarige leeftijd werd ze slachtoffer van boulemie.

Ze leerde Christophe De Pauw kennen toen die in Londen aan het Regent’s Park college studeerde voor psychotherapeut. Ze verblijft nu in België. Volgens de Britse populaire pers kocht De Pauw voor zijn verloofde een paard en twee witte poedels, Simba en Sky, waaraan ze haar hart heeft verloren. In september 2014 werd het huwelijk voltrokken.

Bron » derijkstebelgen.be

“Freddy Heineken in 1988 bijna ontvoerd door bende-Haemers”

Geplaatst op door

De biermagnaat Freddy Heineken was in 1988 bijna voor de tweede keer het slachtoffer van een ontvoering, met name van de bende rond de Belg Patrick Haemers. Dit heeft de Nederlandse krant Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) vandaag gemeld op gezag van het boek ‘Kidnapping & Losgeld’ van Sjerp Jaarsma dat morgen verschijnt.

Heineken zou eind 1988 geschaduwd zijn door de bende-Haemers. Zij waren van plan Heineken opnieuw te kidnappen. “Deze bende stond bekend vanwege gewelddadige overvallen, ze lieten zich niet afschrikken door de aangescherpte beveiliging van Heineken”, stelt Jaarsma.

De ontvoering van Heineken ging uiteindelijk niet door, omdat de bende haar oog had laten vallen op een ander slachtoffer: de Belgische oud-premier Paul Vanden Boeynants. Die werd in 1989 gekidnapt.

Jaarsma zegt dat het plan om Heineken te ontvoeren “heel serieus” was. De auteur baseert zich volgens de PZC op oude rechtbankverslagen en gesprekken met de vrouw van een inmiddels overleden lid van de bende-Haemers. Heineken was in 1983 het slachtoffer van een ontvoering.

Bron » De Morgen

Proces tegen auteurs die VDB van pedofilie beschuldigden

Geplaatst op door

Vrijdag start voor het hof van assisen van Brussel het proces tegen Frédéric Lavachery en Jean Nicolas. De twee staan er terecht voor persmisdrijf. Ze zouden in hun boek ‘Dossier Pédophilie. Le scandale de l’affaire Dutroux’ lasterlijke uitspraken hebben gedaan over voormalig minister Paul Vanden Boeynants.

Vrijdag worden de juryleden gekozen, de hoorzitting start woensdag. Het is voorzien dat beide beschuldigden, de burgerlijke partij en de onderzoekers gehoord worden woensdagvoormiddag en dat de pleidooien ‘s middags volgen. Het vonnis volgt donderdag. Het openbaar ministerie heeft al laten weten dat de feiten verjaard zijn.

Frédéric Lavachery en Jean Nicolas worden beticht van laster tegen de nu overleden Vanden Boeynants. Hun boek ‘Dossier Pédophilie. Le scandale de l’affaire Dutroux’ kwam uit in 2001. Ze beschuldigen de oud-minister er onder meer in van zedenfeiten en corruptie. De twee auteurs brengen onder meer de zaak Dutroux en de bende van Nijvel ter sprake.

Nadat het boek uitkwam, diende de familie van Vanden Boeynants een klacht in. De raadkamer van Brussel besliste in november 2008 al dat de feiten verjaard waren, maar de kamer van inbeschuldigingstelling stuurde de zaak opnieuw naar assisen.

Bron » Het Nieuwsblad